Υπάρχει η δυνατότητα ή θα μπορούσε η γιαγιά ή κάποιος να σε στηρίξει οικονομικά και συναισθηματικά, για να πας σε έναν καλό ψυχολόγο ή σε κάποιον ειδικό ?(υπάρχουν μέθοδοι και θεραπείες, που όμως δεν μπορώ να αναφέρω εδώ.Το internet βοηθάει στο να βρεις, αλλά πήγαινε διαισθητικά και λογικά ίσως). Συμφωνώ μαζί σου! Θέλει δουλειά και ενδιαφέρον για να γίνει κάποιος απο γεννήτορας γονιός. Και σίγουρα για να συμπεριφέρονται αδιάφορα και βίαια,έχουν κ οι ίδιοι πολλές πληγές,θυμό και πολλά δικά τους θέματα άλυτα,που τους απορροφού πολλή ενέργεια, για τα οποία όμως δεν ευθύνεσαι εσύ, ούτε είναι η δουλειά σου να τους τα λύσεις.Αυτό που συνέβη σε εμένα είναι ότι…όταν γέννησα την κόρη μου…βγήκε στην επιφάνεια όλη η δική μου παιδική και εφηβική ηλικία…σαν να άνοιξα ένα κουτί καλά κλεισμένο,ξαφνικά και απότομα .Και δυστυχώς μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και βιώματα δεν βγήκαν από εκεί μέσα.Στην αρχή ήταν πολύ πολύ δύσκολο…η κόρη μου ζητούσε την προσοχή μου κ εγώ…αλήθει τί έκανα εγώ?Δεν μπορούσα να κάνω και πολλά.Ευτυχώς δούλεψα με τον εαυτό μου πολύ και συνεχίζω φυσικά και όλα καλά.Θα χαρακτήριζα την προσπάθεια που έκανα σαν αγώνα δρόμου. Όμως δεν είναι όλοι οι γονείς σε θέση ή πρόθυμοι να το κάνουν. Ίσως να μην το έχουν σκεφτεί ή να μην βλέπουν στην συμπεριφορά,στην διάθεσή τους, στην σκέψη τους κάποιο πρόβλημα. Δεν φταις εσύ, όπως δεν έφτεγε και η κόρη μου. Δούλεψε με τον εαυτό σου αν όχι τώρα, σίγουρα στο μέλλον, και όλα θα πάνε καλά. Και όταν νοιώσεις δυνατή…σε σημείο που να μην επηρεάζεσαι απο αυτούς με οποιονδήποτε τρόπο, γράψε ένα γράμμα και δώστο σε αυτούς. Αν δεν θες να είναι ένα γράμμα θυμού ή προσβολής, θα μπορούσες να γράψεις πολλά γράμματα πριν το τελικό, αυτό δηλαδή που τελικά θα τους δώσεις.Και μπορείς να γράψεις και τώρα … ότι θες…πχ “μαμά είσαι…κ εγώ νοιώθω…και όταν έκανες αυτό εγώ ένοιωσα έτσι, και αυτό που σου ζητάω είναι…” ότι νοιώθεις.Απλά αυτήν την περίοδο,εαν δεν νοιώθεις σίγουρη ότι θα καταλάβουν και νομίζεις ότι με την συμπεριφορά τους θα πληγωθείς για ακόμα μια φορά, μην το παραδώσεις. Κόψτο λωρίδες και πέταξέ το στον κάδο.Ελπίζω να βοήθησα κάπως

Κάιλι, σε καταλαβαίνω. Έχω βρεθεί κι εγώ στη θέση σου, αν και τώρα δεν μπορώ να πω σε τι βαθμό. Πάντως, έχω νιώσει όπως νιώθεις κι εσύ. Μόνο που εγώ κατάγομαι από πολυμελή οικογένεια. Στο σπίτι δεν έβρισκα ησυχία, μου την έδιναν τα πάντα από τη στιγμή που έμπαινα στην οικοδομή κιόλας. Ήμουν 16 κι ένιωθα όχι μόνο ότι δεν με καταλαβαίνουν, μα και ότι με υποχρεώνουν, επειδή ήμουν και η τρίτη μεγαλύτερη αδερφή, να φέρομαι “υπεύθυνα” και “σοβαρά,” όταν το μόνο που ήθελα γυρνώντας είναι μια αναθεματισμένη καλή κουβέντα και ένα πιάτο φαγητό. Σήμερα είμαι 24. Νομίζω πως η φάση 15-18 ήταν η πιο φρικτή για μένα, με τα 16-17 να είναι τα χειρότερά μου χρόνια. Θα σου πω τι ήταν αυτό που με βοήθησε, αν και καταλαβαίνω απόλυτα αν δεν λειτρυργήσει για σένα… Ήταν η εκκλησία. Και όχι κανένας παπάς ούτε κανένας γνωστός πιστός που με πήρε παραμάσχαλα με το ζόρι. Απλώς έτυχε μια Κυριακή που δεν βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι από την προπόνηση στο βόλεϊ, να μπω σε λειτουργία. Ένιωσα μια γαλήνη και μια πληρότητα. Παρόλο που ποτέ δεν συμπαθούσα το μάθημα των θρησκευτικών, από μόνη μου απέκτησα την περιέργεια ν’ ανοίξω τη Βίβλο και να διαβάσω αποσπάσματα… Σε πνευματικό δεν πήγα ποτέ, δεν ένιωσα την ανάγκη, ούτε αν με ρωτήσεις τι είμαι, δεν μπορώ να σου πω 100% Ορθόδοξη, γιατί δεν κοιτάζω ν’ ακολουθώ όλα τα δόγματα. Πάντως, με βοήθησε στο να βρω μια εσωτερική ηρεμία και να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος. Ξαφνικά ήταν σα να είχαν αλλάξει τα πάντα γύρω μου. Μπορεί, βέβαια, και να ήταν επειδή πλέον σταμάτησα να δίνω σημασία. Όταν νιώθεις πλήρης, κατά κάποιον τρόπο παύεις ν’ αρπάζεσαι με λεπτομέρειες. Ή μπορεί να με άλλαξε κι εμένα κατά κάποιον τρόπο. Πλέον έβρισκα χαρά στο να προσφέρω, οπότε αντί να περιμένω το πιάτο φαγητό, χαιρόμουν να το ετοιμάσω μόνη μου και να το μοιραστώ με όποιον ζητήσει απ’ αυτό. Βασικά, συνέπεσε και με μια φάση που τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου έφυγαν να δουλέψουν στο χωριό, οπότε μπορεί να ήταν η δικιά μου σειρά να γίνω η “μεγάλη.” Αρχικά σαν εσένα, ούτε εγώ μπορούσα να δουλέψω κάπου (αν και ξέρω περιπτώσεις κοριτσιών που δούλευαν ήδη σε καφετέριες και μπαρ, για μένα δεν ήταν λύση αυτό), αλλά λίγο πριν κλείσω τα 18 βρήκα δουλειά για το χαρτζιλίκι, το οποίο με άφηναν να κρατώ μόνο για μένα. Σιγά-σιγά βρήκαν το δρόμο τους τα πράγματα. Μπήκα σε ΤΕΙ και σήμερα δουλεύω σε μια μικρή εταιρεία. Όχι κάτι σπουδαίο, αλλά αφού έχω δικά μου λεφτά, πάλι καλά. Συζώ και είναι πιο εύκολα όταν δουλεύουν δύο για ένα διαμέρισμα. Μα αυτό που θέλω στην τελική να σου πω είναι το εξής: πέραν των όσων έχεις περάσει, έχεις ένα κενό μέσα σου. Σου μένει να βρεις πώς θα το καλύψεις. Εμένα έτυχε να είναι η πνευματικότητα που με γέμισε. Σκέψου τι θα ήταν αυτό που θα σου δώσει μια εσωτερική γαλήνη, έτσι ώστε να μη σε επηρεάζουν αρνητικά διάφορα όπως τώρα. (Εξαιρείται η λύση των ναρκωτικών φυσικά, χαχα!) Ψάξε το λίγο. Η πύλη της ευτυχίας είναι μέσα σου, Kylie. Σου εύχομαι να τη βρεις!

Επειδή είμαι σίγουρη οτι σου συμβαίνουν και πράγματα τα οποία δεν αναφέρεις στο γράμμα σου, θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς σε κάποιον άλλο συγγενή ή και στην αστυνομία αν συμβαίνει κάτι σοβαρότερο. Να προσέχεις τον εαυτό σου όσο μπορείς.

Κylie ΑΣΧΗΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ Κ ΓΩ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ..ΒΙΩΣΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤʼΛΕΙΨΗ ΓΟΝΕΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΓΟΝΕΑ..ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΙΩΝΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ..ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΤΕ. ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΩ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ Κ ΓΩ ΤΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΘΑ ΕΙΧΑ..ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΛΔ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ Κ ΑΛΛΗ ΔΙΕΞΟΔΟ..ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΓΓΕΜΗ ΠΧ.ΘΕΙΑ ΘΕΙΟ Κ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ..ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΊΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ..ΩΣΤΟΣΟ ΕΣΕΝΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΨΑΞΕ ΔΩΡΕΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Κ ΝΑ ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙΣ..ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΨΥΧΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ &ΑΓΑΠΗ!

Το προβλημα σας,για να ευαισθητοποιησω την κατασταση ο λογος που δεν καταλαβαινεται το κοριτσι ,ειναι γιατι δεν μπαινεται για λιγα λεπτα στην θεση της,δεν μπορειται και να σας πω το λογο?Διοτι ολοι οι ανθρωποι βιωνουν διαφορετικα και αλλοι παρομοια,Αυτοι που ανηκουν στο δευτερο πιο πολυ θα μπουν στην θεση της,Ποτε μην χρησιμοποιειται ορους οπως το εγω,δεν θελει να ακουσει τα δικα σας προβληματα,θελει να την ακουσεται να την νιωσεται το εγω το δικο σας πρεπει να μπει πισω και το δικο της μπροστα.Ολα ξεκηνουν στο πως μεγαλωνεις,εαν εχεις τους σωστους γονεις προφανος δεν επιασες λαχειο,Μην τους δινει δικαιωματα να δρας αλλα να μην γινεσαι υπερβολικη προσπαθουν να σου ανοιξουν μια συζητηση που γνωριζουν οι ιδιοι που θα καταληξει,σε παραπεμπουν στο δικο τους μονοπατι,μην μασας,Βαλτους εσυ ενα δωλομα και δες πως θα αντιδρασουν,κατι που σου εχουνε κανει απο παλια κατι που το κρατας μεσα σου βαθια αλλα δεν εχεις μηλισει γιατι δεν ειχες την τολμη καθεφορα που σου φωναζαν το παρελιπτες ,μερικες φορες η ψυχολογικη βια που ασκουνε σε κανουν να απροσανατολιζεσαι να χανεις τα λογια σου,Ειναι κατι σαν τον ανορθοδοξο πολεμο τωρα δεν εισαι και στρατο για να γνωριζεις εκτος και εαν γινει μονιμη, Στα λογια μας Σου αποσπανε την προσοχη με προβληματα και μετα σου την πεφτουνε ομαδικα για να χασεις την ψυχραιμια αλλα οπως και στο σκακι νηκαει αυτος/αυτη που εχει προετοιμασει το εδαφος καταλληλα,Μην χανεις την ισσοροπια σου,Βοηθησε πρωτα τον εαυτο σου θα σου προτεινα μαλιστα να διαβαζεις ενα βιβλιο The Secret Η Δυναμη εχω διαβαζει ολες τις σειρες roda byrne φοβερη συγγραφεας,νομιζω θα σε βοηθισει να ξεπερασεις καποια προβληματα που μοιαζουν αναποφεκτα αλλα θα βρεις εναν τροπο να διαχειριζεσαι τις σχεσεις σου καταλληλα.Με αγαπη MAX