Κ.: “Πως γίνεται να πάψω να σκέφτομαι; Σεβάστηκα την απόφασή του αλλά πονάει πολύ…”

Γεια σας!

Μπαίνω κατά καιρούς και διαβάζω διάφορες ιστορίες και με βοηθούν πολύ αυτήν την περίοδο…

Χώρισα εδώ και τρεις μήνες περίπου μετά από μια σχέση περίπου τριών χρόνων. Μια πολύ όμορφη σχέση με δυνατές και όμορφες στιγμές, κάποιες διαφωνίες κάπου κάπου, αλλά όλα κυλούσαν γλυκά.

Μετά από δύο χρόνια τσακωθήκαμε πρώτη φορά έντονα γιατί εγώ ένιωσα έναν ανταγωνισμό από άλλη κοπέλα κι εκείνος αυτό τελικά δεν το ξέχασε ποτέ. Μου έλεγε πως κάτι που έγινε μια φορά θα συμβεί ξανά κι ενώ το συζητήσαμε και το λήξαμε υποτίθεται κι ο καιρός πέρναγε όμορφα κάνοντας πράγματα μαζί και συζητώντας το ενδεχόμενο να μείνουμε μαζί, κάποια στιγμή τσακωθήκαμε για ένα χαζό συμβάν και τότε μου είπε το τέλος.

Μου είπε πως τόσο καιρό το προσπαθούσε και πως εξαιτίας του χαρακτήρα μου έχασε το ενδιαφέρον του ενώ δεν έδειχνε καθόλου να πιέζεται σε κάτι ή να μην περνάει καλά.

Από όταν χωρίσαμε, βρεθήκαμε λίγες φορές γιατί εγώ το ζήτησα και κάθε φορά με φιλούσε στο μάγουλο και με έπαιρνε αγκαλιά αλλά δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια αυτός σε τίποτα. Δεν έχει πάρει κανένα τηλέφωνο. Τίποτα. Και ήταν τελείως απόλυτος στο να χωρίσουμε.

Πως γίνεται να πάψω να σκέφτομαι; Πως; Ήταν ένας τόσο όμορφος έρωτας με απίθανες στιγμές, συγκινήσεις, φίλους, εκδρομές και τώρα τίποτα… Δεν τον ενοχλώ καθόλου και από την αρχή σεβάστηκα την απόφασή του αλλά πονάει πολύ…

K.