Ελπίδα: “Κάποιες φορές νιώθω ότι τον κρατάω πίσω. Ότι δεν του προσφέρω αυτά που θέλει”

Καλησπέρα! Θέλω να μοιραστώ τον προβληματισμό μου μαζί σας…

Είμαι 23 ετών και τον τελευταίο 1μιση χρόνο μένω στην επαρχία. Οι δικοί μου μένουν στην Αθήνα, αλλά το άγχος που επικρατεί στην πόλη και η γνωριμία μου με ένα αγόρι με έκαναν να μετακομίσω μόνιμα στο χωριό μου. Εκεί δηλαδή που γνώρισα και το αγόρι μου.

Είμαστε δύο χρόνια μαζί και το τελευταίο εξάμηνο αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε. Αυτός είναι 35 χρονών. Κι εγώ δουλεύω, αλλά και αυτός. Έχουμε μια όμορφη σχέση, με κάποιες εντάσεις που και που, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα μου.

Κάποιες φορές νιώθω ότι τον κρατάω πίσω. Ότι δεν του προσφέρω αυτά που θέλει. Όπως είπα είναι 35 χρονών και θέλει γάμους, παιδιά και τέτοια. Δεν μου το έχει πει ευθέως αλλά μου το δείχνει με διάφορες συμπεριφορές και πράξεις. Δεν είμαι χαζή. Καταλαβαίνω!

Το θέμα μου είναι ότι τον θέλω πολύ. Δεν είμαι όμως στην ίδια φάση με αυτόν. Κάποιες φορές μου περνάνε σκέψεις από το μυαλό ότι δεν του αξίζω, ότι αν τον χωρίσω μετά θα του πάρει χρόνο να βρει κάποια άλλη και να κάνει οικογένεια (δεν γίνονται τόσο εύκολα αυτά) και όλο αυτό με καταπιέζει.

Τι να κάνω; Δεν θέλω να χωρίσουμε!

Ελπίδα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;