Γεια σας κορίτσια!
Χρειάζομαι τη βοήθειά σας κι εγώ…
Όταν ήμουνα 24 χρόνων έκανα μια σχέση η οποία κράτησε με το ζόρι δύο χρόνια. Συνεχώς τσακωνόμασταν, είχα υποψίες από διάφορα που γινότανε ότι δεν είναι πιστός, αλλά έμενα μαζί του γιατί ήμουν τρελά ερωτευμένη και κολλημένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάποια στιγμή κατάφερα να χωρίσω. Για πέντε χρόνια δεν είχαμε καμία επαφή. Εγώ έκανα κάποιες σχέσεις, αλλά πάντα τον κουβαλούσα με έναν τρόπο μέσα μου. Τον αγαπούσα. Μου κόστισε πολύ που δεν προχώρησε η σχέση.
Πριν δύο χρόνια ξαναεμφανίστηκε μετανιωμένος. Μου ζήτησε να βρεθούμε, βγήκαμε για έναν καφέ και μου είπε τα πάντα. Ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα, ότι με αγαπάει, ότι συνειδητοποίησε τα λάθη του, ότι εγώ είμαι η μοναδική γυναίκα για εκείνον και άλλα τέτοια κολακευτικά. Εκείνο το διάστημα ήμουν μόνη μου.
Κι επειδή πάντα υπήρχε αυτή η ιστορία μέσα μου ως παράπονο και φυσικά τον ήθελα, του έδωσα και δεύτερη ευκαιρία. Τον πρώτο καιρό, όλα ήταν ονειρικά. Για να καταλάβετε, στο πρώτο φιλί της επανασύνδεσης σχεδόν λιποθύμησα. Συγκινήθηκα τόσο πολύ, βούρκωσα, ζαλίστηκα… Κι εκείνος, πολύ τρυφερός, μου είπε ότι το ίδιο ένιωθε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αρχίσαμε να συζητάμε για αρραβώνες, συγκατοικήσαμε σχεδόν αμέσως και τον τελευταίο καιρό, ξεκίνησαν ξανά τα ίδια προβλήματα. Αργεί να γυρίσει στο σπίτι, μιλάει απότομα όταν τον ρωτάω που ήταν, εξαφανίζεται και δεν σηκώνει το κινητό του, δεν κάνουμε πολύ συχνά έρωτα. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Έχει αλλάξει εντελώς. Έχει ξαναγίνει ο παλιός κακός του εαυτός.
Τι να κάνω; Να χωρίσω; Δεν θέλω. Δεν περνάω καλά, αλλά τον αγαπάω. Είμαι κολλημένη μαζί του και δεν θέλω να τον χάσω. Νιώθω ότι δεν μπορώ να πάρω μια απόφαση. Από τη μία η καθημερινότητά μας μου δείχνει ότι πρέπει να φύγω, από την άλλη δεν αντέχω στη σκέψη να ξαναζήσω χωρίς αυτόν. Το έκανα μία φορά και δεν μου άρεσε.
Τι να κάνω; Πείτε μου… Χρειάζομαι τις συμβουλές σας.
Γιώτα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Οχι να μην χωρίσεις!!! κάτσε καμια 40ρια χρόνια κοντά του και πες μας μετά τις εντυπώσεις σου
Θα σου έλεγα να πας σε ψυχίατρο, όχι για να σου κάνω πλάκα, αλλά για να δώσεις λύση στο πρόβλημά σου. Λέγεται ψυχαναγκασμός και υπάρχει λύση. Και φυσικά να χωρίσεις, αλλιώς να μην παραπονιέσαι. Τα θέλεις κι εσύ……..
Δυστυχώς είναι στενάχωρο αυτό που μας λες,αλλά φαίνεται να επιβεβαιώνεται η λαιϊκή άποψη ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Δεν ξέρω κατά πόσο ωφελεί να κάνεις περαιτέρω συζήτηση μαζί του. Πήρε τη δεύτερη ευκαιρία που ζήτησε αφού τον δέχτηκες πίσω και αυτή ήταν η στιγμή να την εκμεταλλευτεί και να σου δείξει την αλλαγή του. Κατά τη γνώμη μου έχει εξαντλήσει τα περιθώριά του και δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσεις να ταλαιπωρείς τον εαυτό σου. Όσο για το ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν, έχω να σου πω ότι όλα είναι στο μυαλό. Όλες χωρίσαμε από μεγάλους έρωτες και μπορέσαμε να τα καταφέρουμε. Μην είσαι λοιπόν αφελής και κυρίως μην υποτιμάς τον εαυτό σου.
κοριτσι μου αφου δεν περνας καλα! ο ναθρωπος δεν αλλαζει πρωτα βγαινει η ψυχη και μετα το χουι λενε! δεν θα αλλαξει μην εχεις αυταπατες και αν προχωρησετε σε γαμο και τετοια καηκες! εκει θα εινια χειρότερα τα πράγματα!! καλύτερα μονη σου να εισαι καλα παρα αυτο το πράγμα! και αν εσυ τον θες και θες να ταλαιπωρεισαι αν κανεις οικογένεια μαζι του το παιδι δεν το σκέφτεσαι; τι φταει να πληρωνει αμαρτιςς γονεων? ολα αυτα στο λεω θα γίνουν ππλυ χειρότερα στο γαμο! προσεχε!!
Τι σημαίνει για εσένα “δεύτερη ευκαιρία”; Αφήνω τον άλλο να μπει στη ζωή μου και να την (ξανα)διαλύσει; Προφανώς και αυτό που του έδωσες δεν ήταν καθόλου δεύτερη ευκαιρία, αλλά απελπισμένη ανάγκη να ξαναείσαι μαζί του, διαφορετικά θα είχες ήδη χωρίσει και δε θα έγραφες γράμματα για να σου πουν κάποιοι το προφανές. Αυτό που νιώθεις δεν είναι υγιές φίλη μου. Το ξέρω γιατί το έχω αισθανθεί κι εγώ. Δεν ξέρω τι παθαίνει το μυαλό και κολλάει μερικές φορές. Αλλά σ’εμένα ξεκόλλησε μια και καλή όταν την προσοχή μου τράβηξε ένα πραγματικά δραματικό γεγονός (η ασθένεια και ο θάνατος ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου) που μου άλλαξε εντελώς την αντίληψη που είχα για τον κόσμο. Μόνο τότε κατάλαβα ότι οφείλουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχικό επίπεδο, ότι δεν αξίζει για τίποτα και κανέναν – πόσο μάλλον για ανθρώπους που μας φέρονται τόσο σκάρτα – να σκοτώνουμε το μέσα μας, ότι όταν κάτι δεν λύνεται…κόβεται. Ξύπνα. Δώσε ένα χαστούκι στον εαυτό σου τώρα και φύγε από εκεί. Δώστο εσύ η ίδια, μην περιμένεις να στο δώσει η ζωή γιατί τότε ίσως να είναι αργά.
Αυτός μου ακούγεται τύπος εγωιστής, που επιστρέφει μόνο για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του, ότι ναι, σε κατάφερε και πάλι. Και μόλις το πέτυχε, ένιωσες όμορφα και καλά, έχασε το ενδιαφέρον της κατάκτησης και ξανάρχισε τα ίδια. Βάλε ΤΕΛΕΙΑ. και ναι συμφωνώ με την eve, όλες ζήσαμε μεγάλους έρωτες που μας πονούν όσα χρόνια και αν περάσουν, αλλά ξέρεις κάτι, η ζωή είναι πολύ πιο ωραία χωρίς να σε παιδεύουν, βρίζουν, υποβιβάζουν. Εγώ θα έφτιαχνα απλά τις βαλίτσες μου και θα έφευγα χωρίς καν να του πω κάτι και φυσικά δε θα απαντούσα και σε τυχόν τηλέφωνά του. Εξαφανίσου και μη κοιτάξεις πίσω. Εσύ έδωσες απάντηση σε αυτό που όλες σκεφτόμαστε, “αν γύριζε τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά?” ΟΧΙ, θα είναι μία από τα ίδια. Κοίτα τη ζωή σου και την ευτυχία σου. Καλή ζωή!!
Φυσικά και χώρισε τον!
“Δεν περνάω καλά, αλλά τον αγαπάω”
Τι είναι τώρα αυτό;; Νομίζω οτι έχεις γενικότερα θέματα με τον εαυτό σου, το γράμμα σου δείχνει απελπισία και παράδοση, ίσως κάποιος ειδικός μπορούσε να σε βοηθήσει, αν αποφασίσεις να απευθυνθείς.
Με το σχόλιο της Λέινας πήρε κι αυτή η ανάρτηση τη δόση της από victim-blaming, γιατί πάντα θα βρεθεί μια γυναίκα που θα πει σε μία ομόφυλή της ύπαρξη “τα θέλεις κι εσύ (ή ο πισινός σου).” Λες και η Γιώτα θέλοντας έμπλεξε εκεί και λες και η ίδια επέλεξε να νιώθει όπως νιώθει. Γιώτα, εγώ θα σου πω κάτι άλλο. Το δικό σου “πρόβλημα” είναι ότι είσαι πιο ώριμη συναισθηματικά, ενώ αυτός όχι. Είναι καλός μόνο στους μελοδραματισμούς και στις συγκινήσεις του χωρισμού και της επανασύνδεσης, αλλά από αυτά που διαβάζω βλέπω έναν άνθρωπο που δεν είναι έτοιμος όχι μόνο για δέσμευση αλλά ούτε καν γι’ αυτό που ονομάζουμε πραγματική ζωή. Ο νεαρός φαίνεται να ακολουθεί μία τάση στη σημερινή εποχή που αγγίζει κυρίως τις δυτικές κοινωνίες και ονομάζεται παλιμπαιδισμός (infantilism) και αγγλιστί τέτοιοι άνθρωποι ονομάζονται kidults, επειδή ενώ εμφανισιακά είναι ενήλικες, πνευματικά και συναισθηματικά συμπεριφέρονται σαν παιδιά. Και με αυτό δεν εννοώ συμπεριφορές όπως το να φάνε μαλλί γριάς γελώντας με την ψυχή τους ή να παίξουν ηλεκτρονικό παιχνίδι. Εννοώ εξολοκλήρου την αρνητική σημασία: αρνούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες και να προσαρμοστούν στις νέες ισορροπίες που φέρνει μία σχέση ή μία άλλη κατάσταση που ξεκινά στη ζωή τους. Για κάτι τέτοιους, τα πάντα είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να πεταχτεί και ν’ αντικατασταθεί ανά πάσα στιγμή ή μία ταινία, στην οποία πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι και παίζουν ελπίζοντας να κρατήσουν το Όσκαρ με “πλαστικά” δάκρυα στα μάτια . Είναι μία ψυχική αρρώστια της εποχής μας, μια μάστιγα ανωριμότητας συνδυασμένης με ναρκισσισμό. Με τον τρόπο του, ο τύπος αυτός είναι ένα θύμα. Το να είσαι θύμα, Γιώτα, δεν είναι εντάξει, αλλά ακόμα χειρότερο είναι να είσαι το θύμα του θύματος! Και κάτι τελευταίο: δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς οξυγόνο, νερό και τροφή. Όλα τα υπόλοιπα βολεύονται και βρίσκονται. Εκεί έξω. Στη ζωή. Την οποία δεν αξίζει να βάλεις στον πάγο ειδικά γι’ αυτόν τον kidult.
Και αφού καλέ μου Αιγόκερε η μία είναι συναισθηματικά ώριμη ενώ ο άλλος όχι, τότε γιατί είναι μαζί και μάλιστα η φίλη της ιστορίας μας κολλημένη μαζί του??? Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Αν θες να αλλάξεις τα πράγματα γύρω σου, τότε άλλαξε τον εαυτό σου…