Καλησπέρα!!!
Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ μια ιστορία μαζί σας για να μου πείτε τη γνώμη σας!!!!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Λοιπόν, είμαι 27 ετών και το αγόρι μου 36!!! Γνωριστήκαμε πριν 1,5 χρόνο σε ένα νησί, όταν εγώ είχα πάει για δουλειά σεζόν και αυτός είχε έρθει με μετάθεση μόνιμα εκεί. Πριν λίγο καιρό… έπειτα από πολλή επιμονή δική του, κάναμε σχέση. Εγώ, η αλήθεια είναι πως κρατούσα κάποιες επιφυλάξεις, τις οποίες τις είχα πει και ευθέως διότι δεν ήμουν έτοιμη λόγω βιοτικού επιπέδου, αλλά και γιατί δεν είχα ξεμπερδέψει ακόμα από το δεύτερο πτυχίο που παίρνω (είχα όνειρο να φύγω εξωτερικό σε κανά χρόνο)… Ήθελα να αφοσιωθώ εκεί. Του είχα πει “όχι” και ερχόταν ταξίδια να με βρει στο μέρος μου για να με πείσει!!!
Αφού μου άρεσε κι εμένα, είπα να το προσπαθήσω!!! Φτάνω σε σημείο μετά από λίγους μήνες να πηγαινοέρχομαι ένα χρόνο, να μην μπορώ να βρω πλέον δουλειά γιατί ανά μία, δύο εβδομάδες γκρίνιαζε να πηγαίνω να κάθομαι 3-4 μέρες και να τρέχω και στα εργαστήρια, θεωρίες τη σχολής όταν επέστρεφα… Να λέω υπομονή, θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Όλοι μας δεν τα βρήκαμε στρωμένα… Είχα ξεσκίσει στα έξοδα τους δικούς μου…
Ερχόμαστε καλοκαίρι 2016. Σπιντάρω στη σχολή. Μαζεύω όσα μαθήματα μπορώ. Μένουν λίγα για πτυχίο και τσακ μου λέει: “έλα ξανά σεζόν στο νησί, να μείνουμε και μαζί”… Αέρας κι εγώ… Βρίσκω δουλειά και ξεκινάει πάρτι μεγάλο!!!
Και μην μου πειράζεις αυτό κι εκείνο μέσα στο σπίτι, και δεν θέλεις να φιλοξενούμε κόσμο μαζί μας κάποιες μέρες (βασικά στο σπίτι χωράμε εμείς οι δύο με το ζόρι) και στη δουλειά δεν μιλάς και σε εκμεταλλεύονται, και ο καθένας εδώ μέσα θα παίρνει τα δικά του πράγματα και θα τα χωρίζουμε στο ψυγείο (πετάω κι εγώ λεφτά για ενοίκια και δεν τα παίρνει)… Για να μην τα πολυλογώ, αφού σκοτωνόμασταν συνέχεια, είχα νεύρα κι εγώ -του την έλεγα συνέχεια, μαζεύω 29 Αυγούστου τα πράγματά μου, αφού με παράτησε μια μέρα να πάει στον αδελφό του, στα γενέθλια της μικρούλας ανιψιάς του σε άλλη πόλη και τον ακούω ξημερώματα να έχει πάει σε φίλης του γενέθλια που κατά τύχη δεν ήξερε και τον κάλεσαν τελευταία στιγμή…
Να κάθεται με την αδελφή της νύφης του και να τα πίνουν, που κατά τύχη πριν γνωρίσει εμένα τη φιλοξενούσε σπίτι του. Και όταν εμένα αυτή με είδε πρώτη φορά, κάποτε σε μια βάφτιση, έβγαλε χολή και ζήλια… Και γίνομαι μπουχός… Ούτε γεια δεν είπα!!!
Δίνω την εξεταστικούλα μου και να σου πάλι τα ίδια… Ρίχνουμε τον τσακωμό του αιώνα. Του τα λέω χύμα. Τους πήρε όλους η μπάλα. Μετά ξεφουρνίζει: Έλα να μείνουμε μαζί, αλλά εάν θες να παντρευτούμε (ο αρραβώνας είναι ξεφτιλίκι λέει)… Θα βρω τρόπο να επιβιώνω εκεί που είναι αυτός… Και εάν δεν βρω, κάποια στιγμή, όταν θελήσω πιο δεσμευτικές καταστάσεις να μου στέλνουν τσεκ οι δικοί μου… Και λέω, φίλε μου, στο νησί το χειμώνα βαράνε μύγες. Δεν μπορώ να επιβαρύνω τους γονείς μου, ούτε από την άλλη να ψάχνω δουλειά στα άχυρα…
Επίσης, δεν δέχεται να κάτσω στην πόλη μου κάνοντας εδώ κάτι και να πηγαινοέρχομαι… Ούτε να πάρει μετάθεση για Αθήνα, να βρω κι εγώ κάτι, γιατί με 500 ευρώ που θα παίρνω, αυτός δεν είναι ικανοποιημένος σε μεγαλούπολη!!!
Μετά από πολλούς τσακωμούς καταλήξαμε στο ότι θέλω να του φάω τα λεφτά, ότι είμαι τεμπέλα, ότι πάω να τον τυλίξω για να κάθομαι και να το παίζω κυρία, ότι 20 μέρες που ανέβηκα να τον δω τον Οκτώβρη με πότιζε και με τάιζε, ότι οι γονείς μου μου βάζουν λόγια και ότι δεν ξαναέρχεται σπίτι μου, αλλά εμένα να με σέρνει στα αδέλφια του, από δω κι από εκεί στις οικογένειές τους…
Γονείς δεν υπάρχουν, έχουν πεθάνει οι άνθρωποι. Το θεϊκό όμως είναι ότι μου έκλεισε δώρο, στη Γαλλία εισιτήρια και ξενοδοχείο και μου λέει: Ε, θα βρεις λεφτά να πάμε για τα υπόλοιπα, χωρίς να με ρωτήσει τίποτα.
Οι γονείς μου με έχουν στριμώξει στη γωνία και μου λένε ότι αυτοκαταστρέφομαι… Πώς πρέπει να κοιτάξω τη ζωή μου, το μέλλον μου, την καριέρα μου, γιατί με αυτές τις συνθήκες μετά θα κλαίω…
Πείτε μου, μήπως εγώ έχω αρχίσει και τα χάνω και μου φταίνε όλα ή δεν έχω καταλάβει τι παίζει; Με πιάνει μελαγχολία και άγχος (δύο φορές κατέληξα σε νευροχειρουργό).
Ευχαριστώωωωω!!!!
Gv
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ