Γεια σας!
Θέλω να σας πω ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω εδώ κι αρκετό καιρό, αλλά δυστυχώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 19 χρόνων, σπουδάζω και μένω μαζί με τους γονείς μου. Δυστυχώς όμως ο μπαμπάς μου είναι πολύ καταπιεστικός, σε βαθμό που νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο.
Εδώ και λίγους μήνες έχω σχέση με ένα παιδί που μένει σε άλλη πόλη λόγω σπουδών. Βέβαια δεν τους το είχα πει γιατί το να έχω σχέση σε αυτήν την ηλικία το θεωρούν απαγορευτικό και κακό για μένα. Ακόμη και η μαμά μου συμφωνεί με αυτήν την άποψη, αφού ο πατέρας μου την επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό.
Πριν λίγες μέρες κατάλαβαν ότι έχω σχέση κι έγινε χαμός. Αναγκάστηκα να χωρίσω με τον φίλο μου και να τον πληγώσω με τον τρόπο μου. Γιατί δεν μπορούσα και να του πω: “ξέρεις, οι γονείς μου δεν θέλουν να έχω αγόρι κτλ. κτλ.”… Θα με θεωρούσε τρελή ο άνθρωπος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εγώ όμως θέλω να πάω στην πόλη του μια-δυο μέρες, να τον βρω και να του εξηγήσω τι συμβαίνει, γιατί πραγματικά αγαπάω πολύ αυτόν τον άνθρωπο και δεν θέλω να τον χάσω. Αλλά δεν ξέρω τι να κάνω με τους γονείς μου, αποκλείεται να δεχτούν κάτι τέτοιο. Εδώ δεν δέχονται άλλα, πιο απλά…
Για παράδειγμα: ήθελα να πάω στην παραλία με μια φίλη μου (15 λεπτά απόσταση). Δώσαμε ραντεβού σε ένα σημείο για να πάμε μαζί στην παραλία και μου είπαν να μας πάνε εκείνοι στην παραλία και επέμεναν, με τη δικαιολογία ότι θα καώ από τον ήλιο. Με τα πολλά κατάφερα να τους εξηγήσω ότι είμαι ενήλικη και ότι δεν θα με κλέψει κανείς αν πάω με τη φίλη μου μέχρι την παραλία.
Αυτά τα παραδείγματα είναι τα λιγότερα από αυτά που ζω καθημερινά. Τους αγαπάω πολύ τους γονείς μου, αλλά δεν αντέχω τόση καταπίεση. Δεν μπορώ να βγω ούτε με μια φίλη μου σαν άνθρωπος να πάω για ένα ποτό. Δεν μιλάω για τρελές καταστάσεις, αλλά τα φυσιολογικά που κάνει κάθε νέος στην ηλικία μου.
Έχω αρχίσει να κλείνομαι στον εαυτό μου πλέον. Είμαι συνέχεια στο δωμάτιό μου και κλαίω. Κι όταν έρχεται ο πατέρας μου να συζητήσουμε για αυτό αρχίζει τα ότι δεν με καταπιέζει κι ότι ποτέ δεν μου επέβαλε κάτι και ότι είμαι ελεύθερη.
Προσπαθώ να του εξηγήσω με ήρεμο τρόπο μπας και καταλάβει τα λάθη του, αλλά τίποτα. Θεωρεί ότι ο φίλος μου, μου έχει αλλάξει τα μυαλά από τη μία μέρα στην άλλη. Του κράτησα μούτρα δυο μέρες και μου λέει: “τι έπαθες και με μισείς ξαφνικά;”. Μου δημιουργεί τύψεις και δεν μπορώ να του πω όλα αυτά που νιώθω.
Είμαι 19 χρόνων και δεν έκανα ποτέ κάτι που να ήθελα εγώ στη ζωή μου. Ακόμη και το Πανεπιστήμιο αυτός μου το διάλεξε, μήπως και πάω σε άλλη πόλη ή χώρα. Πάντα κάνω αυτό που μου λέει ο πατέρας μου.
Εγώ τους έχω δώσει τέτοια δικαιώματα, το ξέρω. Έπρεπε από την αρχή να καθορίσω τα θέλω μου και να μην επιτρέπω να αποφασίζουν οι άλλοι για μένα. Μου τα επιβάλλουν όμως με έμμεσο τρόπο σαν να μην έχω καμία άλλη επιλογή.
Για αυτό κιόλας επιμένει ότι δεν μου επέβαλε ποτέ κάτι. Το ότι δεν με χτυπάει ή οτιδήποτε άλλο δεν σημαίνει ότι δεν με καταπιέζει. Και ο ψυχολογικός πόλεμος, είδος επιβολής είναι.
Τι να κάνω; Πως να χειριστώ την κατάσταση; Πραγματικά έχω απελπιστεί πια.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όλη αυτή η καταπίεση μόνο κακό θα μας κάνει σε όλους. Γιατί να με ωθούν στο να κάνω λάθη που σε άλλη περίπτωση δεν θα έκανα; Αν δεν αφήνεις τον άλλο να φύγει από την πόρτα, στο τέλος φεύγει μόνιμα από το παράθυρο.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγγνώμη αν σας κούρασα με το μήνυμά μου.
Fay
ΖΗΤΗΣΑΜΕ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΜΑΥΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΦΑΙΗΣ! ΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ…
Καλή μου Φαίη,
το πρόβλημά σου φαντάζει παράξενο σε μια εποχή που τα παιδιά μάλλον κινδυνεύουν από έλλειψη φροντίδας, λόγω της πίεσης που έχουν οι γονείς τους – εργασιακά και οικονομικά – και παραπέμπει σε άλλες εποχές. Σαν ηρωίδα του Ξενόπουλου ακούγεσαι και βέβαια δεν φταις εσύ γι’ αυτό. Να θυμάσαι ότι οι γονείς σου σε λατρεύουν και η υπερπροστασία τους που γίνεται καταπίεση, ξεκινά από τη μεγάλη τους αγαπη που τους κάνει να σε βλέπουν μικρή και απροστάτευτη σε ένα κόσμο γεμάτο κινδύνους. Διεκδίκησε με σοβαρή συζήτηση, με επιχειρήματα, τη χειραφέτησή σου. Είσαι ενήλικη και ακαδημαϊκός πολίτης. Έχεις αποδείξει ότι είσαι υπεύθυνη, συνεπής και μυαλωμένη. Βάλε πλαίσιο συμφωνίας με τους δικούς σου και σιγά, σιγά κατάκτησε προνόμια. Κάθε συμφωνία που θα κρατάς θα είναι η αρχή για μια νέα συμφωνία και ένα νέο προνόμιο.
Όσο για τον καλό σου, νομίζω ότι τον αδίκησες, γιατί δεν τον έκανες κοινωνό του προβλήματος που αντιμετωπίζεις. Εξήγησέ του τους αληθινούς λόγους και τις συνθήκες και άστον να αποφασίσει τη δική του στάση στο μέλλον. Αν πράγματι αξίζει θα εκτιμήσει εσένα ακόμα περισσότερο και θα κάνει υπομονή γιατί το αξίζεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Βρες δουλειά! Μόνο αυτό μπορώ να πω! Αν βρεις δουλειά, θα μπορείς να ξοδεύεις εσύ τα χρήματά σου όπως θες, για ποτά ή για να πηγαίνεις να βλέπεις το αγόρι σου. Οι σπουδές σου μπορεί να πάνε λίγο πίσω, αλλά αυτό λίγη σημασία. Έχω περάσει από παρόμοια κατάσταση, όχι τόσο έντονη, και αυτό που ξέρω είναι ότι όσες φορές βρήκα δουλειά, κανένας δε μπορούσε να μου πει τίποτα. Σού εύχομαι να πάνε όλα καλά.
FAY MOU EXEIS APOLUTO DIKIO..TO KALUTERO POU EXEIS NA KANEIS EINAI MIA MERA NA PIASEIS NA TOUS MILISEIS KAI OTAN THA KSEKINISEIS NA TOUS MILAS THA TOUS PEIS OTI THELEIS PRWTA NA MILISEIS ESU KAI NA PEIS OLA AUTA POU SE STENAXWROUN KAI META NA MILISOUN EKEINOI..PREPEI NA TOUS KSEKATHARISEIS OTI ENILIKIWTHIKES KAI EXEIS DIKAIOMATA KAI PREPEI NA TA SEVASTOUN DIAFORETIKA MIA MERA POU DEN THA ENTEKSEIS TIN KATAPIESI THA FUGEIS GIA PANTA MAKRUA TOUS…DEN KSERW AN SOU AKOUGETAI AKRAIO AUTO POU SOU LEW ALLA DEN XANEIS TIPOTA AN TO DOKIMASEIS…
Συμφωνώ με την μαριλού να βρεις μία δουλειά και να γίνεις πιο αυτόνομη.. Στο αγόρι σου πρέπει να εξηγήσεις την κατάσταση και δεν θα σε θεωρήσει τρελή όπως είπες , αν σε αγαπάει θα καταλάβει. Είσαι σε δύσκολη θέση άλλα πρέπει τώρα να κάνεις κάποια κίνηση γιατί αργότερα θα είναι αργά. Καλή τύχη Φαίη!! Θα θέλαμε να ξέρουμε τι τελικά αποφάσισες να κάνεις!!
Κοριτσακι μου ολη αυτη η καταπιεση μονο σε κακο θα οδηγησει..Πρεπει να παρεις την ζωη στα χερια σου,εισαι 19 χρονων και σου αξιζει να περασεις την φοιτητικη σου ζωη οπως εσυ θες ακομα κ αν αυτο σημαινει να ανεξαρτητοποιηθεις και να μεινεις ακομα και μονη σου(βρισκοντας μια δουλεια φυσικα).Ειναι απαραδεκτο να εισαι κοντα 20 χρονων και να σου απαγορευουν να εχεις μια φυσιολογικη σχεση μ εναν ανθρωπο που σε γεμιζει και σε κανει να περνας καλα η να σου απαγορευουν να βγαινεις για ενα ποτο με τις φιλες σου..Ολη αυτη την υπερπροστατευτικοτητα θα την καταλαβαινα στα 15 σου αλλα οχι στα 19..Δεν ειναι φυσιολογικη ολη αυτη η πιεση που σου ασκουν..ειναι λογικο να ανησυχουν για σενα,οπως και καθε γονεας,σε οτι ηλικια κ αν ειμαστε αλλα οχι να σου στερουν και το δικαιωμα της ελευθεριας και της ανεξαρτησιας σου!Παρε την ζωη στα χερια σου γιατι τα χρονια περνανε και δεν γυριζουν πισω(ειμαι κοντα στην ηλικια σου και σε καταλαβαινω απολυτα!)ευχομαι τα καλυτερα!!
Fay μου, αρχικα να σου πω οτι γραφεις πολυ ομορφα. Δεν ειναι υπερβολικα αυτα που ζητας! Δυστηχως οι γονεις σου ειναι απο εκεινους που θεωρουν τα παιδια τους ιδιοκτησια τους, και χρησιμοποιουν ως αλλοθι την αγαπη τους για να σε εκβιασουν συναισθηματικα. Εφοσον τους εχεις ηδη εξηγησει οπως λες, τα λογια τελος και αρχιζουν οι πραξεις. Την επομενη φορα που θα σου απαγορευσουν κατι, πες τους ηρεμα “Ξερω οτι ανησυχειτε, ειμαι ομως σε μια ηλικια που εχω διακιωμα να το κανω. Τι θα κανεις δηλαδη για να με σταματησεις??” και απλα κανε ο,τι ειναι να κανεις. Να εισαι ετοιμη ομως, γιατι το τιμημα θα ειναι καυγαδες, κοψιμο χρηματων κτλ, χρειαζεται υπομονη και μεγαλη επιμονη να μεινεις σταθερη σε οσα λες κ κανεις! Θα σου πουν πολλα, με γλυκο ή αποτομο τροπο κ η απαντηση σου θα ειναι “Δεν κανω τιποτα κακο, θα πρεπει να το δεχτειτε. Δεν εχεις δικαιωμα να με κρατησεις κλεισμενη αλλιως θα σε αναφερω μεχρι κ στην στυνομια. Εαν θελεις να ειμαστε μαζι και καλα στο σπιτι, δεξου το”. Εαν μπορουσες να εβρισκες και μια δουλιτσα για το χαρτζηλικι σου, θα ηταν ιδανικο. Οσο θα νομιζουν οτι σε “χανουν” τοσο πιο πολυ θα προσπαθουν να σε περιορισουν ειτε με συναισθηματικους εκβιασμους κ καλοπιασματα, ειτε πιο αποτομα. Κανε υπομονη και μην λυγιζεις με αυτα. Δεν εισαι ιδιοκτησια των γονιων σου, η αγαπη δεν φυλακιζει! Υπομονη και επιμονη!
Fay από τον τρόπο που γράφεις δείχνεις να είσαι ένα ώριμο, ευγενικό κορίτσι που αγαπάς πολύ τους γονείς σου. Να είσαι σίγουρη ότι και εκείνοι σε αγαπούν πάρα πολύ και το κίνητρό τους για όλη
αυτήν την καταπίεση, που είμαι σίγουρη ότι γίνεται άθελά τους, είναι η μεγάλη τους αγάπη για σένα. Απλά δεν ξέρουν το σωστό τρόπο να στο δείξουν. Μπορεί να είναι ψυχοφθόρο αυτό που θα σου πω αλλά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι, κάθε φορά που νιώθεις αυτήν την καταπίεση να τους δείχνεις πώς πραγματικά νιώθεις και εκείνοι θα καταλάβουν ότι δεν γίνεται με την συμπεριφορά τους να στεναχωριέσαι τόσο πολύ. Επειδή σε
αγαπούν πολύ και δεν μπορούν να σε βλέπουν έτσι θα δεις ότι θα αλλάξουν στάση. Απλά θέλει υπομονή. Και να ξέρεις πως είσαι από τους τυχερούς ανθρώπους που έχεις τους γονείς σου
να σε νοιάζονται τόσο πολύ όπως ήμουν και εγώ πολύ τυχερή.
ΒΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ. ΑΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΣΟ ΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.ΣΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ 40 ΜΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΑΦΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΒΡΩ
Οσο νιώθεις τύψεις και ο ψυχολογικός πόλεμος του πατέρα έχει τα αποτελέσματα που αυτός θέλει, δεν θα αλλάξει τίποτα. Εσύ θέλεις να του εξηγήσεις και να αλλάξει στάση αλλά εκείνος δεν σε καταλαβαίνει ή δεν θέλει να σε καταλάβει γιατί έχει βολευτεί με αυτό που συμβαίνει και δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.Αυτή η αγάπη δεν είναι αλτρουιστική αγάπη του γονιού προς το παιδί, είναι εγωισμός και διάθεση εξουσίας. Εάν σήμερα υποτάσσεσαι στην εξουσία του πατέρα, αργότερα θα υποτάσσεσαι στην εξουσία του συζύγου και πάντα θα είσαι δυστυχισμένη. Πρέπει να κάνεις αυτό που εσύ πραγματικά θέλεις. Κι αυτό θα το πετύχεις εάν δεν επηρεάζεσαι από αυτά που λέει ο πατέρας σου. Σταμάτα να συζητάς μαζί του και να προσπαθείς να τον πείσεις. Μην δίνεις αναφορά για τίποτα. Δεν χρειάζεται να ξέρουν κάθε φορά που πας. Δεν χρειάζεται να ξέρουν ποιες μέρες και ώρες έχεις μάθημα. Δεν χρειάζεται να ξέρουν πότε έχεις εξεταστική και πότε διαβάζεις. Φρόντιζε να διαβάζεις στη βιβλιοθήκη της σχολής και να λείπεις χωρίς να ξέρουν που είσαι. Πες ότι εκεί συγκεντρώνεσαι καλύτερα και δανείζεσαι βιβλία. Πήγαινε σε παραλία με φίλη σου χωρίς να τους έχεις ενημερώσει και μετά όταν επιστρέψεις πες απλά πήγα για μπάνιο. Μην φέρνεις φίλες στο σπίτι, δεν χρειάζεται να ξέρουν τις συναναστροφές σου. Να απαντάς μονολεκτικά, να μην συζητάς τίποτα. Κι όπου θες να πας, να πηγαίνεις χωρίς τη συγκατάθεσή τους, μην απαντάς στο κινητό, στέλνε μόνο ένα μήνυμα ότι είσαι καλά για να μην ανησυχούν. Χρειάζεται θάρρος από σένα στην αρχή, ο πατέρας σου θα προσπαθήσει με οποιδήποτε τρόπο να μην χάσει τα κεκτημένα δικαιώματά του, αλλά αν εσύ μείνεις δυνατή και δεν επηρεαστείς συναισθηματικά, θα δείς ότι θα αλλάξουν όλα προς το καλύτερο.Δεν σε χειρίζεται ψυχολογικά μόνο ο πατέρας σου, το κάνεις κι εσύ με το που μείνεις στο δωμάτιό σου και κλαις. Θέλεις να σε λυπηθεί και να φοβηθεί μήπως πάθεις κατάθλιψη. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Απόλαυσε τη ζωή γιατί αυτά τα χρόνια δεν θα ξαναέλθουν. Αν δεν αλλάξεις εσύ νοοτροπία, μην επιχειρήσεις να τα ξαναβρείς με το αγόρι σου γιατί στο μέλλον θα τον πληγώνεις όλο και περισσότερο. Είναι άδικο να τον αναμείξεις στα οικογενειακά σου προβλήματα. Αν πάλι αποφασίσεις να πας να τον βρείς, τότε πρέπει πρώτα να έχεις ρυθμίσει το που θα κοιμηθείς.
Καταρχην ηταν λαθος σου που δεν ειπες τον πραγματικο λογο στο αγορι σου και τον χωρισες ετσι… μπορει να σε βοηθουσε και να βρισκατε μαζι μια λυση αν ενδιαφερεται για σενα. Αν παλι δεν ενδιαφερεται και τοσο θα το καταλαβαινεις απο το πως θα επαιρνε το θεμα. Ειμαι 21 και εχω ζει ακριβως τα ιδια με σενα γιατι περασα στην πολη μου και εχω πολυ αυστηρο μπαμπα. Ευτυχως ομως εγω ειχα την συμπαρασταση της μαμας και μετα απο αγωνα καταφερα ΚΑΠΟΙΑ βασικα θεματα να αλλαξουν. Αν δεν καταλαβαινει ο μπαμπας σου μιλησε στην μαμα σου εξηγησε της οτι δεν εισαι κοριτσι που θα εκανες ποτε κατι παρατραβηγμενο και οτι το εχεις ηδη αποδειξει απλα ζητας τα φυσιολογικα και ζητησε της να σε υποστηριζει στον μπαμπα σου. Παντως θελει αγωνα να το ξερεις αλλα σιγα σιγα θα το καταλαβουν ειναι θεμα συνηθειας. Επισης εισαι τυχερη απο την μια που δεν εχεις τους σημερινους γονεις που παρατανε τα παιδια τους και κανουν οτι θελουν γιατι αυτο οδηγει τα παιδια στα αντιθετα αποτελεσματα και βλεπεις πως ειναι σημερα οι νεοι. Απο την αλλη πρεπει να υπαρχει και ενα μετρο και απο την στιγμη που ενηλικιωθηκες δικαιουσε καποιες ελευθεριες! Καλη τυχη!
κοιτα να ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΠΟΔΙ και να κανεις οτι θελεις χωρις να παιρνεις την αδεια τους… φωναξε λιγο, απειλησε τους οτι θα φυγεις απο το σπιτι………… δεν εισαι σκυλακι για να σου φερονται ετσι….. και κυριως ΜΗΝ αφησεις το αγορι σου να φυγει απο εσενα… θα το μετανιωσεις αν τον αφησεις να φυγει….. δεν αξιζει να τον χασεις ……… και κοιτα να του πεις την αληθεια και αν αυτος πραγματι σε θελει θα σε καταλαβει και θα σε υποστηριξει……… αλλα βασικα η καλυτερη λυση ειναι να βρεις δουλεια και να γινεις ανεξαρτητη αν και αυτο ειναι πολυ δυσκολο…….. δεν χανεις ομως τπτ με το να προσπαθησεις,……………. εισαι στην καλυτερη ηλικα της ζωης σου μην αφησεις τους γονεις σου να σου καθοριζουν την ζωη γιατι θα φυγουν ετσι να νιατα σου και τα καλυτερα χρονια της ζωης σου……….. καλη τυχη …!!!!!!! φιλακια….!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Fay simfwnw apolita me tin marillou..pare tin zwi sta xeria sou!Gine ANE3ARTITI!!!!!!!!!!!!!Vres mia doulitsa,n exeis ta dika sou xrimata,3ekina tin zwi sou makria apo tous dikous sou (vres mia fili sou n sigkatikisete,to lew giati pleon oikonomika einai diskolo n meineis moni)..min kaneis ta lathi pou kanun oi perissoteres apo emas pou 4axnun oposdipote ena sintrofo gia n figun apo tin katapiestiki oikogeneia (milaw ek peiras!aravwniastika sta 18 gia n figw apo to spiti m alla eftixws 3ipnisa nwris kai efiga!) ZISEEEEEEE!!!Pare tin zwi sta xeria sou!!!tha ftaseis se kapoiia hlikia kai tha les ti ekana? miatripa sto nero!tpt! Egw eimai iper ta paidia n fevgun apo tous goneis makria!Mathaineis n epiviwneis MONOS SOU! Fay proxwra!
και κυριως φαιη μου μην ντρεπεσαι να το πεις στο αγορι σου….. εσυ δεν εχεις κανει κατι κακο για να ντρεπεσαι …!!!!!! και επιπλεον μην μασας με τον ψυχολογικο πολεμο..!!!!!!!!!!! παρακαλω να δημοσιευτει
Φαίη, σε αντίστοιχη περίπτωση μεγάλωσα κι εγώ μόνο που εγώ είχα να αντιμετωπίσω και σωματική κακοποίηση για να μην μιλήσω για την λεκτική και ψυχολογική βία… Βέβαια από την αρχή δεν δεχόμουν τίποτα απ’αυτά με αποτέλεσμα να επικρατεί στο σπίτι πόλεμος. Τελικά σηκώθηκα κι έφυγα από το σπίτι μου στην δική σου ηλικία. Μεγάλωσα απότομα και παντρεύτηκα νωρίς τον πρώτο μου έρωτα (καταλαβάινεις γιατί έτσι…?). Δεν έζησα τα φυσιολογικά πράγματα της ηλικίας μου κι αυτό με έκανε να σοβαρευτώ από πολύ νωρίς. Από την πείρα μου σου λέω ότι αυτό δεν είναι καθόλου καλό. ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ότι όσο είσαι “υπάκουη” στον πατέρα σου, θα είναι όλα καλά. Όσο θα διαφοροποιείσαι από αυτόν, θα σε χειρίζεται ψυχολογικά (επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς τώρα που μεγάλωσες). ΜΗΝ του το επιτρέπεις! Θα μαζέψεις μέσα σου θυμό που θα σου βγεί σε ψυχρότητα και εκδικητική διάθεση απέναντί τους σε λία χρόνια. Εγώ παρότι του έδωσα κι άλλες ευκαιρίες στη ζωή μου, πάντα ήθελε να μου τη λέει, με αποτέλεσμα να έχω διακόψει κάθε επικοινωνία εδώ και 3 χρόνια (έχω κάνει παιδί και δεν το’χει δει. Ξερω θα σκεφτείς και θα σκεφτούν πολλοί ότι είναι σκληρό. ΟΧΙ ΣΚΛΗΡΟ κι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ είναι να σε δέρνει και να σε κακοποιεί ο μοναδικός ανθρωπος που γνώριζες από μωρό, που σου’δωσε ζωή και νομίζει ότι του ανηκεις, ότι είσαι ιδιοκτησία του, ότι μπορεί να φέρεται όπως θέλει χωρίς να δίνει πουθενά λογαριασμό επειδή είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ σου! Εγώ χρειάστηκε να κάνω ψυχοθεραπεία για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, γιατί είχα αυτοκαταστροφικές τάσεις). Ψάξε κιόλας μήπως η υπερβολική του αυστηρότητα προέρχεται από νοσηρότητα (καμιά διπολική διαταραχή, ψάξε να δεις τι είναι). Εγώ είχα κάνει τη διάγνωση στον πατέρα μου από τότε που ήμουν 15. Αχ κοριτσάκι μου, θα’θελα τόσα να σου πω και συμπάσχω μαζί σου σε ότι περνάς..Μην το βάζεις κάτω. Διακρίνω στα γραφόμενά σου ότι είσαι πολύ σκεπτόμενη. Μην τον διακαιολογείς, είναι απαράδεκτος! Όλη αυτή η πίεση προέρχεται από κάποιο δικό του κόμπεξ (μια εμμονή να σε κάνει ίδια με αυτόν παρατηρώ..) και μόνο αγάπη δεν είναι. Μη μάθεις ότι όποιος αγαπάει παιδεύει. Μάλλον θα χρειαστεί να ξεμάθεις. Θα παλεύεις μια ζωή με λάθος ανθρώπους που θα “σ’αγαπούν” αλλά θα σε κακομεταχειρίζονται κι εσύ θα το θεωρείς φυσιολογικό γιατί το πρότυπο του πατέρα επηρεάζει δυστυχώς όλες μας τις επαφές ακόμα και την επαφή με τον εαυτό μας. Σταμάτα να νιωθεις ενοχές, εκμεταλλεύεται την καλοσύνη σου, την φύση της συγγενικής σας σχέσης και την θέση ισχύος του για να σου επιβάλλει τη ζωή που θέλει αυτός να ζήσεις. Κρίμα τέτοιοι άνθρωποι να μην αναγνωρίζουν τι καλά παιδιά που έχουν. Δεν τους αξίζεις. Κορίτσι μου, σκέψου τα όλα αυτά και πράξε αναλόγως. Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ. Να το θυμάσαι πάντα αυτό. Σου εύχομαι να βρεις τη δύναμη να τους αντιμετωπίσεις, μην αφήσεις τη θλίψη και τον θυμό να σε κυριεύσουν και κάνεις κακό στον εαυτό σου. Πράξε πριν να΄ναι αργά. Φτιάξε δίκτυο ανθρώπων γύρω σου που θα σε στηρίξουν και θα σ’αγαπούν γι’αυτό που είσαι. Κάτι τελευταίο, ο αδερφός μου που δεν αντέδρασε σε όλο αυτό ξέρεις τι γύρισε και μου΄πε κάποια στιγμή; “Για να με λέει άχρηστο και μ… ο μπαμπάς πάει να πει πως είμαι”, ένας άνρας 30 χρονών που φλερτάρει με το θάνατο με πολλά ψυχολογικά προβλήματα (με φαρμακευτικη αγωγή)……
μπορει να μην εζησα κατι απορομοιο μεσα στην οικογενεια μου αλλα ξερω πως νοιωθεις γιατι το αγορι μου αντιμετωπιζει παρομοια κατασταση με τους γονεις του γιατι εχει σχεση ομως.δεν του το εκαναν γενικα αλλα εδω και 3 χρονια που ειμαστε μαζι αυτο γινετε.γι αυτο καταλαβαινω οτι οσο και να προσπαθεις να μιλησεις μαζι τους και να τους εξηγησεις δεν γινετε τιποτα γιατι δεν μπορουν να καταλαβουν γιατι νομιζουν οτι οτι κανουν ειναι για το καλο σου αλλα δεν σκεφτονται τις αναγκες τησ δικης σου ηλικιας.γι αυτο εγω θα σου προτεινα να απευθυνθυτε ολοι μαζι σε εναν ειδικο,εναν ψυχολογο για να σας καθοδηγησει ολους,ξερω οτι ειναι δυσκολο να το πεις και να δεχτουν αλλα μονο εναν ειδικο ισως ακουσουν γιατι εσενα σε θεωρουν μικρη και οτι αυτοι σαν πιο εμπειροι ξερουν καλυτερα πιο ειναι το καλο σου.καλη επιτυχια και κουραγιο.
Να σου πω Φαίη περνάω και εγώ ακριβώς τα ίδια με εσένα!!! Οι γονείς μου δεν μ’ αφήνουν να ανεξαρτητοποιηθώ και γενικά να ζήσω ελεύθερα τη ζωή μου με αποτέλεσμα να νιώθω ότι είμαι κλεισμένος σε κλουβί και δεν έχω ούτε δικαιώματα ούτε τίποτα! Αυτό φυσικά πρέπει να σταματήσει και εγώ προσπαθώ πολύ με τον τρόπο μου! Εύχομαι να πάνε όλα καλά! Ό,τι καλύτερο! 🙂