Η ιστορία της Δήμητρας: “Και ξαφνικά τον είδα με μια άλλη!”

Στη δική μου περίπτωση ταιριάζει το τραγούδι… “Γιατί;”

Λοιπόν… Με τον Ν. γνωριστήκαμε πριν από πέντε χρόνια μέσω κοινού μας φίλου. Εγώ 19, αυτός 22. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος και για τους δύο, αλλά δεν είπαμε τίποτα. Βγαίναμε όλοι μαζί παρέα για ποτό, για καφέ, beach party… Μην τα πολυλογώ, μετά από τρεις μήνες τα φτιάξαμε.

Περνούσαμε καταπληκτικά. Όλη μέρα μου έστελνε μηνυματάκια για να μου υπενθυμίζει πόσο του λείπω, πως είμαι το μωράκι του, η μία και μοναδική που αγάπησε και θα αγαπάει για πάντα…. Κι εγώ το ένιωθα αυτό: ότι είναι ο άντρας που θα περνούσα τα υπόλοιπα χρόνια μαζί του.

Στους έξι μήνες σχέσης αποφασίσαμε να συζήσουμε. Παρά τις αντιρρήσεις του μπαμπά και της μαμάς, βρήκαμε ένα διαμερισματάκι και μετακομίσαμε αμέσως. Φοβόμουνα τη συγκατοίκηση, γιατί νόμιζα ότι θα σκότωνε τον έρωτά μας, αλλά δεν ήτανε έτσι. Τον έκανε πιο δυνατό!!!

Κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρια κάναμε ταξιδάκια. Μας άρεσε πολύ και στους δύο. Ένιωθα ότι η αγάπη μας φούντωνε όλο και πιο πολύ!!! Ένιωθα πως ο Ν. ήτανε κάτι παραπάνω από αγάπη, κάτι που δεν μπορούσα να το ερμηνεύσω. Κι αυτός το ίδιο έλεγε.

Περνούσανε τα χρόνια και ο Ν. κι εγώ αγαπιόμασταν όλο και πιο πολύ!!!

Φέτος το καλοκαιράκι αποφασίσαμε να πάμε διακοπές σε κανένα ελληνικό νησί. Μετά από σκέψη αποφασίσαμε Σαντορίνη. Ήμουνα τόσο χαρούμενη που θα πηγαίναμε εκεί. Ήθελα να βλέπουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα, ήθελα να κάνουμε βόλτες όλη μέρα μαζί, ήθελα… ήθελα… Πολλά ήθελα!!!

Φτάνουμε λοιπόν στο νησί, πάμε στο ξενοδοχείο να αφήσουμε τις βαλίτσες και προς ολοταχώς για μπανάκι! Μας βρήκε το βραδάκι να κολυμπάμε ακόμη, να με κρατάει αγκαλιά στην αμμουδιά και να μου λέει “σ’ αγαπώ και σε παρακαλώ μη με αφήσεις ποτέ γιατί θα πεθάνω…”. Πώς θα τον άφηνα, αφού και για μένα ήταν ό, τι είχα και δεν είχα…

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και μέχρι να ετοιμαστώ για να πάμε για φαγητό ο Ν. βαριότανε να περιμένει και πήγε για καφεδάκι κάτω στο ξενοδοχείο. Αυτός ο καφές βέβαια κράτησε μιάμιση ώρα κι εμένα να τον ψάχνω, να τον παίρνω τηλέφωνα και ο Ν. να μην είναι πουθενά. Με τα πολλά… εμφανίστηκε και μου είπε σαν δικαιολογία πως βρήκε ένα φίλο από τα παλιά και πήγανε στο δωμάτιό του για ένα ποτό. Δικαιολογίες! Αλλά που να μου περάσει από το μυαλό; Τον πίστεψα φυσικά.

Για τρία βράδια γινόταν αυτό. Εξαφανιζόταν μέχρι να ετοιμαστώ για να βγούμε και γυρνούσε μετά από μία με δύο ώρες. Κάθε βράδυ μου έλεγε και διαφορετική δικαιολογία.

Μέχρι που ένα βράδυ, είπα να τον παρακολουθήσω, να μάθω επιτέλους που πάει για καφέ… Εγώ με το μαγιό ακόμη, αυτός φτιαγμένος στην τρίχα παρακαλώ, ξεκίνησε για το καθιερωμένο καφεδάκι, εκτός ξενοδοχείου.

Σε μια στιγμή τον έχασα από τα μάτια μου κι έμεινα μόνη σε ένα νησί, να περιπλανιέμαι και να ψάχνω τον Ν. Και ξαφνικά… σε ένα στενό… είδα αυτό που ευχόμουν να μην δω. Αυτός με μια άλλη, να κάνουν ότι κάνουν (δεν μπορώ ούτε να το πω)…

Δεν με είχε δει και περίμενα μέχρι να τελειώσουνε. Ήταν το χειρότερο μισάωρο της ζωής μου. Τους πλησίασα, τους έφτυσα και έτρεξα να εξαφανιστώ. Δεν έβλεπα που πήγαινα. Τα μάτια μου είχανε βουρκώσει από το κλάμα. Κατέληξα σε μια παραλία να κλαίω όλο το βράδυ και να προσπαθώ να απαντήσω στο ΓΙΑΤΙ; Γιατί να μου το κάνει εμένα αυτό; Εμένα που μου έλεγε πως μ’ αγαπάει και πως αν τον άφηνα θα πέθαινε; Δεν πρόλαβε, αφού σκότωσε πρώτα αυτός εμένα. Με κατέστρεψε, με διέλυσε…

Έπαιρνε τηλέφωνα όλο το βράδυ. Εγώ φυσικά δεν το σήκωνα και το έκλεισα. Περίμενα να ξημερώσει να μαζέψω τα πράγματά μου και να εξαφανιστώ. Ήξερα πως θα τον αντίκριζα το πρωί και το περίμενα… Για να μου δώσει έστω μια απάντηση… ΓΙΑΤΙ;

Έτσι κι έγινε. Μου είπε πως τη γνώρισε στο νησί, πως έτυχε… Ψέματα! Έμαθα μετά την πραγματική αλήθεια: τα είχανε τρεις μήνες κι όταν έμαθε αυτή ότι θα πηγαίναμε στο νησί έτρεξε να έρθει. Έτυχε… αλλά δεν πέτυχε!

Εγώ επέστρεψα στην Αθήνα μόνη. Αυτός έκλαιγε και με παρακαλούσε να τον συγχωρέσω και να επιστρέψουμε μαζί -πράγμα που δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να το κάνω. Πήγα στο σπίτι, μάζεψα τα ρούχα μου και επέστρεψα στο πατρικό μου. Εκεί οι γονείς μου τα είδαν όλα! Δεν το πίστευαν στα αφτιά τους αυτό που άκουγαν.

Να μην σας τα πολυλογώ, εγώ έπεσα σε κατάθλιψη μετά από αυτό. Οι γονείς μου φοβήθηκαν και κάλεσαν ψυχολόγο. Κι αυτός είναι που με κρατάει ζωντανή ακόμη και δεν έχω κάνει καμιά τρέλα. Ο Ν. δεν με έχει αφήσει σε ησυχία από τότε. Όλο με ενοχλεί κι όλο με κάνει χειρότερα. Δεν με αφήνει να γίνω καλά. Θέλει να τον συγχωρέσω λέει… Πως; Μετά από αυτό που μου έκανε… Με σκότωσε… Δεν μπορεί να με αναστήσει τώρα πια.

Έχουνε περάσει τρεις μήνες από το σκηνικό αυτό και με τη βοήθεια του ψυχολόγου νιώθω καλύτερα. Δεν ντρέπομαι να το πω. Χωρίς τη βοήθειά του θα ήμουνα ακόμη σε χάλια ψυχολογική κατάσταση.

Ο Ν. τελείωσε για μένα. Προσπαθώ με κάθε τρόπο να σταθώ και πάλι στα πόδια μου και να νιώσω δυνατή, όπως ήμουνα κάποτε!

Γιατί σε αυτόν τον κόσμο που πάμε η ΤΡΙΤΗ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ‘ΜΑΙ!!!

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Ένιωσα καλύτερα που τα είπα σε κάποιον… για πολλοστή φορά!!!