“Γιατί όλοι όσοι γνωρίζω ζητάνε μόνο σεξ κι αν δεν κάνεις κάτι είσαι ξενέρωτη…;”

Αγαπητό TLIFE…

Νιώθω χαμένη, αποπροσανατολισμένη, απογοητευμένη. Είμαι 26 χρόνων και χωρισμένη εδώ κι ένα χρόνο από μια μακροχρόνια σχέση.

Μετά από αυτήν τη σχέση δεν γνώρισα κάποιον αξιόλογο. Όσοι με πλησίαζαν ήθελαν μόνο ξεπέτες της μιας βραδιάς λέγοντάς μου όλοι πως υπάρχει τεράστια ποικιλία εκεί έξω για να καθίσουν να αναλωθούν σε μία.

Με ένα παιδί το τελευταίο δίμηνο υπήρχε έντονο ενδιαφέρον, μιλάγαμε συνέχεια, πειραζόμασταν, ώσπου μου πρότεινε να πάμε μια βόλτα. Πήγαμε και την πρώτη φορά δεν έγινε κάτι. Μετά πέρασε καιρός -ενώ μιλούσαμε- και ξαναβγήκαμε πριν δύο μέρες.

Με φίλησε αλλά ήταν τόσο ψυχρός, απόμακρος, απότομος, σχεδόν επιθετικός. Ήθελε οπωσδήποτε να γίνει κάτι παραπάνω κι εμένα κατά συνέπεια δεν μου βγήκε τίποτα. Πάγωσα και φάνηκα κι εγώ πολύ ψυχρή. Αυτός με φιλούσε μέχρι που του ζήτησα να φύγουμε.

Στη διαδρομή δεν μιλήσαμε. Αυτός μόνο μου είπε πως δεν είναι της σχέσης (29 αυτός) και θέλει μόνο να περνάει καλά.

Όταν γύρισα σπίτι μου στεναχωρήθηκα πολύ. Απορώ τι λάθος κάνω κι εγώ. Μήπως δεν φέρομαι κι εγώ σωστά; Γιατί όλοι όσοι γνωρίζω ζητάνε μόνο σεξ κι αν δεν κάνεις κάτι είσαι ξενέρωτη, αν κάνεις κάτι σε παρατάνε γιατί φοβούνται και καλά τη δέσμευση;

Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως μια κοπέλα θέλει χρόνο να νιώσει όμορφα, οικεία έτσι ώστε να λειτουργήσει; Μερικές φορές ντρέπομαι για τον εαυτό μου που έχω υποκύψει σε ανούσια βράδια περιμένοντας πως αυτός θα είναι διαφορετικός.

Καταλαβαίνετε πιστεύω αυτήν την ανάγκη… Δεν ξέρω πια πως να φερθώ, ποιον να εμπιστευτώ. Γνωρίζω πολλά άτομα λόγω της δουλειάς μου και μου έχει κάνει εντύπωση πια ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι άντρες σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είναι -κυρίως 25-35. Δεν υπάρχει πρώτο ραντεβού παρά μόνο συναντήσεις σε ερημικά μέρη.

Απογοητεύομαι και αρχίζω να μην εμπιστεύομαι. Σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο; Πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε; Έχασα πια το παιχνίδι του φλερτ γιατί δεν το παίζει κανείς τους.

Ευχαριστώ και συγγνώμη αν έγραψα πολλά…