Αρχικά, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιερώνετε στο άρθρο μου…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 3,5 χρόνια με ένα παιδί, πολύ καλό και σοβαρό. Του έχω σταθεί και έχω υπομείνει πολλά πράγματα λόγως της δουλειάς του. Η μισή μας σχέση ήταν από απόσταση.
Πάντα έβρισκα τρόπο να είμαστε μαζί, αλλά τώρα έχω κουραστεί να προσπαθώ.
Εγώ ήμουν αυτή που κράτησε αυτή τη σχέση και βασίστηκε πάνω μου. Είμαι 24 χρόνων και σκέφτομαι ότι δεν θέλω να μείνω όλη μου τη ζωή μόνο με αυτόν.
Του έχω μιλήσει για χωρισμό αλλά ποτέ δεν πήρα το θάρρος να το κάνω. Δεν θέλω να τον πληγώσω. Περάσαμε πολλά μαζί. Ξέρω ότι θα πληγωθεί. Δεν θέλει με τίποτα να χωρίσουμε. Μου το έχει πει. Κάνει πολλά όνειρα για εμάς. Πως να του τα γκρεμίσω; Κι έτσι όλο το αναβάλλω.
Σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική και ζητάω πολλά και μετά φάω τα μούτρα μου και το μετανιώσω.
Είναι πολύ καλό παιδί και άτομο εμπιστοσύνης. Από την άλλη, αρχίζω να αποφεύγω να τον βλέπω, γιατί δεν με τραβάει πολύ πλέον. Όμως και πάλι σκέφτομαι μήπως αυτό συμβαίνει αναπόφευκτα με όποιον και να είμαι μετά από χρόνια σχέσης.
Να τονίσω πως είναι η πρώτη μου σοβαρή σχέση. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα δικαιολογώ όλα σχεδόν πάνω του. Νομίζω ότι το καλό είναι να φύγω, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρη και νιώθω αδύναμη να το κάνω.
Συγχωρέστε με για τα πολλά που έγραψα. Σας εξηγώ τη σκέψη μου για να καταλάβετε. Εσείς τι λέτε; Ανυπομονώ να ακούσω….
Ευχαριστώ πολύ,
Mary
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ