Κορίτσια αγόρια, γεια σας!
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, να μου πείτε κι εσείς τις δικές σας… Πού λεφτά για ψυχολόγο!

Είμαι 29 χρόνων κι έχω μια σχέση δύο χρόνια με έναν συνάδελφο. Είμαστε πολύ ταιριαστοί, είναι ο σύντροφός μου, αγαπιόμαστε και είμαστε ερωτευμένοι. Ζούμε σε άλλες πόλεις προς το παρόν, αλλά είμαστε επίσημα μαζί και όλα βαίνουν καλώς. Έχουμε κοινά και προσπαθούμε και οι δύο να έχουμε όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και καλή σχέση. Σχεδιάζουμε γάμο στα επόμενα χρόνια και είναι πανευτυχής για αυτό, είναι ο ένας για μένα κι εγώ για εκείνον.

Το θέμα μου είναι πως εγώ δεν έχω ξεπεράσει το παρελθόν μου ή καλύτερα κάποιες συμπεριφορές μου στο πρώην αγόρι μου. Διατηρούμε φιλικές σχέσεις, είναι υπέροχος άνθρωπος, πάνε χρόνια από όταν χωρίσαμε και δεν τρέχει τίποτε ερωτικό ανάμεσά μας. Έχουμε μια επαφή, δεν κάνουμε και καθημερινή παρέα!

Το θέμα μου είναι πως εγώ νιώθω άσχημα για κάποιες φορές που του ζήλευα ή του γκρίνιαζα, αν π.χ. δεν μου άρεσε το δώρο που μου είχε διαλέξει για τα Χριστούγεννα. Η μαμά μου δεν τον ήθελε καθόλου, γιατί θεωρούσε πως δεν είχε καμία φιλοδοξία για τη ζωή του (ήταν άνεργος τότε και δεν έκανε και καμία σοβαρή προσπάθεια να βρει δουλειά ή κάποιες σπουδές). Πλέον η μαμά μου, μου έχει ζητήσει άπειρες φορές συγγνώμη, αλλά είναι αργά. Μου είχε κάνει τα νεύρα κρόσσια τότε, με είχε αφήσει χωρίς χρήματα, ενώ δεν πληρωνόμουν από τη δουλειά μου. Δούλευα και μάλιστα σε ένα άσχημο, ψυχοφθόρο περιβάλλον. Ήμουν 23 χρόνων, μόλις είχα πάρει πτυχίο, δούλευα και δεν πληρωνόμουν (μόλις πριν λίγους μήνες πήρα ένα μέρος των χρημάτων να καταλάβετε!).

Είχα χωρίσει από την πρώτη μου σχέση που είχε διάρκεια τέσσερα χρόνια και έληξε με απιστία εις βάρος μου, λίγο πριν τον αρραβώνα μας. Γενικά, όταν τον γνώρισα ήμουν στον πάτο και σε συνδυασμό με τη μάνα μου, ήμουν δύσκολη σύντροφος. Αυτός ο άνθρωπος με βρήκε στον πάτο, με βοήθησε και με αγάπησε.

Κι εγώ τον αγάπησα και τον αγαπάω πολύ και πάντα ήμουν ειλικρινής μαζί του για το πόσο δύσκολα περνάω και πως δεν ήμουν σε φάση για καλή σχέση. Τελικά μετά από δυόμιση χρόνια με χώρισε, αλλά πάντα έμεινε δίπλα μου, όπως κι εγώ σε εκείνον. Έκανε κι εκείνος λάθη, π.χ. εγώ δούλευα σαν παλαβή κι εκείνος δεν έκανε καμία προσπάθεια.

Όλα αυτά τα έχω ακόμα μέσα μου. Ξέρω πως περνούσα δύσκολα, όμως νιώθω πολλές ενοχές. Ενώ λατρεύω το σύντροφό μου, σκέφτομαι πόσο άδικη και διαφορετική ήμουν στο παρελθόν. Πόση υπομονή και κατανόηση δείχνω τώρα σε σχέση με πριν, πόσο κενό είναι για παράδειγμα αν θα πας διακοπές ή όχι (Αφού δεν είχαμε λεφτά, πως να πάμε; Και πώς απαιτούσα να πάμε, όταν εγώ είχα λεφτά μόνο για καφέ;)

Όλα αυτά με πληγώνουν και έχω απίστευτες τύψεις, έχω ζητήσει άπειρες φορές συγγνώμη. Εκείνος με συγχώρεσε, αλλά εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου.

Γιάννα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ