Κάιλι: “ Οι γονείς μου δεν ενδιαφέρονται για εμένα, ούτε και για τα αδέρφια μου…”

Γεια σας!
Μετά από σκέψη αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ για κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια και με βασανίζει απίστευτα πολύ.

Καταρχάς με φωνάζουν Κάιλι και είμαι 16,5 ετών. Η αλήθεια είναι όμως ότι φαίνομαι πολύ μεγαλύτερη.

Σκέφτομαι να φύγω από το σπίτι μου. Περνάω συνέχεια δύσκολες ώρες εκεί μέσα. Οι γονείς μου δεν ενδιαφέρονται για εμένα, ούτε και για τα αδέρφια μου (έχω δύο αδελφούς), αλλά ο ένας έχει ενηλικιωθεί και κάνει ό,τι θέλει και ο άλλος είναι μικρότερος μεν, αλλά έχει μετακομίσει στη γιαγιά μου. Εγώ πάντα ήμουν η ανεπιθύμητη.

Θέλω να βρω μια δουλειά, να βρω λεφτά να φύγω, αλλά από παντού ακούω ότι είμαι πολύ μικρή για να δουλέψω. Όλη την ώρα θέλω να φεύγω, ακόμα και στους δρόμους, μόνο και μόνο για να μην βρίσκομαι σπίτι και μαλώνω.

Μου ασκούν ψυχολογική βία για πολλά θέματα. Ακόμα και στη γιαγιά μου που πηγαίνω να βρω συμπαράσταση, μαλώνω για χίλιους δυο λόγους, αλλά κυρίως γιατί τους υποστηρίζουν, ενώ και οι ίδιοι ξέρουν ότι δεν θα έπρεπε, αλλά λένε: είναι γονείς σου και είναι γονείς σου… Εκεί φαίνεται ο γονιός; Γεννάς το παιδί σου, το παρατάς στη μοίρα του και θεωρείσαι γονιός;

Είναι πολλά που κάνουν και δεν μπορώ να τα περιγράψω όλα, αλλά σε γενικές γραμμές είμαι πολύ δυνατή σαν άνθρωπος. Έχω περάσει και περνάω πολλά και ακόμα απορώ πως αντέχω. Είμαι χαρούμενος άνθρωπος και θετικός από επιλογή όχι γιατί η ζωή μου τα φέρνει ευνοϊκά. Αλλά πραγματικά με αυτά που ζω θα σκάσω. Όλη την ώρα κλαίω.

Οι άλλοι μου λένε: 16 χρόνων είσαι τι προβλήματα έχεις; Και όμως υ-π-ο-φ-ε-ρ-ω με όλη την σημασία της λέξης και δεν είναι από την υποτιθέμενη εφηβεία που περνώ. Έχω ωριμάσει πολύ από τις δυσκολίες που πέρασα. Απλά δεν ξέρω τι να κάνω.

Έχω απελπιστεί, δεν έχω κανέναν που να με καταλαβαίνει, να στηριχτώ. Έχω μιλήσει σε φίλες μου αλλά και πάλι δεν μπορούν να μπουν στη θέση μου. Με πονάει αυτό πολύ. Να γυρνάω μετά από μια δύσκολη ημέρα στο σπίτι και το μόνο που θέλω να βρω είναι μια ζέστη αγκαλιά και ένα πιάτο φαγητό να φάω αλλά αυτό είναι όνειρο ζωής.

Δεν αντέχω να κάνω άλλο υπομονή! Αλλά να φύγω να πάω που; Κουράστηκα. Όλη τη μέρα σκέφτομαι πως να βρω λύσεις, αλλά βρίσκω αλλά προβλήματα. Τι να κάνω;

Ευχαριστώ πολύ!
Kylie


ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη.

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;

  1. Υπάρχει η δυνατότητα ή θα μπορούσε η γιαγιά ή κάποιος να σε στηρίξει οικονομικά και συναισθηματικά, για να πας σε έναν καλό ψυχολόγο ή σε κάποιον ειδικό ?(υπάρχουν μέθοδοι και θεραπείες, που όμως δεν μπορώ να αναφέρω εδώ.Το internet βοηθάει στο να βρεις, αλλά πήγαινε διαισθητικά και λογικά ίσως). Συμφωνώ μαζί σου! Θέλει δουλειά και ενδιαφέρον για να γίνει κάποιος απο γεννήτορας γονιός. Και σίγουρα για να συμπεριφέρονται αδιάφορα και βίαια,έχουν κ οι ίδιοι πολλές πληγές,θυμό και πολλά δικά τους θέματα άλυτα,που τους απορροφού πολλή ενέργεια, για τα οποία όμως δεν ευθύνεσαι εσύ, ούτε είναι η δουλειά σου να τους τα λύσεις.Αυτό που συνέβη σε εμένα είναι ότι…όταν γέννησα την κόρη μου…βγήκε στην επιφάνεια όλη η δική μου παιδική και εφηβική ηλικία…σαν να άνοιξα ένα κουτί καλά κλεισμένο,ξαφνικά και απότομα .Και δυστυχώς μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και βιώματα δεν βγήκαν από εκεί μέσα.Στην αρχή ήταν πολύ πολύ δύσκολο…η κόρη μου ζητούσε την προσοχή μου κ εγώ…αλήθει τί έκανα εγώ?Δεν μπορούσα να κάνω και πολλά.Ευτυχώς δούλεψα με τον εαυτό μου πολύ και συνεχίζω φυσικά και όλα καλά.Θα χαρακτήριζα την προσπάθεια που έκανα σαν αγώνα δρόμου. Όμως δεν είναι όλοι οι γονείς σε θέση ή πρόθυμοι να το κάνουν. Ίσως να μην το έχουν σκεφτεί ή να μην βλέπουν στην συμπεριφορά,στην διάθεσή τους, στην σκέψη τους κάποιο πρόβλημα. Δεν φταις εσύ, όπως δεν έφτεγε και η κόρη μου. Δούλεψε με τον εαυτό σου αν όχι τώρα, σίγουρα στο μέλλον, και όλα θα πάνε καλά. Και όταν νοιώσεις δυνατή…σε σημείο που να μην επηρεάζεσαι απο αυτούς με οποιονδήποτε τρόπο, γράψε ένα γράμμα και δώστο σε αυτούς. Αν δεν θες να είναι ένα γράμμα θυμού ή προσβολής, θα μπορούσες να γράψεις πολλά γράμματα πριν το τελικό, αυτό δηλαδή που τελικά θα τους δώσεις.Και μπορείς να γράψεις και τώρα … ότι θες…πχ “μαμά είσαι…κ εγώ νοιώθω…και όταν έκανες αυτό εγώ ένοιωσα έτσι, και αυτό που σου ζητάω είναι…” ότι νοιώθεις.Απλά αυτήν την περίοδο,εαν δεν νοιώθεις σίγουρη ότι θα καταλάβουν και νομίζεις ότι με την συμπεριφορά τους θα πληγωθείς για ακόμα μια φορά, μην το παραδώσεις. Κόψτο λωρίδες και πέταξέ το στον κάδο.Ελπίζω να βοήθησα κάπως

  2. Κατ’αρχας μπραβο σου για το θαρρος σου να μιλησεις εστω κ εδω.Κανεις δεν μπορει να καταλαβει τι περνας κ μην εχεις την απαιτηση οι φιλες να καταλαβουν γτ εσυ που τα ζεις ξερεις κ κανενας αλλος.Πιστευω πως θα μπορουσες ειτε να κανεις μεγαλη υπομονη,να περασεις σε μια σχολη και να φυγεις να ανοιξεις τα φτερα σου ειτε να μιλησεις σε εναν ειδικο.Ακομα μπορεις να κανεις κ τα δυο.Βαλε στοχους στη ζωη σου…στοχους για το τι χρειαζεσαι και θα το αποκτησεις σιγουρα.Αξιζεις να εισαι καλα κ ευτυχισμενη!!Πιστευω αν ημουν στη θεση σου,θα διαβαζα σαν τρελη να περασω καπου μακρια(η αληθεια να λλεγεται),να μεινω μονη μου,να πιασω μια δουλεια κ σιγα σιγα να φτιαξει η ζωη μου.Δεν θα ειναι ευκολο να ξερεις…θελει υπομονη κ κουραγιο.Καποια στιγμη οταν θα το θελεις προσπαθησε να φτιαξεις κ τη σχεση σου με τους γονεις σου…κανουν λαθη ναι αλλα σιγουρα σε αγαπουν.Αν πιστευεις πως ειναι κακοι ανθρωποι κ σου κανουν κακο απλα εχε τους σε μια αποσταση…αλλα μην τους διαγραψεις απ τη ζωη σου!!

  3. Κάιλι, σε καταλαβαίνω. Έχω βρεθεί κι εγώ στη θέση σου, αν και τώρα δεν μπορώ να πω σε τι βαθμό. Πάντως, έχω νιώσει όπως νιώθεις κι εσύ. Μόνο που εγώ κατάγομαι από πολυμελή οικογένεια. Στο σπίτι δεν έβρισκα ησυχία, μου την έδιναν τα πάντα από τη στιγμή που έμπαινα στην οικοδομή κιόλας. Ήμουν 16 κι ένιωθα όχι μόνο ότι δεν με καταλαβαίνουν, μα και ότι με υποχρεώνουν, επειδή ήμουν και η τρίτη μεγαλύτερη αδερφή, να φέρομαι “υπεύθυνα” και “σοβαρά,” όταν το μόνο που ήθελα γυρνώντας είναι μια αναθεματισμένη καλή κουβέντα και ένα πιάτο φαγητό. Σήμερα είμαι 24. Νομίζω πως η φάση 15-18 ήταν η πιο φρικτή για μένα, με τα 16-17 να είναι τα χειρότερά μου χρόνια. Θα σου πω τι ήταν αυτό που με βοήθησε, αν και καταλαβαίνω απόλυτα αν δεν λειτρυργήσει για σένα… Ήταν η εκκλησία. Και όχι κανένας παπάς ούτε κανένας γνωστός πιστός που με πήρε παραμάσχαλα με το ζόρι. Απλώς έτυχε μια Κυριακή που δεν βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι από την προπόνηση στο βόλεϊ, να μπω σε λειτουργία. Ένιωσα μια γαλήνη και μια πληρότητα. Παρόλο που ποτέ δεν συμπαθούσα το μάθημα των θρησκευτικών, από μόνη μου απέκτησα την περιέργεια ν’ ανοίξω τη Βίβλο και να διαβάσω αποσπάσματα… Σε πνευματικό δεν πήγα ποτέ, δεν ένιωσα την ανάγκη, ούτε αν με ρωτήσεις τι είμαι, δεν μπορώ να σου πω 100% Ορθόδοξη, γιατί δεν κοιτάζω ν’ ακολουθώ όλα τα δόγματα. Πάντως, με βοήθησε στο να βρω μια εσωτερική ηρεμία και να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος. Ξαφνικά ήταν σα να είχαν αλλάξει τα πάντα γύρω μου. Μπορεί, βέβαια, και να ήταν επειδή πλέον σταμάτησα να δίνω σημασία. Όταν νιώθεις πλήρης, κατά κάποιον τρόπο παύεις ν’ αρπάζεσαι με λεπτομέρειες. Ή μπορεί να με άλλαξε κι εμένα κατά κάποιον τρόπο. Πλέον έβρισκα χαρά στο να προσφέρω, οπότε αντί να περιμένω το πιάτο φαγητό, χαιρόμουν να το ετοιμάσω μόνη μου και να το μοιραστώ με όποιον ζητήσει απ’ αυτό. Βασικά, συνέπεσε και με μια φάση που τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου έφυγαν να δουλέψουν στο χωριό, οπότε μπορεί να ήταν η δικιά μου σειρά να γίνω η “μεγάλη.” Αρχικά σαν εσένα, ούτε εγώ μπορούσα να δουλέψω κάπου (αν και ξέρω περιπτώσεις κοριτσιών που δούλευαν ήδη σε καφετέριες και μπαρ, για μένα δεν ήταν λύση αυτό), αλλά λίγο πριν κλείσω τα 18 βρήκα δουλειά για το χαρτζιλίκι, το οποίο με άφηναν να κρατώ μόνο για μένα. Σιγά-σιγά βρήκαν το δρόμο τους τα πράγματα. Μπήκα σε ΤΕΙ και σήμερα δουλεύω σε μια μικρή εταιρεία. Όχι κάτι σπουδαίο, αλλά αφού έχω δικά μου λεφτά, πάλι καλά. Συζώ και είναι πιο εύκολα όταν δουλεύουν δύο για ένα διαμέρισμα. Μα αυτό που θέλω στην τελική να σου πω είναι το εξής: πέραν των όσων έχεις περάσει, έχεις ένα κενό μέσα σου. Σου μένει να βρεις πώς θα το καλύψεις. Εμένα έτυχε να είναι η πνευματικότητα που με γέμισε. Σκέψου τι θα ήταν αυτό που θα σου δώσει μια εσωτερική γαλήνη, έτσι ώστε να μη σε επηρεάζουν αρνητικά διάφορα όπως τώρα. (Εξαιρείται η λύση των ναρκωτικών φυσικά, χαχα!) Ψάξε το λίγο. Η πύλη της ευτυχίας είναι μέσα σου, Kylie. Σου εύχομαι να τη βρεις!

  4. Συμφωνώ απόλυτα με το “Η πύλη της ευτυχίας είναι μέσα σου, Kylie. Σου εύχομαι να τη βρεις!” (παρ ότι δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτη πλέον!). Ισχύει για όλους μας!!!Και νομίζω, ότι ό,τι και να πετύχει κανείς στην ζωή του, ό,τι και να κάνει,με όποιον και να είναι, εαν δεν έχει βρει την γαλήνη κ την ευτυχία μέσα του,πάντα κάτι λείπει και κάτι φταίει. Και στην δική μου περίπτωση βοήθησε η εκκλησία!Σαν πρώτο βήμα. Χωρίς να βάζω ταμπέλες στον εαυτό μου τύπου “Χριστιανή”(δεν πιστεύω δόγματα και θεωρώ ότι οι θρησκείες έχουν συντελέσει στην χωριστικότητα κ στον ρατσισμό,ενώ τον Θεό τον βλέπω ενωτικό) , ούτε κ εγώ απευθύνθηκα σε κάποιον πνευματικό(να είμαι ειλικρινής με εκνευρίζουν κάποιες φορές τα λόγια τους), αλλά η λειτουργία με βοήθησε ακόμα κ όταν την παρακολουθούσα για 10λεπτά.Είναι μια μορφή διαλογισμού

  5. Επειδή είμαι σίγουρη οτι σου συμβαίνουν και πράγματα τα οποία δεν αναφέρεις στο γράμμα σου, θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς σε κάποιον άλλο συγγενή ή και στην αστυνομία αν συμβαίνει κάτι σοβαρότερο. Να προσέχεις τον εαυτό σου όσο μπορείς.

  6. Γεια σου Κάιλι,
    Δεν αναφέρεις πολλά για να καταλάβουμε τι συμβαίνει αλλά όπως και να έχεις αφού νιώθεις έτσι έχεις λόγους και μπράβο που είσαι γενναία και το μοιράζεσαι. Εγώ θα πρότυνα να μιλούσες σε κάποιον πιο ειδικό που μπορείς να εμπιστευτείς (κάποιος δάσκαλος; κάποια γραμμή υποστήριξης που μπορείς να τηλεφωνήσεις;) και ναι, αν μπορείς να βρεις μια δουλειά. Μην αφήσεις το σχολείο, προσπάθησε να βρεις μια δουλειά παράλληλα με το σχολείο ή στις διακοπές, αφού το χρειάζεσαι. Εν ολίγοις, θα έλεγα ΜΙΛΑ μέχρι να βρεθεί μια φωνή που θα σε βοηθήσει και μην αμφισβητείς τη δική σου φωνή μέσα σου. Καλή τύχη σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου!

  7. Κylie ΑΣΧΗΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ Κ ΓΩ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ..ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤʼΛΕΙΨΗ ΓΟΝΕΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΓΟΝΕΑ..ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΙΩΝΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ..ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΤΕ. ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΩ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Κ ΓΩ ΤΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΘΑ ΕΙΧΑ..ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΛΔ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ Κ ΑΛΛΗ ΔΙΕΞΟΔΟ..ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΓΓΕΜΗ ΠΧ.ΘΕΙΑ ΘΕΙΟ Κ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ..ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΊΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ..ΩΣΤΟΣΟ ΕΣΕΝΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΨΑΞΕ ΔΩΡΕΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Κ ΝΑ ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙΣ..ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΨΥΧΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ &ΑΓΑΠΗ!

  8. Καλή μου, μεγαλωσα σε ιδιαιτερο δυσκολο περιβαλλον. Ειμαι 38 σημερα, και εχω προβλημα απο ολα αυτα εδω και αρκετα χρονια, καταθλιψης και διαταραχων πανικου. Ναι σπουδασα, ναι ημουν καλο παιδι, ναι πηγα σε ψυψολογο στα 25, με δικη μου αποφαση, ναι σπουδασα και θεατρο μετα, πηγα στο εξωτερικο για αρκετα χρονια, ναι ημουν καλη με τους ανθρωπους, ναι δουλευα. Αν μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω θα ειχα παει σε εναν ΚΑΛΟ ψυχαναλυτη οσο νωριτερα μπορουσα. Πηγα μολις πριν 2 χρονια και εχω αρχισει και ειμαι καλυτερα γιατι ειχα μαζεψει τοσα πολλα μεσα μου που ηθελα πιο πολυ δουλεια. Αν γυρνουσα το χρονο πισω, θα μιλουσα σε εναν πολυ καλο ανθρωπο καθηγητη στο σχολιο. Θα ζητουσα να μιλησω σε κοινωνικο λειτουργο χωρις να το μαθει τοτε η μητερα μου. Και σε ενα κεντρικο αστυνομικο τμημα πρωινες ωρες που θα ειναι καποιος καλος ανθρωπος και θα σε παρει στα σοβαρα ΚΑΙ θα γνωριζει οτι αυτα που δεν λες αποτελουν κακοποιηση και χρειαζεται η παρεμβαση ενος κοινωνικου λειτουργου. Με προσοχη γιατι οι γονεις σου θα σε πεισουν οτι φταις εσυ, οτι υπερβαλεις, και οτι δεν θα επιβιωσεις αργοτερα στα18 σου και μετα χωρις αυτους. Να εισαι συνετη με τις συναναστροφες σου και να κανεις παρεα με καλους ανθρωπους μονο. Και να μην πιστεψεις κανεναν που θα τα πεις και θα σε κοροιδεψει. Μακαρι να σε βοηθησα. Καλη τυχη και ευχομαι εσυ να μη χασεις 20 χρονια απο τη ζωη σου οπως εγω. Να δρασεις νωριτερα αλλα ΠΟΛΥ Συνετα το τονιζω.

  9. Το προβλημα σας,για να ευαισθητοποιησω την κατασταση ο λογος που δεν καταλαβαινεται το κοριτσι ,ειναι γιατι δεν μπαινεται για λιγα λεπτα στην θεση της,δεν μπορειται και να σας πω το λογο?Διοτι ολοι οι ανθρωποι βιωνουν διαφορετικα και αλλοι παρομοια,Αυτοι που ανηκουν στο δευτερο πιο πολυ θα μπουν στην θεση της,Ποτε μην χρησιμοποιειται ορους οπως το εγω,δεν θελει να ακουσει τα δικα σας προβληματα,θελει να την ακουσεται να την νιωσεται το εγω το δικο σας πρεπει να μπει πισω και το δικο της μπροστα.Ολα ξεκηνουν στο πως μεγαλωνεις,εαν εχεις τους σωστους γονεις προφανος δεν επιασες λαχειο,Μην τους δινει δικαιωματα να δρας αλλα να μην γινεσαι υπερβολικη προσπαθουν να σου ανοιξουν μια συζητηση που γνωριζουν οι ιδιοι που θα καταληξει,σε παραπεμπουν στο δικο τους μονοπατι,μην μασας,Βαλτους εσυ ενα δωλομα και δες πως θα αντιδρασουν,κατι που σου εχουνε κανει απο παλια κατι που το κρατας μεσα σου βαθια αλλα δεν εχεις μηλισει γιατι δεν ειχες την τολμη καθεφορα που σου φωναζαν το παρελιπτες ,μερικες φορες η ψυχολογικη βια που ασκουνε σε κανουν να απροσανατολιζεσαι να χανεις τα λογια σου,Ειναι κατι σαν τον ανορθοδοξο πολεμο τωρα δεν εισαι και στρατο για να γνωριζεις εκτος και εαν γινει μονιμη, Στα λογια μας Σου αποσπανε την προσοχη με προβληματα και μετα σου την πεφτουνε ομαδικα για να χασεις την ψυχραιμια αλλα οπως και στο σκακι νηκαει αυτος/αυτη που εχει προετοιμασει το εδαφος καταλληλα,Μην χανεις την ισσοροπια σου,Βοηθησε πρωτα τον εαυτο σου θα σου προτεινα μαλιστα να διαβαζεις ενα βιβλιο The Secret Η Δυναμη εχω διαβαζει ολες τις σειρες roda byrne φοβερη συγγραφεας,νομιζω θα σε βοηθισει να ξεπερασεις καποια προβληματα που μοιαζουν αναποφεκτα αλλα θα βρεις εναν τροπο να διαχειριζεσαι τις σχεσεις σου καταλληλα.Με αγαπη MAX

Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!

And More

ΜΗΤ Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164