Θα σας αφηγηθώ κι εγώ την ιστορία μου…
Ήταν Φθινόπωρο του 2006 όταν γνώρισα τον πρώτο μου έρωτα, που σημάδεψε τη ζωή μου. Τότε μιας και ήμουν μικρή, 15 χρονών κι εκείνος το ίδιο, η γνωριμία μας έγινε σε μια παραλία. Εκείνη τη μέρα έβρεχε κι επειδή τον είδα βρεγμένο, μοιράστηκα την ομπρέλα μου μαζί του.

Τον αγόρι μου τον ήξερε… και η κολλητή μου, γιατί γιατί πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Εγώ πήγαινα σε άλλο.

Όταν τον συνάντησα μου είπε τα δικά του: τις δραστηριότητές του κτλ. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να ενδιαφέρομαι, γιατί ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες και πίστευα πως έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας.

Μετά από έναν μήνα, μου είπε πως κι αυτός με αγαπάει και μου έδωσε το πρώτο φιλί. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ένα μεγάλο συναίσθημα. Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι ερωτευμένη, όπως κάθε κοπέλα.

Μου αποκάλυψε ότι ήθελε να είμαστε για πάντα μαζί κι εγώ ακριβώς το ίδιο του είπα. Πέρασε μισός χρόνος από τότε που γνωριστήκαμε. Πηγαίναμε βόλτες, έκανε κοπάνες την τελευταία ώρα -κι εγώ επίσης- για να συναντιόμαστε.

Τότε δεν μας εμπόδιζε κανείς, γιατί έτσι κι αλλιώς ήξερα ότι τον αγαπούσα και με αγαπούσε. Είχαμε γίνει ένα!

Πέρασε ένας χρόνος κι ακόμη ήμασταν μαζί. Μέχρι που κάποια στιγμή, άρχισε να απομακρύνεται από κοντά μου. Τον ρώτησα τι συμβαίνει, τι έχει και τελικά δεν μου απάντησε.

Έγινα 16 τον Νοέμβρη. Είχα κάνει πάρτι γενεθλίων στο σπίτι μου κι αυτός έλειπε. Και η φίλη μου επίσης. Έπαιρνα τηλέφωνο, μάταια όμως… Δεν το σήκωνε. Ανησυχούσα μήπως είχε πάθει κάτι, αλλά δεν ήταν τελικά αυτό.

Όταν τελείωσε το πάρτι, είπα να πάω μια βόλτα μόνη μου στο αγαπημένο μου μέρος, στην παραλία. Τελικά όταν έφτασα κοντά σε ένα παγκάκι, αντίκρυσα το αγόρι μου να φιλάει την κολλητή μου ή καλύτερα την πρώην κολλητή μου.

Ένιωσα να πέφτει ο ουρανός πάνω μου. Πώς μπόρεσε και μου το έκανε αυτό!!! Να φιλάει και μάλιστα τη φίλη μου στο ίδιο μέρος που γνωριστήκαμε!!!

Όταν με είδε, μου είπε να μου εξηγήσει, αλλά ήταν αργά. Έφυγα τρέχοντας από την παραλία με πολλά δάκρυα να πλημμυρίζουν το πρόσωπό μου. Δεν άντεχα άλλο και του είπα να χωρίσουμε.

Μου ήταν δύσκολο να τον αποχωριστώ, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είχα πολλές αναμνήσεις από αυτόν κι ακόμα και τώρα τις θυμάμαι και κλαίω.

Μετά τον χωρισμό, δεν τον ξαναείδα ποτέ μου. Ούτε και την ψεύτρα κολλητή μου που μου παρίστανε την καλή φίλη.
Είπα να βάλω τέλος και να ξεκινήσω μια νέα ζωή από την αρχή, χωρίς πόνο, όπως θα έκανε η καθεμιά μας…

Ευαγγελία