Eτοιμαζόμουν για την παράσταση αυτή εδώ και ημέρες. Όταν ο διευθυντής σκηνής μου ανακοίνωσε πως θα αναλάβω βοηθός σκηνοθέτη χάρηκα. Χάρηκα αλλά ανήσυχησα ταυτόχρονα γιατί αυτό που επιθυμούσα εδώ και πολλά χρόνια γινόταν πραγματικότητα…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εκείνος θα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν τη φιλόδοξη παραγωγή. Εγώ θα ήμουν η βοηθός σκηνοθέτη. Απλό προφανώς για κάποιον που δεν γνωρίζει, σύνθετο όμως πολύ για μένα που ξέρω.
Γνωριστήκαμε το 2000 όταν σπουδάζαμε και οι δυο ακόμα Θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εγώ από πλούσια αλλά πολύ συντηρητική οικογένεια. Αυτός ορφανός από μητέρα, αντιδραστικός, μπλεγμένος με τα ναρκωτικά από νεαρή ηλικία αλλά εξαιρετικός καλλιτέχνης.
Αντίθετοι χαρακτήρες και οι δυο. Ο έρωτάς μας ξεκίνησε από μια “μάχη” για το τι είναι τελικά καλό “Θέατρο”. Με γοήτευσε το πάθος του, το ταλέντο του, το ότι μπορούσε να κάνει ό, τι θέλει χωρίς κανείς να τον ελέγχει. Τον ερωτεύτηκα πολύ. Ζήσαμε έντεκα καταπληκτικούς μήνες.
Τα ναρκωτικά όμως είναι εμπόδιο και είναι κάτι που αν δεν ξέρεις να το διαχειριστείς χάνεις τη μάχη. Εκείνος μπήκε στη δραματική σχολή όπως ήταν αναμενόμενο. Παράλληλα συνέχισε τη χρήση όμως.
Και σύντομα συνδυάστηκαν στη ζωή του -στη ζωή μας- δυο από τους μεγαλύτερους εφιάλτες: τα ναρκωτικά και η ματαιοδοξία.
“Έίμαι ηθοποιός πια πρέπει να τα δοκιμάσω όλα, εσύ δεν χωράς σε αυτό” μου είπε. Κι έτσι απλά χωρίσαμε. Ήμουν 3 μηνών έγκυος τότε. Δεν του είπα τίποτε όμως.
Μπορεί να έφταιγε όλο αυτό το “παραμύθι” που δημιουργεί το θέατρο… Μπορεί να έφταιγε η ανασφάλειά μου… όμως δεν του είπα κάτι. Προτίμησα να ζήσω το δράμα μου σαν άλλη πρωταγωνίστρια αρχαίας τραγωδίας.
Ο γιος μας γεννήθηκε το Μάιο του 2001, ενάμιση περίπου χρόνο μετά τη γνωριμία μας. Κράτησα το μυστικό μου δεν ξέρω για ποιο λόγο. Πήρα το παιδί και έφυγα για το εξωτερικό. Σπούδασα και δούλεψα εκεί για αρκετά χρόνια, διαβάζοντας στις εφημερίδες που έβρισκα στο περίπτερο της ελληνικής παροικίας την καλλιτεχνική πρόοδό του. Λίγους μήνες πριν μια πολύ καλή πρόταση για δουλειά ήταν η αιτία της επιστροφής μου στην πατρίδα.
Και σήμερα τον Αύγουστο του 2010, εννιά χρόνια μετά είμαι εδώ έτοιμη να αντιμετωπίσω τον μεγαλύτερο φόβο μου. Έναν φόβο που ήλπιζα αργά ή γρήγορα να ζήσω όμως.
Σε δυο βδομάδες ξεκινάνε οι πρόβες της παράστασης. Εκείνος πρωταγωνιστεί. Εγώ είμαι απλά η βοηθός του σκηνοθέτη. Και είμαι έτοιμη για τη συνάντηση αυτή εδώ και καιρό.
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ