Κορίτσια γεια σας!
Σας γράφω γιατί πραγματικά έχω την ανάγκη να ακούσω τη γνώμη σας…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 23 χρόνων και διατηρώ σχέση με έναν άντρα 15 χρόνια μεγαλύτερο… Ίσως να το θεωρείτε κατακριτέο, ίσως εν τέλει είναι…
Όλος αυτός ο ενθουσιασμός που ένιωθα στην αρχή δεν με έκανε να σκεφτώ λογικά, τώρα όμως έχω δεθεί κι ενώ βλέπω ότι η διαφορά είναι μεγάλη παραμένω.
Εγώ τελείωσα τις σπουδές μου κι έχω κατέβει στην πόλη μου εδώ κι ένα χρόνο. Ο φίλος μου ζει και εργάζεται σε άλλη πόλη. Τον τελευταίο αυτό χρόνο η σχέση μας συνεχίστηκε με το να πηγαινοερχόμαστε ο καθένας όσο μπορούσε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το θέμα τώρα είναι ότι εγώ δεν θέλω να περνάει έτσι ο χρόνος μου και ψάξιμο στο ψάξιμο βρήκα ένα πρόγραμμα το οποίο μπορεί να με απασχολήσει για ενάμιση χρόνο στην πόλη μου και πάνω στη δουλειά μου.
Ο φίλος μου από την άλλη μου πρότεινε να πάω να δουλέψω μαζί του για 6 μήνες έτσι ώστε να βγάλω κάποια χρήματα, να δοκιμαστεί η σχέση μας και τον χειμώνα πάλι τα ίδια… Μέσα μου νιώθω ότι θα εκραγώ, τι να κάνω;
Από τη μια ο Χ. είναι στην ασφάλειά του, στο σπίτι του, στους δικούς του, στη δουλειά του, στους φίλους του και το να πάω εγώ εκεί είναι το ιδανικό. Εγώ από την άλλη στην πόλη μου έχω εύλογα περισσότερη ασφάλεια και μια δουλειά πάνω στον κλάδο μου.
Μαζί του θα αντιμετωπίσω περισσότερες δυσκολίες, σε ένα ξένο μέρος, πρώτη φορά σε εργασιακό περιβάλλον, φιλοξενούμενη στο σπίτι του. Μου φαίνεται τόσο δύσκολο. Αυτός σου λέει από τη μεριά του “εάν με αγαπούσες δεν θα σκεφτόσουν να μπεις σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, όταν σου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψεις δίπλα μου.”
Αξίζει να τα παρατήσω όλα εδώ και να πάω να δοκιμάσω δίπλα του; Είναι σωστό; Και όλο αυτό αργότερα που θα πάει; Είναι 38 χρόνων, οι γονείς του όταν πηγαίνω εκεί πιέζουν για γάμο, αυτός μου πετάει σπόντες αλλά μου λέει όταν αισθανθεί πως είμαι έτοιμη θα μου μιλήσει για τέτοια θέματα.
Μήπως είμαι πολύ μικρή για να σκεφτώ όλα αυτά;
Οι γονείς μου, μου λένε πως φέρομαι απερίσκεπτα και πως η μόνη λύση είναι ο χωρισμός. Εν τω μεταξύ είμαστε μαζί κοντά 3 χρόνια. Πριν όμως επειδή ήμουν φοιτήτρια όλα μου έμοιαζαν πολύ απλά. Τώρα νιώθω άσχημα να κάθομαι και να μην απασχολούμαι και να τρέχω να τον συναντώ γιατί αυτός έχει δουλειές…
Έχουμε προβλήματα στη σχέση μας και μαλώνουμε συχνά. Τώρα που βρίσκομαι σε αυτό το μεγάλο δίλημμα, μου λέει “ακολούθησε το ένστικτό σου”.
Τον αγαπάω πραγματικά ή είναι η δύναμη της συνήθειας που με κρατάει δίπλα του;
Η πρώτη λύση είναι να χωρίσω, να μείνω στην πόλη μου και να κοιτάξω τη ζωή μου και το μέλλον μου με αρχή αυτή τη δουλειά. Η δεύτερη λύση: δεν κάνω τα χαρτιά μου εδώ, πηγαίνω δουλεύω δίπλα του, δοκιμάζω τη σχέση μαζί του και την καθημερινότητα με φόβο όμως να μετανιώσω που έχασα τέτοια ευκαιρία;
Αξίζει; Είναι στιγμές που νιώθω πως θέλω να χωρίσω αλλά τελικά δεν το κάνω. Αισθάνομαι πως θα κάνω μπαμ κι αυτό επιδρά και στη ψυχολογία των γονιών μου.
Συγγνώμη αν σας κούρασα… Παρακαλώ βοηθήστε με. Πείτε μου την άποψή σας, ειδικά μεγαλύτερες γυναίκες που ξέρετε καλύτερα να χειρίζεστε και να βλέπετε τα πράγματα!
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Γωγώ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Aγαπητή Γωγώ θα σου πω οτι θα έλεγα σε μια φίλη μου.Θα στο πω χωρίς ντροπή,κατά τη γνώμη μου πρέπει να χωρίσεις.1ον,γιατί η διαφορά ηλικίας είναι μεγάλη.Είσαι μια κοπέλα 23χρ και πρέπει να σκέφτεσαι και τι θα γίνει αργότερα.Όταν εσυ θα είσαι 30 και θα θες να ζήσεις(γιατί 30χρ δεν είσαι μεγάλη) ο Χ θα είναι 51…2ον,πιστεύω οτι αυτό που μπορεί να σε κρατάει κοντά του είναι η ανασφάλεια που μπορεί να νιώθεις.Πχ:μπορεί να φοβάσαι οτι δε θα βρεις άλλν(στο λεω γιατί αυτό το είχε πάθει μια φίλη).’Εχεις ολη τη ζωη μπροστά σου να βρεις εναν πιο μικρό..Και ποιος σου βεβαιώνει οτι αν πας εκεί να δουλέψεις θα είστε συνέχει μαζί;Θα είστε πιο καλά απο κοντά;Θα μου πεις αν δε δοκιμάσεις δε μπορείς να ξέρεις,αλλα μόνη σου λες οτι εκείνος θα είναι στο περιβάλλον του ενω εσυ οχι..Εγω πιστεύω πως πρέπει να χωρίσεις..
Δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να ξεβολευτείς εσύ και να τα ρισκάρεις όλα για “να δοκιμαστεί η σχέση” σας. Να κάτσεις να φτιάξεις τη ζωή σου και αν σ’αγαπάει και έχεις μέλλον σοβαρό μαζί του θα βρει αυτός τρόπο να σε κρατήσει, αν είναι να μην ασχοληθεί όμως καλύτερα να διακόψετε μιά ώρα αρχύτερα. Σχέση μαζί σου θέλει ή να βολευτεί;
Είμαι 24 και έχω σχέση με διάφορα 11 χρόνων εδώ και 3 μισή χρόνια. Έχω πάθει κάτι το αντίστοιχο με την διάφορα ότι βρισκόμαστε στην ίδια πόλη! Αν ήθελες να παντρευτείς από τώρα θα πήγαινες μαζί μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Από την άλλη βέβαια η αίσθηση της δέσμευσης από μικρή ηλικία φοβίζει και το καταλαβαίνω. Η καλύτερη λύση για εμένα είναι να μιλήσετε οι δύο σας να τον ρωτήσεις την γνώμη του για γάμο καθώς και για ποιο λόγο για ένα εξάμηνο σε θέλει κοντά του. Φυσικά στις ίδιες ερωτήσεις θα πρέπει να έχεις και εσύ σαφής απαντήσεις!
Καλή τύχη περιμένουμε νέα σου!
Τα 15 χρόνια διαφοράς είναι πολλά, αλλά δεν αποκλείουν την ευτυχία. Γνωρίζω ζευγάρι με τέτοια διαφορά με 35 χρόνια γάμου και 5 παιδιά όπου η γυναίκα (μορφωμένη, δραστήρια και πολύ εμφανίσιμη) είναι ευτυχισμένη. Εγώ εντοπίζω άλλα προβλήματα. Για να είστε μαζί χρειάζεται να μην καταπιέζει κανείς από τους δύο τις πραγματικές του ανάγκες. Όμως δεν εύκολο να εντοπίσει κανείς αυτά που έχει ανάγκη. Στη δική σας περίπτωση οι γονείς σας είναι αυτοί που σας υπαγορεύουν τις ανάγκες σας. Οι δικοί σου γονείς σου λένε ότι είναι μεγάλος και ότι πρέπει να βρείς δουλειά πάνω στον κλάδο σου. Σκέψου είναι δική σου ανάγκη να κάνεις παρέα με άτομα της ηλικίας σου και να κάνεις τις αντίστοιχες τρέλες; Αυτό που σπούδασες είναι αυτό που εσύ η ίδια ήθελες; Μετά από το πρόγραμμα, δεν θα μείνεις πάλι άνεργη; Μήπως οι γονείς σου στην πραγματικότητα σε θέλουν κοντά τους και δεν θέλουν να χάσουν την επιρροή τους πάνω σου; Ο Χ. μένει ακόμα με τους γονείς του. Γιατί δεν έχει ακόμα αυτονομηθεί; Γιατί επιτρέπει στους γονείς του να μιλάνε και να πιέζουν για γάμο; Ο ίδιος θέλει στα αλήθεια γάμο ή απλά ακούει τους γονείς του; Εγώ πιστεύω ότι μαλώνετε συχνά γιατί συγκρούονται οι επιθυμίες των γονιών σας. Αν συνεχίσετε έτσι θα χωρίσετε χωρίς όμως να έχει ξεπεράσει ο ένας τον άλλον, θα σας μείνει απωθημένο και θα ταλαιπωρείσαι εσύ για χρόνια. Προτείνω να βάλετε όρια στους γονείς σας. Να κάνετε αυτό που θέλετε εσείς. Αν η ενασχόληση στο πρόγραμμα νομίζεις ότι θα σε γεμίζει και θα σου δίνει ενέργεια στη ζωή σου, τότε μείνε στη πόλη σου και χρησιμοποίησε τα χρήματά σου για ταξίδια στη πόλη του. Να μένεις όμως σε ξενοδοχείο ή να νοικιάσεις ένα μικρό διαμέρισμα. Να ζείτε σαν ερωτευμένοι και όχι φιλοξενούμενοι των γονιών του. Να του δείχνεις ότι τον θαυμάζεις, ότι τον ποθείς ερωτικά, ότι το σεξ μαζί του είναι συναρπαστικό, ότι δεν σε ενδιαφέρει η γνώμη των γονιών σου. . Έτσι δεν θα νιώθει ότι τον παραμελείς, θα ξέρει ότι είναι ο άντρας της ζωή σου. Όταν καταλάβει ότι δεν κινδυνεύει η σχέση σας από τους γονείς σου, θα στηρίξει την επιλογή σου και θα κάνει κι αυτός θυσίες για σένα. Αν όμως θεωρείς ότι η καθημερινότητα μαζί του είναι αυτό που θέλεις, τότε πήγαινε στην πόλη του αλλά μακριά από πεθερικά. Ζήτησέ του να μείνετε σε άλλο σπίτι οι δυό σας χωρίς γάμο, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς επισκέψεις στους γονείς του. Ζείστε σαν ερωτευμένοι και όχι σαν τα καλά παιδιά των γονιών. Αν πάλι συνεχίσετε να μαλώνετε, δες τι φταίει. Αν φταίει η ασυμφωνία χαρακτήρων, τότε θα χωρίσετε, αλλά δεν θα σου μείνει απωθημένο. Θα ξέρεις ότι το πάλεψες και δεν πήγε. Τότε μην ανησυχείς, θα βρείς άλλο πρόγραμμα ή οι γονείς σου θα σου βρούν άλλη ευκαιρία. Στη ζωή πάντα θα χρειάζεται να παίρνεις αποφάσεις , να ρισκάρεις χωρίς να μετανιώνεις. Αλλά τις αποφάσεις να τις παίρνεις μόνη σου. Να ακούς τον εαυτό σου, τι θέλεις εσύ. Να αγνοείς τα πρέπει που σου βάζουν οι άλλοι.
an isoun ontos eroteumeni mazi tou dn 8 skeftosoun tipota,8a ton akolou8ouses me kleista ta matia.i gnomi mou einai na iseis giati profanos 8elete alla pragmata.
Γωγώ γεια σου.. Η δική μου γνώμη είναι ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα κάνεις το μπαμ που και εσύ η ίδια λες. Μπορεί να τον αγαπάς αλλά η διαφορά ηλικίας σίγουρα αργότερα θα είναι το κύριο πρόβλημα στην σχέση σας. Εάν σε αγαπάει όπως λέει θα έπρεπε να στηρίξει σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Εγώ λέω να κάνεις τα χαρτιά σου και εάν είναι να είστε “μαζί” θα είστε..Να είσαι σίγουρη. Καλή τύχη σε ότι και αν αποφασίσεις..
Γωγώ γεια σου.. Η δική μου γνώμη είναι ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα κάνεις το μπαμ που και εσύ η ίδια λες. Μπορεί να τον αγαπάς αλλά η διαφορά ηλικίας σίγουρα αργότερα θα είναι το κύριο πρόβλημα στην σχέση σας. Εάν σε αγαπάει όπως λέει θα έπρεπε να στηρίξει σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Εγώ λέω να κάνεις τα χαρτιά σου και εάν είναι να είστε “μαζί” θα είστε..Να είσαι σίγουρη. Καλή τύχη σε ότι και αν αποφασίσεις..
Νομίζω ότι ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Απλά ακόμα δεν έχεις το θάρρος για να το παραδεχτείς. Πιστεύω όταν γράφεις “Είναι στιγμές που νιώθω πως θέλω να χωρίσω αλλά τελικά δεν το κάνω. Αισθάνομαι πως θα κάνω μπαμ….” ότι την έχεις πάρει την απόφασή σου και απλά ζητάς την επιβεβαίωση από τους άλλους. Έχεις ήδη ζυγιάσει τα υπέρ και τα κατά και ξέρεις τι θέλεις για το άμεσο μέλλον σου, μια δουλειά πάνω στο αντικείμενό σου και κάποιον στην ίδια πόλη με σένα και κοντά στην ηλικία σου και το πιο σημαντικό μια σχέση χωρίς προβλήματα και καυγάδες. Τα θέλω σου είναι διαφορετικά από τα δικά του και αυτό συμβαίνει στη ζωή και στα ζευγάρια. Εν τέλει, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι πρέπει να κάνουμε αυτά που κάνουν ευτυχισμένους πρώτα εμάς και ας ακούγεται εγωιστικό γιατί διαφορετικά δε θα μπορέσουμε να κάνουμε ευτυχισμένο τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας. Σου εύχομαι ότι καλύτερο για σένα!
Γωγώ μου 3 χρόνια σχέσης είναι ένα αξιόλογο χρονικό διάστημα όμως απο όσα γράφεις μου δίνεις την εντύπωση πως σου λείπει το πιο βασικό…ο έρωτας.Μιλάς για διαφορά ηλικίας που την καταλαβαίνεις τώρα κ το πιο σημαντικό λες πως νιώθεις ασφάλεια στον δικό σου τόπο.Αγαπητή μου το φυσιολογικό θα ήταν να ενιωθες ασφάλεια στο πρόσωπο του ανθρώπου σου.Εγώ πιστεύω πως ο κύκλος έχει κλείσει κ πως καταβάθος το ξέρεις κ εσύ.Κ επειδή πλέον στις μέρες μας θεωρείται τύχη η ενασχόληση πάνω στον τομέα σπουδών μας,μην απορρίψεις την πρόταση που σε ενδιαφέρει.Μίλα ανοιχτά με αυτόν τον άνθρωπο και μην συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο με αυτό που πραγματικά θέλεις…
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την διαφορά ηλικίας, ο έρωτας εξάλλου δεν περιορίζεται σε ηλικίες, απλώ υπάρχει. Το θέμα είναι να υπάρχει και πραγματική αγάπη, αλλά από το μήνυμά σου κατάλαβα ότι δεν είσαι έτοιμη και οτι κατα βάθος θέλεις να χωρίσεις. Κάνε λοιπόν αυτό που πραγματικά νιώθεις! Εάν τον αγαπούσες πραγματικά δεν θα τα σκεφτόσουν όλα αυτά!
Καλή τύχη!
Γιατί μερικές γυναίκες ενώ τα έχετε όλα στρωμένα και ωραία δεν σας αρέσει;
γωγω μου δεν υπαρχει λογος να βιαζεσαι για γαμο…ΚΑΤΑΡΧΑΣ εισαι σιγουρη οτι το θες πραγματικα ?γιατι αμα δεν εισαι καλυτερα μην προχωρησεις γιατι μετα δεν θα μπορεις να αλλαξεις γνωμη……και εγω εχω σχεση με 12χρονια διαφορα ειμαι 28 και ο αρραβωνιαστικος μ 40 αλλα ξερω τι θελω και σεβται τα θελω μ βεβαιως και υπραχουν προβληματα αλλα και πια σχεση δεν εχει….μιλησε του πες του πως νιωθεις…μην τα παρατησεις ολα για κατι που μπορει να μην εχει μελλον και χασεις τα καλυτερα σου χρονια…..
δεν ειναι η διαφορα ηλικιας τελικα,αλλα το οτι δε θες να αφησεις το μερος σου.συνηθες φαινομενο.αν δηλαδη ηταν στην ηλικια σου,τι θα αλλαζε?
θα ειχαν λυθει τα επαγγελματικα σου?
πρώτα απ’όλα, θα σου πρότεινα να ηρεμήσεις, εκτός κι αν το έχεις βρει μέσα σου και πραγματικά δεν αντέχεις άλλο,θα χωρίσεις..κλπ..το αγόρι σου είναι 38 χρόνων και ακούει τους γονείς του για γάμο,θα σου έλεγα να το αφήσει στην άκρη αυτό γιατί όταν σε μια σχέση μπλέκονται τόσοι πολλοί,στο τέλος την χαλάνε….. μπορείτε να τα συζητήσετε αυτά όταν βρεθείτε πάλι από κοντά .η ηλικία δεν είναι κατακριτέα, ξέρω πολλές οικογένειες με διαφορά ηλικίας ίσα ή μεγαλύτερη από τα 15 χρόνια και πέτυχαν μια χαρά. όλες οι σχέσεις όμως τραβάνε ένα λούκι,εσείς θα πρέπει να τα ξεπεράσετε αν θέλεις να είσαι κοντά του.αν μπορείς να πας εκεί μαζί του αλλά να μένετε οι δυο σας, τότε θα καταλάβεις αν τραβάει κι άλλο,αν μπορείς,αν είστε ερωτευμένοι…επειδή όταν έχουμε σχέση από απόσταση,είναι δύσκολο να μιλάς για αισθήματα.τέλος θα σου έλεγα να δείξεις λίγη υπομονή και εμπιστοσύνη στον άνθρωπό σου,μη πέσεις στην παγίδα να αποφασίσεις χωρίς να έχεις ακούσει και την άποψή του.
gogo mou…eimai 24 kai hmoun gia ena xrono me enan 50xrono….mou xarise tis kaluteres stigmes ths zohs mou alla mphka s’auth th sxesh xerontas pos tha teleiosei..mporei na eisai eroteumenh alla panta mesa mas xeroume ti theloume exoume oneira gia mas kai th zoh mas….h diafora hlikias einai to teleutaio pragma pou mporei na se apasxolei efoson auth h sxesh einai apodekth kai apo tous goneis sou xereis kapoies fores emeis oi “mikres” briskoume ton mentora/erasth/filo/patera sto prosopo enos megalou empeirou arsenikou… auto pou tha se sumbouleua einai na kleiseis ta matia kai na skefteis to mellon sou phgainontas ekei 6 mhnes opoou tha ton zeis tha ton gnoriseis apo thn arxh tha eiste pragmatiko zeugari me ta kala kai ta kaka pou ki auta tha sas denoun an exete toso kalh epikoinonia osh auta ta 3 xronia…h zoh sthn asfaleia ths polhs sou apo thn allh isos na mhn sumperilambanei ton anthropo pou perases eutixismenes stigmes auta ta 3 xronia kai isos se odhghsei se alla monopatia kai agkalies….
Ki an me rotas ti tha ekana an mou dinotan tetoia eykairia???
tha phgaina aurio ki olas ki as etroga ta moutra mou!!! 6 mhnes den einai oute polu oute ligo diasthma…tha ton zousa tha to prospathousa…kai sthn telikh an den tairiazan ta xnota mas tha hmoun apolutos sigourh gia thn apofash pou tha epairna….den tha eixa apothumena…den tha skeftomoun ki aaaan phgaina ti tha ginotan….
elpizo na mh se problhmatisa ki allo!
gogo mou…eimai 24 kai hmoun gia ena xrono me enan 50xrono….mou xarise tis kaluteres stigmes ths zohs mou alla mphka s’auth th sxesh xerontas pos tha teleiosei..mporei na eisai eroteumenh alla panta mesa mas xeroume ti theloume exoume oneira gia mas kai th zoh mas….h diafora hlikias einai to teleutaio pragma pou mporei na se apasxolei efoson auth h sxesh einai apodekth kai apo tous goneis sou xereis kapoies fores emeis oi “mikres” briskoume ton mentora/erasth/filo/patera sto prosopo enos megalou empeirou arsenikou… auto pou tha se sumbouleua einai na kleiseis ta matia kai na skefteis to mellon sou phgainontas ekei 6 mhnes opoou tha ton zeis tha ton gnoriseis apo thn arxh tha eiste pragmatiko zeugari me ta kala kai ta kaka pou ki auta tha sas denoun an exete toso kalh epikoinonia osh auta ta 3 xronia…h zoh sthn asfaleia ths polhs sou apo thn allh isos na mhn sumperilambanei ton anthropo pou perases eutixismenes stigmes auta ta 3 xronia kai isos se odhghsei se alla monopatia kai agkalies….
Ki an me rotas ti tha ekana an mou dinotan tetoia eykairia???
tha phgaina aurio ki olas ki as etroga ta moutra mou!!! 6 mhnes den einai oute polu oute ligo diasthma…tha ton zousa tha to prospathousa…kai sthn telikh an den tairiazan ta xnota mas tha hmoun apolutos sigourh gia thn apofash pou tha epairna….den tha eixa apothumena…den tha skeftomoun ki aaaan phgaina ti tha ginotan….
elpizo na mh se problhmatisa ki allo!
Ενα πράγμα θα σου πω: ΧΩΡΙΣΕ ΤΩΡΑ, όχι αύριο, ΤΩΡΑ.
Αν δεν το κάνεις, όταν φτάσεις εκεί γύρω στα 40-45 θα είσαι εγκλωβισμένη μέσα στη δυστυχία που εσύ θα έχεις επιλέξει, και δεν θα μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν άλλον γι’αυτή.
Είσαι πολύ μικρή για να πάρεις μια απόφαση που θα δεσμεύσει όλη την υπόλοιπη ζωή σου.
Ζήσε τη ζωή σου κοριτσάκι, όσο πιο έντονα μπορείς, κι όταν κουραστείς (εκεί γύρω στα 30-35) τότε να είσαι σίγουρη πως θα βρεθεί ο άνθρωπος που ΕΣΥ θα αποφασίσεις να μοιραστείς την ζωή σου μαζί του.
Καλή επιτυχία !!!
αχ.αν σου πω το ίδιο δίλημμα εχω και γω γωγω μου απ την ανάποδη όμως. εγω στα 23 ημουν με έναν 38 όπως εσυ.τελειωνα τις σπουδες μου και διαλεξα να τελειωσω τη φάση να αλλάξω τηλέφωνα να πάω παρακάτω.τωρα εγω 38 ύστερα από χρόνια καριερα ανεργη έχοντας κάνει τους κύκλους μου τον αναζήτησα στο νετ προχθες.μιλήσαμε είπαμε να τα πούμε και έχει μια κόρη 5 χρονών έχει χωρίσει με τη συντροφο του και ΄νατε εξηγησε μου τι είναι η ζωη τελίκα.έκανα λάθος? είναι αργα?τι να κάνω εγω 38 αυτός 52 τώρα
Όπως δε ρώτησες κανένα όταν προχώρησες σε σχέση μαζί του το ίδιο κάνε και τώρα! Το τι είναι καλύτερο και τι χειρότερο είναι υποκειμενικό και τελείως παρακινδυνευμένο να το προβλέψει κανείς! Πρέπει να καταλάβεις ότι πλέον έχεις βγει στον “αληθινό” κόσμο και πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου! Τέρμα τα φοιτητικά χρόνια της ανεμελιάς και της κραιπάλης! Και επί της ουσίας αυτό σε φοβίζει αφού καλείσαι για πρώτη φορά στη ζωή σου να διαχειριστείς καταστάσεις ενός ενήλικα με όλη τη σημασία της λέξεως! Αντί λοιπόν να προσπαθείς να βρεις δεκανίκι για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα πιάσε τη ζωή από τα μαλλιά και αποφάσισε εσύ για το πως θες να είναι! Θα σου πω και κάτι για να το έχεις ως οδηγό: στη ζωή μπορούμε να ακολουθήσουμε 2 δρόμους της λογικής και του συναισθήματος. Σε κάθε περίπτωση αυτά τα 2 ανέκαθεν έβαιναν συγκρουόμενα και αλίμονο σε όποιον βρεθεί στη μέση! Δύσκολο να αποφασίσεις γιατί κανείς δε σου εγγυάται το αίσιο κάθε προβλήματος! Πρέπει όμως να αποφασίσεις αν θες να είσαι “ζωντανή” και να διαφεντεύεις τον εαυτό σου! Κοινώς η ζωή συνεχίζεται και το μέλλον είναι ο κριτής των πράξεων που κάναμε στο παρελθόν! Το παρελθόν διδάσκει και το μέλλον χτίζει τη ζωή πάνω στο παρελθόν! Και είναι ευλογημένος όποιος μπόρεσε να βαδίσει και τους 2 δρόμους με τις λιγότερες “απώλειες”! Και ευτυχισμένος όποιος κατάφερε και τους 2 δρόμους να τους κάνει 1! Να συμβαδίζει το συναίσθημα με τη λογική σε αρμονική πορεία και να μπορεί να ξεπερνά τα εμπόδια με ευκολία! Δύσκολο πολύ βέβαια, αν αναλογιστείς ότι και ο ίδιος ο Χριστός “λύγισε” όταν προσευχήθηκε στον κήπο της Γεσθημανής για το μαρτύριο που τον περίμενε! Από τη μία η λογική του έλεγε να αποφύγει το θάνατο από την άλλη το συναίσθημα ότι έπρεπε να πεθάνει για να εκπληρώσει τον ερχομό Του στη γη! Πάντως απόφαση έπρεπε να πάρει! Το ίδιο καλείσαι και εσύ λοιπόν να κάνεις: να αποφασίσεις εσύ και μόνο εσύ γιατί γνώμες πολλές αλλά εκ του ασφαλούς! Η επιτυχία έχει πολλούς γονείς η αποτυχία είναι ορφανή! Μην μιζεριάζεις λοιπόν ζητώντας να πάρουν άλλοι αποφάσεις για σένα. Επώδυνο μεν να αποφασίσεις,απαραίτητο δε να συνεχίσεις τη ζωή σου!
Καλύτερα να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Αν τυχόν αποφασίσεις ν’ ακολουθήσεις εκείνον, τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμη να δεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων, έτσι ώστε αν τυχόν τα πράγματα δεν πάνε καλά μεταξύ σας, να μην “του το χτυπήσεις” ότι θυσίασες για χάρη του κάτι καλύτερο. ‘Αλλωστε, δεν υπάρχει εγγύηση ότι η δουλειά στην πόλη σου είναι όντως κάτι καλύτερο. Στις εποχές που ζούμε, μπορεί να πας σ’ εκείνη τη δουλειά, που λες ότι είναι συναφής με τις σπουδές σου, και μετά είτε ν’ αρχίσουν να σε φορτώνουν εξοντωτικά ωράρια και καθήκοντα, να μη σε πληρώνουν και στο τέλος να σε διώξουν κιόλας! Ποτέ δεν ξέρεις. Γνώμη μου: φτιάξε τα προσωπικά σου τώρα που μπορείς. Η δουλειά πάντα μπορεί να περιμένει, οι ανθρώπινες σχέσεις όχι.
εισαι τοσο νεα κ εχεις κ θα χεις πολλες ευκαιριες στη ζωη σ! αυτο δε σημαινει οτι δεν πρεπει ν εκμεταλλευεσαι τις τωρινες! το θεμα σ δε νομιζω οτι ειναι τοσο η διαφορα ηλικιας αλλα η αποσταση.. κυνηγησε καθετι που θα σ παει μπροστα.. ομως πιστευω οτι κ αυτος ο αντρας εχει ν σ προσφερει πολλα! πιθανον ν γραφω αργα αλλα θα θελα να μαθω τι θα κανεις ,τι εχεις κανει!εγω ειμαι στα 18 κι ο ανθρωπος που μ ενδιαφερει κ θελει σχεση μαζι μ 34.. εγω βεβαια μπορει τωρα ν ξεκινω τη φοιτιτικη μ ζωη κ να ναι ολα πιο χαλαρα σε αντιθεση μ εσενα π πρεπει ν κυνηγησεις το μελλον σ κ τη ζωη σ! αν νιωθεις εστω κ στ ελαχιστο οτι το εζησες αυτο, οτι ο κυκλος αυτος μπορει κ να χει κλεισει τοτε ακολουθησε αυτη τη δουλεια κι ασε τη σχεση ν δοκιμαστει!
paidia exw paromio provlhma, eimai 18 xronwn kai edw kai 3 xrwnia kati paizei me enan pou einai 15 xrwnia megalhteros, stn arxh egw den ton ithela alla autos epemene poli kai twra exw kapia aisthimata g auton.. pisteuw exw olh tn zwh mbrosta mou kai sigoura tha vrw kapion pio mikro gti panta ithela na exw dipla mou enan stn ilikia mou h esto ligo pio megalo.. theorw megalo provlima tn ilikia pou mas xwrizei kai den kserw ti na kanw
Είμαι 35 και η κοπέλα μου 20!Πιστεύω ότι και 5 έτη να ήταν μεγαλύτερος από σένα τα ίδια προβλήματα θα είχες. Γιατί πρόκειται για τα σχέδια που έχεις για τη ζωή σου, τα οποία δεν συνδυάζονται μαζί με αυτόν τον άνθρωπο λόγω της απόστασης. Η ανωριμότητα σου λόγο ηλικίας ίσως (αν και είσαι 23 δεν είσαι και 19…)σε κάνουν να αισθάνεσαι πανικό με γονείς και θέματα δουλειάς κλπ. Ξαναλέω είσαι 23 και πρέπει να ξέρεις από μόνη σου αν είναι συνήθεια η αγάπη και έρωτας. ʼλλες στην ηλικία σου έχουν παιδιά. Έχεις υποχρέωση απέναντι του να είσαι ξεκάθαρη. Και να μην παίζεις μαζί του από τη στιγμή που σε αγαπάει. Είναι λογικό να πιέζει για γάμο από τη στιγμή που είστε 3 χρόνια μαζί και είναι 38. Αποφάσισε μόνη σου για να μη βρίζεις τους γονείς σου αύριο ότι σου στέρησαν την ευκαιρία της ζωής σου. Καλή τύχη και θα χαρώ να μάθω νέα σου.
Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο στάνταρ για ζευγάρια που έχουν κάποια διαφορά ηλικίας,με τον άνδρα μεγαλύτερο εννοείται, αν υπάρχει πραγματικός έρωτας, αγάπη και αλληλοκατανόηση!!Φθάνει όμως η διαφορά αυτή να μην υπερβαίνει τα 12 έτη το πολύ, γιατί από ‘κει και πάνω η σχέση καθίσταται επισφαλής αφού πρόκειται για τελείως διαφορετικές γενιές, που γαλουχήθηκαν σε τελείως διαφορετικές εποχές.Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις!Πχ ο παππούς και η γιαγιά μου με 13 έτη διαφορά, έζησαν μαζί για 42 ολόκληρα χρόνια μέχρι που ο πρώτος έφυγε από τη ζωή.ʼλλα ζευγάρια έχουν και 16 έτη διαφορά αλλά είναι εξαίρεση στον κανόνα!Υποκειμενική η γνώμη μου, άλλος μπορεί και να διαφωνεί.