Γεια σας!
Εγώ έχω ένα θέμα με τη σχέση μου που με απασχολεί και δεν βρίσκω προς το παρόν μια λύση. Για αυτό θα ήθελα τις γνώμες σας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είμαι 22 χρόνων, φοιτήτρια Βιολογίας και ο σύντροφός μου 34. Παρά τη διαφορά της ηλικίας μας, ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες και είμαστε μαζί εδώ και τέσσερις μήνες. Γνωριζόμασταν και φιλικά πριν κάνουμε σχέση και μάλιστα εκείνος συζούσε με το δεσμό του για πέντε χρόνια πριν χωρίσει για δικούς του λόγους.
Μισό χρόνο αφότου χώρισε, κάναμε σχέση. Το πρόβλημα είναι ότι εκείνος μοιάζει να κρέμεται από τη σχέση μας πολύ. Σαν να κρέμεται από εμένα η όλη του διάθεση. Για παράδειγμα, θέλει να βρισκόμαστε κάθε μέρα οπωσδήποτε, παρόλο που εγώ μπορεί να θέλω να κάνω άλλα πράγματα ή μπορεί να μην προλαβαίνω.
Όταν του εξηγώ ότι σήμερα δεν γίνεται να βρεθούμε, τότε μου δείχνει έντονα τη δυσαρέσκειά του, παρόλο που την προηγούμενη μέρα έχουμε ιδωθεί. Έτσι όπως κάνει και βλεπόμαστε τόσο συχνά, δεν προλαβαίνει να μου λείψει!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επίσης, νιώθω ότι με πιέζει με τον τρόπο του και με εκβιάζει συναισθηματικά: εξαρτά το βαθμό του έρωτά μου από το πόσο χρόνο θυσιάζω για εκείνον. Και πριν βιαστεί κανείς να προχωρήσει στο συμπέρασμα ότι θέλω φτύσιμο για να κολλήσω, εγώ απλώς βρίσκω την ανάγκη που εκείνος εκφράζει να με βλέπει κάθε μέρα ψυχαναγκαστική.
Μένει μόνος του και κάθε μέρα θέλει να βρισκόμαστε στο σπίτι του, να μαγειρεύουμε μαζί κάτι, να αράζουμε στην τηλεόραση και, φυσικά, να έχουμε και τις προσωπικές μας στιγμές. Για μένα αυτό είναι ρομαντικό και όμορφο, αρκεί να γίνεται, ας πούμε, ανά τρεις μέρες, αλλά όχι σχεδόν κάθε μέρα, λες και από τώρα συζούμε.
Ίσως αυτή του η ανάγκη έχει να κάνει με το γεγονός ότι συζούσε τόσα χρόνια και έτσι συνήθισε. Πέρα από αυτό, όμως, είναι λες και έχει ανάγκη εμένα για να νιώσει ευτυχισμένος και αυτό ακριβώς είναι που δεν μπορώ. Σαν να μην μπορεί να είναι ευτυχισμένος από μόνος του.
Τις πρωινές ώρες έχει τη δουλειά του, που δεν του αρέσει και πολύ (είναι δημοτικός υπάλληλος) και το απόγευμα που είναι ελεύθερος θέλει οπωσδήποτε να με δει, αλλιώς θα καθίσει σπίτι και το πολύ-πολύ να πάει να δει τον κολλητό του (ο οποίος είναι παντρεμένος). Είναι σα να μην έχει ανάγκη μια δική του ζωή.
Του έχω εξηγήσει ότι απλά και μόνο επειδή έχουμε σχέση και είμαστε ερωτευμένοι δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί ο καθένας από εμάς να έχει τον προσωπικό του χώρο και χρόνο. Εκείνος λέει ότι δεν τον καταλαβαίνω, με κατηγορεί ότι δεν νιώθω τα ίδια πράγματα με εκείνον και ότι δεν μπορεί να θεωρεί ότι έχει σχέση με μια κοπέλα, με την οποία βλέπεται ανά τρεις ημέρες.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Μαζί του βρίσκω τη γαλήνη και τη σταθερότητα που χρειάζομαι όταν δεν μελετώ και δεν δουλεύω σε φρενήρεις ρυθμούς, δηλαδή η σχέση μας είναι ένα ευχάριστο “διάλειμμα” στην ήδη ενδιαφέρουσα ζωή μου. Με άλλα λόγια, είμαι ευτυχισμένη στη σχέση μας, αλλά όχι εξαιτίας της σχέσης μας. Από την άλλη, θα ήθελα κι εκείνος να νιώθει την ίδια ευτυχία, να μην την εξαρτά από το πόσες φορές την εβδομάδα θα με δει.
Τι λέτε να κάνω; Υπάρχει τρόπος να του διδάξω να αποκτήσει τα δικά του ενδιαφέροντα και καμιά φορά να απολαμβάνει και να αξιοποιεί τη μοναξιά του χώρια από εμένα; Ή μήπως είναι καλύτερα να χωρίσουμε;
Κασσιανή
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
egw den pisteuw oti ta “thelw” sas sumpiptoun. Kai an theleis na vlepeis kapoion mono ana 3 meres ti vdomada, sorry alla akougetai sa na pigaineis se giatro me rantevou kai katalavainw gt auto den aresei sto filo sou pou einai kai megaluteros kai thelei na kanei kati sovaro. Mipws katavathos autos o anthrwpos den se gemizei? an se gemize, de tha katalavaines pws pernane oi meres mazi tou kai de tha tou zitages na exeis to xwro sou…tha itheles esy na ton vlepeis sunexeia
einai kalutera na isete. exei mia eksartimeni sxesi mazi sou k olo auto, me to perasma tou xronou tha se kourasei k tha se fthirei oso den fantazesai….
ise tora k vres enan pio normal anthropo pou na katalavainei oti mporeis na exeis to o k to xrono sou makria tou….
me to zori den ginetai tpt….
Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από τον προσωπικό του χώρο και χρόνο. Ο άνθρωπος αυτός δεν τον έχει και δεν προσπαθεί καν να τον δημιουργήσει, αντίθετα θέλει να διαχειρίζεται τον δικό σου σαν να ήταν δικός του. Το ίδιο θα έκανε και με οποιαδήποτε κοπέλα, οπότε μη βαυκαλίζεσαι ότι έρωτας είναι η αιτία. Στη θέση σου θα έφευγα τώρα που είναι νωρίς, χωρίς να πληγωθεί κάποιος. Και ναι, η διαφορά ηλικίας έχει σημασία, ιδίως όταν κάποιος έχει μέλλον και ο άλλος απλώς παρόν!!
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ανάγκη να είναι υπερδραστήριοι δηλαδή να έχουν πολλά ενδιαφέροντα ασχολίες και κοινωνικές σχέσεις προκειμένου να νιώθουν ευτυχισμένοι. Για κάποιους είναι υπεραρκετό να έχουν τη δουλεία τους, το σπίτι τους και το σύντροφό τους. ʼλλοι θέλουν να είναι πιο ανεξάρτητοι και αυτονομημένοι, να μπορούν να ζουν τη ζωή τους και να αποκτούν εμπειρείς. απλά, δε συμβαδίζουν οι επιδιώξεις σας!
Κοπελιά άσε τον άνθρωπο στην ησυχία του που νομίζεις ότι η σχέση είναι ραντεβού. Η σχέση είναι κάτι αυθόρμητο και όμορφο που γεμίζει τους ανθρώπους και δεν τους καταναγκάζει. Μακριά σου θα βρει σίγουρα κάτι να τον γεμίζει και όχι να τον κρατάει κουμπωμένο. Πάντως για 22 χρονών ακούγεσαι αρκετά ανώριμη. Και δικαίωμά σου αλλά μην επιδίδεσαι στο να πληγώνεις τους άλλους συναισθηματικά αν και εφόσον δεν είσαι διατεθειμένη να δώσεις και κάτι από εσένα.
Είμαι λίγο μεγαλύτερη από σένα. Στα 20 έκανα μια σχέση 2,5 χρόνια που ήμασταν και οι δύο απίστευρα ερωτευμένοι και περνούσαμε πάρα πολύ χρόνο μαζί. Σε δυο μήνες μείναμε μαζί και παρότι είμαι από τους ανθρώπους που πιέζομαι πολύ εύκολα και θέλω το χρόνο μου για το οτιδήποτε, μαζί του δεν ένιωσα ποτέ ούτε να πιέζομαι ούτε τίποτα. Οι ζωές και των δύο ήταν μια χαρά ωραιότατες και πριν τη σχέση. Είχαμε τις παρέες μας, τα ενδιαφέροντα μας, αλλά παρολαυτά όλα πήγαν παραπίσω από τη στιγμή που γνωριστήκαμε και για 1,5 χρόνο μετά. Δεν λέω ότι αυτό είναι υγιές, λέω απλά ότι όταν είσαι ερωτευμένος, πραγματικά ερωτευμένος, σου φαίνοντα όλα λίιιγο πιο άχρωμα όταν είστε χώρια. Από τότε που χωρίσαμε έκανα κάποιες προσπάθειες για άλλες σχέσεις και τώρα κατάφερα να είμαι σε μια σχέση αρκετά καλά. Τόσο στη τωρινή μου σχέση, όσο και στην προηγούμενη, συμπεριφερόμουν ακριβώς όπως περιγράφεις εσύ. Και υπήρχαν γκρίνιες. Νομίζω ότι όταν ο ένας προχωράει πιο γρήγορα και νιω΄θει περισσότερα πράγματα, νιώθει ότι κάτι του φταίει, αλλά δνε μπορεί να εστιάσει τι είναι αυτό. Και μένα έχει τύχει να μου γκρινιάζει επειδή δεν προλάβαινα να βρεθούμε μια μέρα και ήταν κάτι προφανώς παράλογο. Σαφώς δεν είναι λογικό ο φίλος σου να μην έχει καθόλου ζωή από μόνος του και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να του το μάθεις εσύ. Επίσης εσύ στα 22 έχεις ανάγκη να βγεις, να γνωρίσεις κόσμο, να κάνεις πράγματα, ενώ εκείνος στα 34 είναι σε τελείως άλλη φάση. Και εδώ ερχονται τα προβλήματα από τη διαφορά ηλικίας. Δεν είναι τοσο τα χρόνια αυτα καθ’ αυτά αλλά οι ανάγκες και οι στόχοι που έχετε. Ανεξάρτητα απο το κατά πόσο έχει δική του ζωή, εκείνος φαίνεται να βλέπει πιο σοβαρά τη κατάσταση και να έχει στο μυαλό του ένα άλλο μοτίβο σχέσης. Επίσης αυτό που εισέπραξα εγώ σαν γενικότερη αίσθηση από το γράμμα σου (και σαφώς μπορεί να κάνω κια λάθος) είναι ότι δεν σε προβληματίζει και τόσο η εναλλακτική του να χωρίσετε. Είναι μια σκέψη δλδ που δεν σου είναι κάτι που θέλεις να αποφύγεις πάση θυσία. Προσπάθησε να δεις τι θέλεις εσύ, κάνε μια ειλικρινή και σε βάθος κουβέντα μαζί του και προσπαθήστε να δείτε να συμπίπτεται κάπου. Αλλιώς μάλλον δεν έχει πολύ νόημα να συνεχίσετε να το παλεύετε.
Αγαπητή Κασσιανή,
Καλή χρονιά, μόλις εντόπισες τις διαφορές της ηλικίας σας και τις ανάγκες σας που είναι διαφορετικές στην σχέση. Μπορεί να θεωρείς ότι ταιριάζεται … οκ, αλλά έχετε διαφορετικές ανάγκες. ούτε θέλει να σε καταπιέσει ούτε να σου ελέγχει την ζωή . Ψάχνει στην ζωή του μια σύντροφο να μοιράζεται την μέρα μαζί του. Να την βλέπει καθημερινώς και να συζεί μαζί της….και ίσως έχει ανάγκη να κάνει την δική του οικογένεια. Εσύ είσαι σε άλλη φάση…έχεις παρέες περισσότερες, μπορεί να θέλεις να βγαίνεις να ξενυχτάς να έχεις τις δικές σου παρέες, έχεις διαβάσματα εισαι ακομη φοιτήτρια…όχι οτι όλα αυτά σου απαγορεύουν να έχεις μια σοβαρή σχέση…αλλά σου παίρνει όλο τον χρόνο ενώ πρέπει να μοιράζεις τον χρόνο σου σε άλλες δραστηριότητες. Εάν δεν τον βλέπεις πολύ σοβαρά..εννοω να συζήσεις μαζί μου με σκοπό να εξελιχθει αυτή η σχέση μην τον κρατάς διπλά σου για χρόνια…! Καλή τύχη!
Βασικά είσαι 22 και είναι 34.Θα μπορούσαν να συμπίμπτουν τα θέλω σας,απλά απ’ ο,τι καταλαβαίνω εσύ δεν είσαι στην φάση και δεν θές να πιέζεσαι.Δεκτό και λογικό.Όμως είναι επίσης λογικό το να θέλει να σε βλέπει ο φίλος σου συχνά ή καθημερινά.Οπότε πρέπει να αποφασίσεις αν θέλεις μια σοβαρή σχέση με έναν άντρα που πιθανώς θα θέλει να δημιουργήσει οικογένεια σχετικά σύντομα ή να κάνεις σχέση με ένα άλλο παλικάρι που θα είσαι πιο χαλαρή και θα έχετε τα ίδια θέλω.
Ασε τον άνθρωπο να βρεί μια κοπέλα με τα ίδια θέλω. Εσύ εισαι αλλού.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, αν και πιστεύω ότι κάποιοι/-ες προσπαθήσατε ανεπιστυχώς να διαβάσετε πίσω από τις γραμμές. Ποιος μίλησε για ξενύχτια και ανάγκη να γνωρίσω κόσμο; Δεν είναι αυτές οι πρωτεύουσες ασχολίες μου. Πηγαίνω παράλληλα σε ωδείο, δουλεύω περιστασιακά, ενώ πηγαίνω κάπου-κάπου για τέννις. Με άλλα λόγια, προσπαθώ να αξιοποιώ το χρόνο μου πέρα από τις σπουδές μου. Επίσης, δεν ξέρω γιατί κάποιοι με θεωρούν ανώριμη. Δηλαδή, αν η ιστορία ήταν από την ανάποδη, αν δηλαδή εγώ έδειχνα να είμαι αυτή που κρέμεται από τη σχέση, θα μου λέγατε να μην είμαι “γυναικούλα” και να βρω δικές μου ασχολίες και δικά μου χόμπυ, άρα πάλι θα έφταιγα. Και δεν παίζει ρόλο η ηλικία, αλλά το κατά πόσο θέλει να εξελιχτεί κάποιος. Αν ο άνθρωπος ψάχνεται και προσπαθεί να κάνει πράγματα για τον εαυτό του, θα το κάνει είτε είναι 20 είτε είναι 50. Αν κάποιος είναι στάσιμος και ψάχνει μία σχέση για να του ταρακουνήσει λίγο τη μονότονη ζωή του, πάλι μπορεί να είναι οποιασδήποτε ηλικίας. Και ευχαριστώ την Όλγα και τον Πάνο που μ’ έκαναν να δω καθαρότερα. Όχι, δεν με γεμίζει αυτή η σχέση και ναι, αποφάσισα να χωρίσω γιατί δεν μπορώ ν’ αλλάξω μυαλά σε κάποιον. Μακάρι να βρει μια άλλη κοπέλα γι’ αυτόν με τις ίδιες ανάγκες, να μουλιάζουν αγκαλιά στον καναπέ, να βλέπουν σαβούρες στην τηλεόραση και να φτιάχνουν μαζί κεφτεδάκια όλη μέρα, κάθε μέρα. Εγώ θέλω να ζήσω, όχι να σαπίσω σε μια στάσιμη ζωή. Θέλω μία σχέση που να με συμπληρώνει, όχι να μου στραγγίζει χρόνο κι ενέργεια για το τίποτα. Κρίμα πάντως, που αρκετοί δώσατε δίκαιο σ’ αυτόν και όχι σ’ εμένα, ίσως λόγω ηλικιακής προκατάλειψης. Αλλά όπως είπα, η ανάγκη να εξελισσόμαστε και να ψαχνόμαστε δεν έχει ηλικία.
Εγώ θα διαφωνήσω λίγο με όσα γράφτηκαν (και κυρίως με τον τρόπο που γράφτηκαν, όχι τόσο με την ουσία) και θα θέσω από άλλη σκοπιά τα πράγματα. Καταρχήν η διαφορά ηλικίας σας είναι αρκετή και από μόνο του αυτό αρκεί για να είναι τα θέλω σας διαφορετικά. Εκείνος έχει κατασταλάξει σε πολλά ζητήματα κι εσύ τώρα ξεκινάς να βγαίνεις στον πραγματικό κόσμο. Από εκεί και πέρα θα έπρεπε να δείξετε κι οι δύο (κι εκείνος λίγο παραπάνω ως αρκετά μεγαλύτερος) περισσότερη ωριμότητα και κατανόηση στα εξής σημεία. Εσύ να καταλάβεις ότι η ζωή του άλλου δε γίνεται αυτομάτως λιγότερο ενδιαφέρουσα επειδή δείχνει πιο “ήρεμη” από τη δική σου, απλώς μεγαλώνοντας αλλάζουν οι προτεραιότητες. Ίσως τους ρυθμούς που ζεις τώρα εσύ εκείνος να τους έζησε εξίσου στην ηλικία σου και πλέον αναζητά μια πιο ήρεμη και συντροφική ζωή. Το θέμα είναι, εσύ ως ποιό σημείο μπορείς να του προσφέρεις κάτι τέτοιο και μέχρι πότε. Βλέπεις τον εαυτό σου μελλοντικά σε αυτή τη σχέση και με ποιό τρόπο; Εκείνος από την πλευρά του θα πρέπει να καταλάβει ότι ο χρόνος σου, λόγω σπουδών και δουλειάς όπως αναφέρεις, είναι περιορισμένος και δε μπορεί να σε πιέζει να συναντιέστε καθημερινά. Επίσης θα πρέπει κι εκείνος να θυμηθεί τον εαυτό του στα 22 του και τι αναζητούσε τότε. Πρέπει και οι δυο να συμπεριφερθείτε πιο ώριμα, να απαλλαχθείτε από παιδιάστικους εγωισμούς και να κάνετε αμοιβαίες υποχωρήσεις αν θέλετε να είστε μαζί. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να το θέλετε πάρα πολύ να είστε μαζί. Δεν ξέρω εκείνος, εσένα όμως σε βλέπω να μην είσαι ιδιαίτερα διατεθειμένη για κάτι τέτοιο, εφόσον έχεις βάλει τη σχέση σου σε κρίση, έχοντας ήδη φτάσει έστω και νοερά στο χωρισμό. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση μαζί του για όλα αυτά που σας απασχολούν και σας κάνουν να διαφωνείτε. Θεωρώ εντελώς λάθος να περιμένεις από αγνώστους να “ψηφίσουν” μέσα από μια στήλη το μέλλον της σχέσης σου. Αν τον νοιάζεσαι και τον αγαπάς (και αυτό δεν εξυπακούεται δυστυχώς επειδή είσαι ερωτευμένη μαζί του) μίλησε μαζί του και αποφασίστε μαζί τι θέλετε να κάνετε.
Δεν μπορώ να σας καταλάβω ρε κορίτσια..την μια παραπονιέστε επειδή αδιαφορεί,την άλλη επειδή ενδιαφέρεται..τι να πω πραγματικά..το παιδί είναι ερωτευμένος μαζί σου και για αυτό θέλει να περνάει συνέχεια στιγμές μαζί σου.Σε θέλει δίπλα του.Είναι άτομο (από όσο κατάλαβα) που θέλει να νιώσει αγάπη και συντροφικότητα.Μην τον πληγώνεις και μην γκρινιάζεις για τις όμορφες στιγμές που θέλει να σου προσφέρει. Σκέψου αν πραγματικά τον θέλει ή εάν όλα είναι απλά μια συνήθεια. Πάντως πραγματικά δεν πιστεύω να τον πολύ θέλεις..είχα και εγώ μια σχέση όπου το αγόρι μου συμπεριφερόταν ακριβώς όπως το δικό σου εγώ όμως το απολάμβανα γιατί τον ήθελα..είχα και εγώ την ανάγκη να τον βλέπω κάθε μέρα..Κάνε μια συζήτηση μαζί του επιγόντως!! να πείτε ακριβώς τι θέλει ο ένας από τον άλλον
Εγω παντως απο τα λογια σου καταλαβαινω οτι εισαι πολυ ωριμη κοπελα και τα σκεφτεσαι πολυ σωστα! Καλα εκανες κ αι χωρισες τωρα που ειναι νωρις γιατι αυτος φερεται εγωιστικα!!!
Είστε διαφορετικοί άνθρωποι, και καλά έκανες και χώρισες το ότι ερμηνεύεις την στάση του” κρέμεται από τη σχέση” δεν μπορεί να οδηγήσει κ κάπου μακριά…! Για σένα ήταν έτσι για αυτόν ήταν αλλιώς. ο κάθε άνθρωπος θεωρεί την εξέλιξή του διαφορετική… και έχει διαφορετικούς ρυθμούς στην ζωή. Εσύ έχεις γρήγορους ρυθμούς και έχεις διαφορετικό τρόπο ζωής. Στην τελική δεν είπαμε κ κάτι κακό για σένα…είσαι δραστήρια σε σχέση με αυτόν. Βρες κάποιο με παρόμοια ζωή με την δική σου. Καλή τύχη Κασσιανή!
Eιναι πολυ λογικα ολα αυτα που περιγραφεις να τα θελει ενας αντρας 34 ετων και δεν θεωρω οτι ειναι ψυχαναγκαστικα. Στην ιδια ηλικια ειμαι και ακριβως αυτα θελω κι εγω απο το σύντροφό μου. Τι θα πει ανα 3 ημερες? Τι θα πει δεν προλαβαινει να σου λείψει? Ξερεις δεν ειναι αυτο το ζητουμενο, να προλαβει να σου λειψει καποιος, αλλά να θες να τον βλεπεις καθε μερα και να μην σε κουραζει. Σε αυτο στηριζεται η εκαστοτε σχεση,για να ειναι σε θεση να προχωρησει καποια στιγμη, στη μεγαλυτερη δεσμευση που ειναι ο γαμος, βλέπωντας τον αλλο (“αναγκαστικα” ισως για εσενα) καθε μερα….. Οποτε σαν 22χρονη ειναι λογικο να θες πιο χαλαρα πραγματα και να μην μπορεις να συμβιβαστεις με καταστασεις που θελουν και εχουν αναγκη οι μεγαλυτεροι σε ηλικια ανθρωποι…Στο λύκειο βρισκομασταν καθε Σαββατο με το αγορι μας, δεν θα βρισκομαστε και στα 34 με τη σχεση μας με την λογικη “να προλαβει να μας λειψει”… ΓΙ’αυτο και λεγεται και “χασμα γενεων”…..γι’αυτο και η διαφορα ηλικιας καποιες φορες ειναι καθοριστικη… Αν ησουν 35 κι εκεινος 47 που ειναι ακριβως η ιδια διαφορα με τωρα,ισως να ειχατε κοινα “θέλω”, κοινες αναγκες, κοινά βιωματα, αλλά τωρα τα 22 ειναι η πολύ πολύ αρχή του καθενα απο εμας και φυσικα κατ’εμε, θα πρεπει κοριτσι μου να χωρισεις, για να αφησεις τον ανθρωπο να βρει αυτο που αναζητα κι εσυ αυτο που αναζητας.
Κι επειδη διαβασα το σχόλιό σου εκ των υστερων εφόσον εγραψα την άποψή μου, να συμπληρωσω Κασσιανή ότι το να θες να περνάς καθημερινα χρόνο με τον σύντροφό σου δεν σημαινει ότι “βουλιαζεις”ή βαλτωνεις ή νιωθεις γερος ή δεν ξερω κι εγώ πως μπορει να το εννοείς….Αυτο λεγεται ξερεις ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ…Μεγαλώνοντας ίσως το συνηδητοποιησεις, τώρα είναι λογικό να είσαι όπου φυσά ο άνεμος και να νομιζεις ότι στα 22 σου δεν θα αφησεις τιποτα όρθιο…..Χαλάρωσε λίγο και βρες αγορακι να ειναι στα 20 αμα δεν σου κανει ο 34αρης….Τους θελετε απο την μια ωριμους, μυαλομενους ,εμπειρους και μετα τσινάτε αμα σας βαλουν σε τρυπακι “μονιμοτητας” και σπιτιου…Εμ δεν παει ετσι μανταμ…
?Ναι, Ντόρα, έχεις δίκιο σ’ αυτό που λες. Ήθελα πάντα να έχω δίπλα μου κάποιον μυαλωμένο, με συναισθηματική ωριμότητα, που να ενδιαφέρεται να προσφέρει στη σχέση μας. Αλλά τώρα που τον βρήκα, δεν ξέρω τι να τον κάνω. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικό, το οποίο το συνειδητοποιώ τώρα: ο άνθρωπος αυτός δεν με στηρίζει στα όνειρα που έχω. Υποτιμά λιγάκι όσα θέλω να κάνω. Επειδή ο ίδιος δεν έβγαλε καν το Λύκειο (και αυτό δεν το λέω με υποτιμητική διάθεση, το αναφέρω σαν μία επιλογή που έκανε στη ζωή του), πιστεύει ότι όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι για πέταμα (κι ας ξεσκίζεται ένας φοιτητής στο διάβασμα για να διακριθεί) και ότι είναι όλα μάταια, γιατί ο ίδιος παίρνει παράδειγμα από τη δική του ζωή, όπου δεν του χρειάστηκαν εξειδικευμένες γνώσεις για να δουλεύει. Οπότε, πέρα από το χάσμα γενεών είναι και τα βιώματα που έχει ο καθένας. Κι ένας άνθρωπος με τέτοια βιώματα δεν είναι αυτό που χρειάζομαι, τουλάχιστον σίγουρα όχι αυτή την περίοδο της ζωής μου. Και πάλι ευχαριστώ όλους και όλες για τις απαντήσεις και καλή χρονιά.
Δύο πράγματα σ ενοχλούν σε αυτόν: 1. Δημοτικός υπάλληλος 2. άραγμα στο σπίτι. Εάν το επάγγελμα δεν ήταν τόσο μπανάλ στο κεφάλι σου και ήθελε να συναντιέστε κάθε μέρα σε κάπως πιο trendy εστιατόρια-μπαρ, αντί να μαγειρεύετε…κεφτεδάκια, ποσώς θα σε ενοχλούσε η καθημερινή τριβή. Τα περί εξέλιξης (για το δημοτικός υπάλληλος – που δεν του αρέσει και τόσο – πήγαινε αυτό) είναι θεωρίες παιδιών της ηλικίας σου, που δεν έχουν ζήσει ούτε επαγγελματικά αδιέξοδα, ούτε οικονομικά ζόρια, ούτε σχέσεις συντροφικότητας. Διαφορετικά θα γνώριζες ότι εάν η καθημερινότητα μιας σχέσης δεν μας αρέσει, συμβάλλουμε κι εμείς στο να την αλλάξουμε και να την ΕΞΕΛΙΞΟΥΜΕ. ʼσε λοιπόν τον άνθρωπο στην ησυχία του, να βρει μια κοπέλα που δεν θα επιθυμεί σχέση λυκειακού επιπέδου και -συμβουλευτικά – μην δείχνεις τόση αλαζονεία απέναντι στους ανθρώπους, τα δεδομένα και τις ανάγκες τους, υπάρχει και κάτι που ονομάζεται “συναισθηματική νοημοσύνη” καλό είναι να το ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ κι αυτό.
κασσιανή έχεις δίκιο!απορώ δηλαδή πως την παλεύεις μαζί του. βρες κανένα τεκνό να γουστάρεις. είσαι πολύ μικρή για να μπλέκεις έτσι,ζήσε τη ζωή σου, γνώρισε άτομα της ηλικίας σου. και ναι δεν έχουμε κάτι με αυτούς που δν έχουν βγάλει το λύκειο αλλά ένα κόμπλεξ θα τους βγει απέναντι σε μια μορφωμένη γυναίκα!απόδειξη τα έξυπνα σχόλια του τύπου εγώ χωρίς γνώσεις κ πτυχίο κλπ βρήκα δουλειά!ε και?δεν πάει έτσι κύριε…καλή τύχη κορίτσι!
Zoi έγραψες !!! Πολύ σωστό το σχόλιό σου!