Έλλη: “Έχω μια σχέση με κάποιον που είναι έξι χρόνια μικρότερός μου.”

Γεια σας.

Έχω μια σχέση εδώ και κάτι μήνες με κάποιον που είναι έξι χρόνια μικρότερός μου. Τα πάμε καλά, η σχέση δεν έχει προβλήματα, το θέμα μου όμως είναι ότι λόγω ηλικίας βρισκόμαστε σε διαφορετική φάση.

Εγώ είμαι 34 κι εκείνος 28. Όπως καταλαβαίνετε, εγώ θέλω να προχωρήσω σε κάτι πιο σοβαρό, θέλω σύντομα να κάνω παιδιά. Εκείνος όμως όπως όλα δείχνουν είναι σε πολύ άλλη κατάσταση. Δεν το έχουμε συζητήσει, αλλά από “δηλώσεις” που κάνει όταν είναι με φίλους του καταλαβαίνω ότι δεν είναι κάτι που σκέφτεται για τα επόμενα χρόνια.

Δεν θέλω να πιέσω, ούτε να εκβιάσω καταστάσεις. Θέλω άλλωστε να παντρευτώ κάποιον που πραγματικά το θέλει. Είμαι ερωτευμένη μαζί του, κι αυτός είναι μαζί μου, αλλά θέλουμε διαφορετικά πράγματα. Δεν τολμάω να του μιλήσω γιατί ξέρω ότι θα τον τρομάξω. Νιώθω όμως ότι πιέζομαι.

Τι να κάνω; Να του μιλήσω με ρίσκο να χαλάσω τη σχέση ή να κάνω υπομονή; Ή μήπως τελικά χάνω το χρόνο μου και το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να φύγω; Άλλα και να φύγω, να πάω πού; Ο γάμος δεν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις πιέζοντας κάποιον. Έρχεται από μόνο του -έτσι πιστεύω. Ο σύντροφός μου όμως δείχνει ότι δεν του έχει περάσει καν από το μυαλό. Να περιμένω μέχρι να ωριμάσει και να αρχίσει να το σκέφτεται;

Δυστυχώς, πιάνω τον εαυτό μου να γίνεται πολύ ρεαλίστρια. Περνάμε καλά μαζί και τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να το απολαύσω. Η λογική, τα νούμερα, ο χρόνος με αγχώνουν και έχω μπερδευτεί. Από την άλλη, δεν θέλω να είμαι από εκείνες τις γυναίκες που κοροϊδεύω, που ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιον να τις παντρευτεί, που φέρονται και κινούνται με στόχο αυτό. Όμως, με έχει πιάσει πανικός με το χρόνο που περνάει και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.

Χρειάζομαι τη βοήθειά σας.

Έλλη