Κάιλι: “ Οι γονείς μου δεν ενδιαφέρονται για εμένα, ούτε και για τα αδέρφια μου…”

Γεια σας!
Μετά από σκέψη αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ για κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια και με βασανίζει απίστευτα πολύ.

Καταρχάς με φωνάζουν Κάιλι και είμαι 16,5 ετών. Η αλήθεια είναι όμως ότι φαίνομαι πολύ μεγαλύτερη.

Σκέφτομαι να φύγω από το σπίτι μου. Περνάω συνέχεια δύσκολες ώρες εκεί μέσα. Οι γονείς μου δεν ενδιαφέρονται για εμένα, ούτε και για τα αδέρφια μου (έχω δύο αδελφούς), αλλά ο ένας έχει ενηλικιωθεί και κάνει ό,τι θέλει και ο άλλος είναι μικρότερος μεν, αλλά έχει μετακομίσει στη γιαγιά μου. Εγώ πάντα ήμουν η ανεπιθύμητη.

Θέλω να βρω μια δουλειά, να βρω λεφτά να φύγω, αλλά από παντού ακούω ότι είμαι πολύ μικρή για να δουλέψω. Όλη την ώρα θέλω να φεύγω, ακόμα και στους δρόμους, μόνο και μόνο για να μην βρίσκομαι σπίτι και μαλώνω.

Μου ασκούν ψυχολογική βία για πολλά θέματα. Ακόμα και στη γιαγιά μου που πηγαίνω να βρω συμπαράσταση, μαλώνω για χίλιους δυο λόγους, αλλά κυρίως γιατί τους υποστηρίζουν, ενώ και οι ίδιοι ξέρουν ότι δεν θα έπρεπε, αλλά λένε: είναι γονείς σου και είναι γονείς σου… Εκεί φαίνεται ο γονιός; Γεννάς το παιδί σου, το παρατάς στη μοίρα του και θεωρείσαι γονιός;

Είναι πολλά που κάνουν και δεν μπορώ να τα περιγράψω όλα, αλλά σε γενικές γραμμές είμαι πολύ δυνατή σαν άνθρωπος. Έχω περάσει και περνάω πολλά και ακόμα απορώ πως αντέχω. Είμαι χαρούμενος άνθρωπος και θετικός από επιλογή όχι γιατί η ζωή μου τα φέρνει ευνοϊκά. Αλλά πραγματικά με αυτά που ζω θα σκάσω. Όλη την ώρα κλαίω.

Οι άλλοι μου λένε: 16 χρόνων είσαι τι προβλήματα έχεις; Και όμως υ-π-ο-φ-ε-ρ-ω με όλη την σημασία της λέξης και δεν είναι από την υποτιθέμενη εφηβεία που περνώ. Έχω ωριμάσει πολύ από τις δυσκολίες που πέρασα. Απλά δεν ξέρω τι να κάνω.

Έχω απελπιστεί, δεν έχω κανέναν που να με καταλαβαίνει, να στηριχτώ. Έχω μιλήσει σε φίλες μου αλλά και πάλι δεν μπορούν να μπουν στη θέση μου. Με πονάει αυτό πολύ. Να γυρνάω μετά από μια δύσκολη ημέρα στο σπίτι και το μόνο που θέλω να βρω είναι μια ζέστη αγκαλιά και ένα πιάτο φαγητό να φάω αλλά αυτό είναι όνειρο ζωής.

Δεν αντέχω να κάνω άλλο υπομονή! Αλλά να φύγω να πάω που; Κουράστηκα. Όλη τη μέρα σκέφτομαι πως να βρω λύσεις, αλλά βρίσκω αλλά προβλήματα. Τι να κάνω;

Ευχαριστώ πολύ!
Kylie