ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ
Στη δική μου ιστορία κρύβεται μια μεγάλη αγάπη. Τόσο, που άφησα τη χώρα που μεγάλωσα και έζησα, για να είμαι μαζί του.
Τότε δεν ήξερα το πόσο οι Έλληνες άντρες είναι δεμένοι με τις μαμάδες τους -ίσως και σε άρρωστο βαθμό- τόσο που δεν λένε να απογαλακτιστούν…
40 ετών σήμερα, 46 ο σύζυγος, 17 χρόνια γάμου με δύο υπέροχα παιδιά, αλλά με μια ζωή καταπιεστική. Η μητέρα και ο πατέρας του ζουν μαζί μας σχεδόν από την αρχή της σχέσης μας, στο ίδιο σπίτι (!).
Ο σύζυγος επικαλείται ότι δεν θέλει τα παιδιά να μεγαλώνουν με “ξένη” γυναίκα και δυστυχώς εμείς είμαστε εργαζόμενοι και για βιοποριστικούς λόγους δεν μπορώ να είμαι στο σπίτι όσο θα ήθελα και τις ώρες που θα ήθελα.
Η μητέρα του είναι μια θαυμάσια κυρία που θα ήταν πολύ καλύτερη αν μέναμε χωριστά. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω πόσο με “σκοτώνουν” ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ οι παρατηρήσεις, η κριτική για ΤΑ ΠΑΝΤΑ, η απαξίωση για το δικό μου φαγητό κλπ, κλπ.
Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι πως ζω με ανθρώπους που δεν χαμογελούν ποτέ! Αυτή η μιζέρια είναι το κάτι άλλο και ξένο σε μένα. Εντάξει η ειρωνεία, η έλλειψη ευγένειας… αλλά τα μούτρα κάτω κάθε πρωί είναι απίστευτα καταθλιπτικό. Μαραζώνω.
Παιδί χωρισμένων γονιών και εγώ, δεν θέλω να δω αυτό το σενάριο στη δική μου ζωή. Με τον άντρα μου υπάρχουν καβγάδες, υποσχέσεις για αλλαγή, αλλά τίποτα φυσικά. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Αυτό που έχω στις προσευχές μου κάθε μέρα είναι να μην χάσω την πίστη μου. Επιπροσθέτως ήρθαν και τα πρόσφατα οικονομικά προβλήματα που δεν βοηθούν καθόλου στο σπίτι και στην απεξάρτηση.
Και μην πείτε ότι δεν είμαι δυναμική ή κάτι παρόμοιο. Δεν ξέρετε την κοινωνική και επαγγελματική μου θέση. Σίγουρα όμως είμαι πολύ ερωτευμένη ακόμα και σε ένα άσχημο αδιέξοδο.
Στις νέες γυναίκες που παντρεύονται έχω ένα πράγμα να πω: ΜΑΚΡΙΑ & ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ με την οικογένεια του άντρα σας… όσο “άγιοι” και αν φαίνονται…
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
MARGARET σε νιώθω απόλυτα ! παιρνώ και εγώ το δικό μου μαρτύριο και δεν ξέρω τι να κάνω !!! εμένα που απαγόρεψαν μέχρι και να βγαίνω βόλτα με το γιό μου!!πολλά πάρα πολλά μου κάνουν καθημερινά και εγώ αρρωσταίνω γιατί δενείχα συνηθίσει έτσι στη ζωή μου , άσε που είμαι ένα κορίτσι πολύ κοινωνικό και με μεγάλο κύκλο!! ο σύζυγος στην αρχή με καταλάβαινε τώρα όμως τον έπεισαν ότιεγώ φταίω για όλη την κατάσταση και ότι αυτοί είναι σωστοί!!!! το παιρνώ και εγώ μόνη μου γιατί δεν θέλω ο κύκλος μου να μάθει αυτές τις μικρότητες!!! ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!
Margaret & ivva ΜΗΝ αφηνετε ΚΑΝΕΝΑΝ να αλλαζει κ να ρυθμιζει/ελεγχει τη ζωη σας! Ζηστε την οπως εσεις θελετε κ αγαπατε!!!!!!
Στέλλα σου λέω πως έχεις δίκιο αλλά οι αλλαγές που ζητάμε πρέπει να συμβούν μέσω του άντρα μας πρώτα απ’ όλα, και αυτό θέλει αγώνα και αγωνίζομαι κάθε μέρα! Οσον αφορά την Iwa σου λέω ευθέως να μην τα παρατήσεις αν αγαπάς τον άντρα σου, και ΝΑ ΜΙΛΑΣ! Πολλές φορές ένας καλός φίλος θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις χωρίς να τα κάνει χειρότερα. Και εγώ ντρεπόμουν καλή μου, και φοβόμουν. Αλλά η ζωή είναι μικρή έτσι? Θέλει θάρος.
se katalavainw apolyta !!!!!!k egw zw me thn pethera mou ………..na arxiseis na ekfrazeis thn gnwmh sou eleythera opws otan hsoun sto spiti sou…..einai dyskola sigoura……………..thelei poly upomoni,,,,,,,,,,
Κοριτσια η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την περνατε χάλια.Πατήστε πόδι και μην ακουτε κανέναν.Ποιον θα διαλέξει ο αντρας σας?την μαμα του? ή την οικογένεια του.Παρτε την ζωη στα χερια σας…
θα φτασει μια μερα και θα βαρατε το κεφαλι σας.