Με το Μάνο είχαμε σχέση ήδη ένα χρόνο. Χωρίς πολλές εξάρσεις, με ό,τι καλό και κακό αυτό συνεπάγεται. Μια flat αίσθηση ασφάλειας. Ερωτευμένη δεν ήμουν. Τον νοιαζόμουν όμως, τον αγαπούσα. Πολύ, πάρα πολύ. Αν σε κάθε σχέση όμως, πάντα κάποιος νιώθει περισσότερα, δεν ήμουν εγώ εκείνη. Ήταν πολύ γλυκός, ευγενικός, χαμηλών τόνων. Αφοσιωμένος. Τον εκτιμούσα πολύ, χωρίς όμως να τον θαυμάζω για κάτι…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάποια στιγμή γνώρισα έναν άλλον. Ξεκίνησε μια επικοινωνία, σχεδόν αθώα στην αρχή, πιο στοχευμένη στη συνέχεια. Παρόλα αυτά πλατωνική. Αποσυντονίστηκα. Ένιωθα ότι ερωτεύομαι παράφορα έναν σχεδόν άγνωστο άνθρωπο. Δεν ήθελα να απατήσω τον Μάνο, δεν του άξιζε. Ούτε να χωρίσω ήθελα. Ή τέλος πάντων, δεν ήμουν σίγουρη.
Ο άλλος μονοπωλούσε τη σκέψη μου. Μιλούσαμε συνεχώς… Μηνύματα, τηλέφωνα, emails. Ανθοδέσμες, ραβασάκια, πολιορκία. Κρατιόμουν με υπεκφυγές και δικαιολογίες. Όχι μόνο από σεβασμό στον Μάνο. Αλλά και από το φόβο που μου προκαλούσε το πόσο καταλυτικά επηρεαζόμουν από τη νέα παρουσία, χωρίς να έχει γίνει επί της ουσίας, τίποτα μεταξύ μας.
Είχα νεύρα. Πολλά νεύρα. Ξεσπούσα στον Μάνο που με παρακολουθούσε σιωπηλός να απομακρύνομαι. Χωρίς να κάνει κάτι. Όχι ότι θα το έσωζε. Απλώς να προσπαθήσει. Νομίζω περίμενε με έναν μαγικό τρόπο να επανέλθω. Μπορεί απλά να φοβόταν μην το τελειώσω και επισήμως, αν αντιδρούσε.
Τον ταλαιπώρησα. Ήμουν μονίμως μουτρωμένη. Για σεξ ούτε λόγος. Εξάντλησα όλες τις δικαιολογίες. Πονοκέφαλος, κούραση, περίοδος… Δεν μίλησε. Δεν ξέσπασε. Δεν διαμαρτυρήθηκε. Απλά περίμενε.
Εν τω μεταξύ, παρέμενα παραδόξως πιστή! Κι ο άλλος αντί να τα παρατήσει επέμενε. Ήταν και θέμα εγωισμού βλέπετε.
Μην σας κουράζω, κάποια στιγμή ο Μάνος μου ζήτησε να χωρίσουμε. Αντί να ανακουφιστώ, κατέρρευσα. Ξέρω, δεν είναι λογικό. Μου είπε πώς γνώρισε μια κοπέλα, πώς μετά από τόση απόρριψη από μένα, ήθελε να νιώσει κι εκείνος επιθυμητός: το ένα έφερε το άλλο και κατέληξαν να κάνουν σεξ.
Έπαθα σοκ. Ωστόσο ένιωσα ότι μου άξιζε. Δεν μίλησα, δεν διαμαρτυρήθηκα. Έμεινα άφωνη. Άνοιξα την πόρτα κι έφυγα. Συναντήθηκα με τον άλλον το ίδιο κιόλας βράδυ. Εν μέρει απελευθερωμένη από τις ενοχές αλλά παράλληλα και με μια αίσθηση προδοσίας.
Όλη αυτή την προσμονή σαν να την είχε απομυζήσει η εξομολόγηση του Μάνου. Την είχα φανταστεί και την περίμενα τόσον καιρό αυτή τη νύχτα. Κι όμως δεν μου είπε τίποτα. Ωραία περάσαμε δεν λέω, έφυγα όμως ξέροντας ότι δεν θα τον ξανάεβλεπα. Δεν ξανασήκωσα ποτέ το τηλέφωνο. Δεν απάντησα σε κανένα μήνυμα. Ξαφνικά, δεν είχε κανένα νόημα.
Ο Μάνος προσπάθησε να με προσεγγίσει ξανά. Σχεδόν αμέσως. Η ιστορία του με την καινούρια του… φίλη, δεν προχώρησε μετά από εκείνο το βράδυ. Τουλάχιστον έτσι ισχυρίστηκε. Μετάνιωσε, είπε. Δεν ήθελε να με πληγώσει, είπε. Δεν σήμαινε τίποτα, είπε. Τα πιστεύω και τα τρία.
Τους τελευταίους τρεις μήνες μιλάμε σχεδόν καθημερινά. Μου ζητά να προσπαθήσουμε ξανά. Ξέρω πώς η συμπεριφορά μου, με έναν τρόπο, τον οδήγησε στην απιστία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορώ και να τον δικαιολογήσω. Ποιος μου λέει ότι δεν θα το ξανακάνει… Οι άνθρωποι δεν άλλάζουν σωστά;
Kally
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ