“Γιατί ένας άνθρωπος ενώ ακόμα είναι με κάποια άλλη σε θυμάται και μαζί με σένα και στιγμές σας;”

Όλα ξεκίνησαν πριν ακριβώς από έναν χρόνο. Εγώ δεκαεπτά χρόνων κι αυτός εικοσιεννιά.

Μένουμε στην ίδια πόλη, στην ίδια μικρή πόλη και κοινωνία. Τον είδα σε μια καφετέρια, με πρόσεξε κι αυτός κι από τότε ξεκινήσαμε να μιλάμε στο facebook. Για λίγο καιρό όμως μέχρι να έρθει η πρώτη συνάντηση.

Από την πρώτη φορά φιληθήκαμε κι εκείνος έδειχνε ενθουσιασμένος. Του άρεσε. Έτσι, συναντιόμασταν και ο καιρός περνούσε… με κάποιους τσακωμούς, αλλά με όμορφες στιγμές.

Μετά από πέντε μήνες χωρίσαμε, ενώ του είχα δοθεί ολοκληρωτικά. Ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματα τα δικά μου, αλλά και τα δικά του κι όπως ήταν φυσικό τον ερωτεύτηκα.

Μετά από δυο μήνες, ήταν μαζί με άλλη. Πόνεσα, έκλαψα, αλλά ήξερα πως έπρεπε να τον ξεπεράσω. Για λίγο καιρό μιλούσαμε στο facebook, αλλά μετά σκέφτηκα πως έπρεπε να τον διαγράψω από εκεί.

Ο καιρός πέρασε. Τον σκεφτόμουν συνεχώς. Λεπτό δεν έφευγε από το μυαλό μου και μετά από ένα χρόνο ακριβώς, ενώ τον έκανα πάλι φίλο στο facebook, μου μίλησε και μου θύμησε τι παραπάνω είχε γίνει μεταξύ μας, σαν πέρυσι.

Τρελάθηκα! Γιατί ένας άνθρωπος ενώ ακόμα είναι μαζί με κάποια άλλη σε θυμάται και μαζί με σένα και στιγμές σας; Τι ζητάει από σένα; Και τελικά ποια είναι η ουσία;

Είμαι πολύ μπερδεμένη και πικραμένη!