Γεια σας κορίτσια!
Θέλω τη βοήθειά σας κι έτσι αποφάσισα να μοιραστώ κι εγώ τους προβληματισμούς μου μαζί σας. Ελπίζω να με βοηθήσετε! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…

Με το αγόρι μου είμαστε τέσσερα χρόνια μαζί και το πάμε σοβαρά, παρόλο το νεαρό της ηλικίας μας -εγώ 22 και αυτός 25 για να καταλάβεις. Αγαπιόμαστε πολύ. Οι φίλες μου λένε ότι έχουμε αρρωστημένη σχέση, ότι αυτό είναι ψυχαναγκαστική αγάπη. Ίσως να έχουνε και δίκιο…

Από την αρχή που θυμάμαι τη σχέση μας μαλώνουμε, και μαλώνουμε για βλακείες. Έχουμε χωρίσει αρκετές φορές και τα ξαναβρίσκουμε πάντα -μη φανταστείς για πολύ, μια-δυο μέρες μόνο. Μία φορά έχουμε χωρίσει για πέντε μήνες. Και όλες τις φορές που χωρίζαμε ήταν επειδή τσακωνόμασταν, αλλά παρόλα αυτά γύριζε ο ένας στον άλλον.

Είναι δύσκολος χαρακτήρας κι αν δεν τον αγαπούσα δεν ξέρω αν θα προσπαθούσα τόσο ή αν θα είχα τόση υπομονή μαζί του. Όλοι απορούν με την υπομονή μου. Έχω αφήσει πολλά πράγματα για αυτόν τον άνθρωπο, πράγματα που τον ενοχλούσαν. Και τα έκανα όλα αυτά γιατί ήθελα να ήμασταν καλά, να μην μαλώνουμε για βλακείες. Και πίστευα ότι το να τα παρατήσω όλα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω για τη σχέση μας. Και τώρα έχω φτάσει σε ένα σημείο που βλέπω ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου…

Για να καταλάβεις τι σου λέω: παράτησα τις φίλες μου, έβγαινα μόνο όταν ερχότανε αυτός και πηγαίναμε κάπου μαζί -πουθενά αλλού μόνη μου, έφτασα σε σημείο να παρατήσω τη δουλειά μου γιατί ζήλευε και ήμασταν χάλια κάθε μέρα και όλα αυτά για το τίποτα.

Δεν λέω, κι αυτός έχει κάνει πολλά πράγματα για μένα γιατί κι εγώ άνθρωπος είμαι και είναι λογικό να κάνω λάθη, δεν είμαι η αγία της υπόθεσης. Θα μπορούσα να σου γράφω ατελείωτες ώρες και δεν θέλω να σε κουράσω.

Θα σου πω για το τελευταίο γεγονός που με καίει και με έχει απογοητεύσει και δεν ξέρω τι να κάνω, πως να φερθώ…

Εδώ και ένα μήνα είμαστε στα χειρότερά μας γιατί έψαξα τον υπολογιστή (για πρώτη φορά) και είδα κάτι που δεν μου άρεσε. Έβλεπε συστηματικά ερωτικές ταινίες. Εγώ εκείνη τη στιγμή ξενέρωσα και σκέφτηκα ότι μετά από τόσα χρόνια δεν με θέλει πια, ενώ είναι λογικό για έναν άντρα να βλέπει κάτι τέτοιο. Ήθελα απλά να το συζητήσω μαζί του. Του είπα την αλήθεια, ότι είδα αυτό κι αυτό στον υπολογιστή σου. Τον ρώτησα αν είναι ευχαριστημένος από μένα και μου είπε ότι είναι. Με ρώτησε: “Εσύ είσαι;” και του είπα: “Δεν είμαι ευχαριστημένη γιατί δεν σε χορταίνω”. Αυτός όμως το παρεξήγησε αυτό και το μετάφρασε σαν να του είπα ότι είναι ανίκανος κι ένα σωρό μπούρδες που δεν είπα καν…

Για να μην πολυλογώ, νευρίασε πάρα πολύ, μου είπε ότι ξενέρωσε, ότι για έναν άντρα αυτό είναι προσβολή, ότι μετά από τέσσερα χρόνια μου λες ότι δεν είσαι ευχαριστημένη… Που στο κάτω κάτω του είπα: δεν σε χορταίνω κάποιος φορές. Αυτός εκεί. Τι να του το εξηγούσα εγώ, δεν καταλάβαινε.

Με αφορμή αυτό θυμήθηκε όλα τα προηγούμενα. Τους χωρισμούς, τους τσακωμούς κι ένα σωρό άλλα. Μου είπε ότι έχει ξενερώσει πάρα πολύ, έχουμε σταματήσει κάθε ερωτική επαφή, στο τηλέφωνο λέμε τα τυπικά, όταν βρισκόμαστε είμαστε πιο ξένοι από τους ξένους.

Γεωργία