Κ.: “Οφείλω να ομολογήσω πως τα σχόλιά σας την προηγούμενη φορά με βοήθησαν αρκετά.”

Σας είχα ξαναστείλει μια ιστορία εδώ: //www.tlife.gr/Article/relastionships-lovestory/0-82-62512.html

Ξέρω πως έχει περάσει ΠΑΡΑ πολύς καιρός και πως θα αναρωτιέστε τι νέο ή έστω ενδιαφέρον έχει το όλο θέμα.

Μετά από το τελευταίο γράμμα που έβαλα εδώ, μήηηηνες πριν υπήρξαν και άλλες διαδικτυακές επικοινωνίες. Αρχικά με δική του πρωτοβουλία κι έπειτα με δική μου. Το γνωστό πινγκ πονγκ. Οι συζητήσεις μας τυπικές και χαλαρές (χωρίς καμία αναφορά στα όσα συνέβησαν παρελθοντικά μεταξύ μας).

Ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω τα όσα παρατήρησα σε κάποιες συνομιλίες μας (ίσως και εσφαλμένα). Σχόλια για τις φωτογραφίες μου (όχι καλά ή κακά, απλά σχόλια που μαρτυρούσαν ότι τις έχει δει). Επιθυμία από μέρους του να μου στέλνει φωτογραφίες του από εκεί που είναι τώρα. Όχι μόνο τοπία, αλλά και με τον ίδιο (φυσικά σχολίαζα μόνο τα τοπία). Αναφορές για το πόσο καλά περνούσαμε παλιά ως παρέα (ok ίσως να αναπολούσε κάποιες στιγμές ή ίσως να ήθελε να σπάσει την όποια ψυχρότητα, που ήταν και λογική).

Μου ζήτησε να μιλήσουμε με κάμερα αρκετές φορές και επειδή όταν το ζητούσε δεν γινόταν, κανονίσαμε να το κάνουμε μια συγκεκριμένη ώρα και μέρα… Και απλά εξαφανίστηκε. Ήταν από τις λίγες φορές που του έδωσα να καταλάβει ότι δεν μου άρεσε το όλο στήσιμο, μεταξύ σοβαρού και αστείου, τονίζοντας πως η “πριγκιποσύνη” του δεν συνεπάγεται απαραίτητα ότι θα τον περιμένω… άλλωστε αυτός το ήθελε εξαρχής.

Δεν φάνηκε να θυμώνει (που με παραξένεψε), αλλά και αυτός μεταξύ σοβαρού και αστείου, μου είπε να το κάνουμε αύριο και αφού δεν μπορώ μεθαύριο και πάει λέγοντας. Μετά από πολύ καιρό, στο άσχετο, του κάνω εγώ κλήση με βίντεο. Απροειδοποίητα που λέμε… Το σήκωσε, μιλήσαμε και κάποια στιγμή κλείσαμε.

Οφείλω εδώ να τονίσω πως κάποιες φορές, στις γενικότερες αυτές συνομιλίες φαινόταν να προσπαθεί να κάνει πλάκα όπως παλιά, την οποία ωστόσο εγώ δεν ανεχόμουν πάντα (εν ολίγοις κάποιες φορές μιλούσα ψυχρά). Και πραγματικά, δεν μπορούσα να τα δω όλα και ως πλάκα, όπως παλιά. Ξέρετε τώρα… ό,τι έλεγε, φάνταζε πιο πολύ ως ειρωνεία στα μάτια μου! Ίσως να φταίω, αλλά έτσι ένιωθα.

Μετά την κλήση που κάναμε (εκτός αν ξεχνώ καμιά μικρή συνομιλία) δεν ξαναμιλήσαμε. Δεν έστελνε, δεν έστελνα και όλα οκ! Ώσπου μια μέρα, βλέπω πως μου έχει στείλει μια εικόνα άσχετη, εντελώς σχετική με τον τόπο που βρίσκεται. Τον ρωτώ, όπως κάθε λογικό ον: “Τι είναι αυτό; Μήπως το έστειλες καταλάθος;” και… δεν πήρα ποτέ απάντηση. Ok, ίσως ήταν λάθος κτλ. κτλ., αλλά ούτε μια απάντηση;

Φυσικά δεν ξανάστειλα και ούτε πρόκειται. Άλλωστε, όπως σας είπα, η όλη συνομιλία ξεκίνησε από εκείνον (και διατηρήθηκε ωστόσο από εμένα). Απλά απορώ… Θα μου πείτε, τόσα μπορεί να συνέβησαν και να μην απάντησε, και δίκιο θα έχετε.

Συν του ότι όταν τον ρώτησα αν παίζει τίποτα καλό εκεί, άφησε να εννοηθεί πως έχει κοιμηθεί με όλες τις εθνικότητες. Για να είμαι ειλικρινής, ρώτησα εντελώς στο έτσι και δεν ανέμενα μια συγκεκριμένη απάντηση. Ωστόσο αρκέστηκα κι εγώ στο να του πω πως κάνει πολύ καλά, νέος είναι, αρκεί να πρόσεχε…

Να αναφέρω ακόμη πως σε μια από τις συζητήσεις μας, μου έλεγε πως έχει ξεκόψει σχεδόν από όλους τους φίλους του ή μιλάει σπάνια μαζί τους (μια φορά, δύο, το χρόνο) καθώς πολλές φορές δεν έχει όρεξη να μιλήσει με κανέναν τους. Όχι επειδή δεν τους νοιάζεται, αλλά επειδή έχει βαρεθεί να ακούει τα ίδια και τα ίδια.

Τεσπα, δεν ξέρω γιατί το στέλνω. Τώρα που το διαβάζω δεν βλέπω κάτι ουσιώδες ή άξιο σχολιασμού. Όπως και να ‘χει θα χαρώ να διαβάσω τις σκέψεις σας, όχι για το τι να κάνω -καθώς δεν θα κάνω τίποτα, αλλά γενικά.

Να αναφέρω εδώ πως πλέον δεν νιώθω κάτι ερωτικό, αλλά εξακολουθώ να νιώθω ολίγον άσχημα για το πως φέρθηκα τότε. Αν και οφείλω να ομολογήσω πως τα σχόλιά σας την προηγούμενη φορά με βοήθησαν αρκετά.

Κ.