Αν ζεις σε μικρή κοινωνία όπως πολλές, αυτό που σου συμβαίνει δεν είναι κάτι πρωτότυπο.
Αν ο τύπος που σε ενδιαφέρει είναι πρώην κάποιας καλής σου φίλης, έχεις απαγορευτικό. Τώρα αν είναι πρώην κάποιας παλιάς συμμαθήτριας με την οποία ίσα που έχετε ένα γεια, ή κάποιας που συναντάς τακτικά στο κομμωτήριο, ε…. έλεος!
Δεν κατεβαίνουν οι άντρες από τον Αρη. Ο σημερινός σύντροφός μας, είναι ο πρώην κάποιας άλλης. Φυσιολογικό δεν είναι αυτό;

Ναι, ναι, Κατερίνα, μάλλον το έχει τ’ όνομά μας! Βασικά, εμένα μου συμβαίνει απλώς όταν γνωρίζω κάποιον και μ’ αρέσει, να μην του αρέσω εγώ! Ποτέ! Οπωσδήποτε ή θα του αρέσει άλλη (όχι απαραίτητα φίλη μου) ή θα δηλώνει ότι “δεν είναι για σχέσεις τώρα” (μάλλον επειδή δεν είναι ερωτευμένος, τουλάχιστον όχι μαζί μου) ή απλώς θα βρίσκει πάνω μου εκατό λόγους για να μην του αρέσω. Κάτι τέτοια μου τυχαίνουν και ποτέ δεν προχωράμε πέρα από κανα-δυό εξόδους για καφέ… Μάλλον φταίει το γεγονός ότι έχω πολλές φακίδες στο πρόσωπο και… πορτοκαλί ατίθασα μαλλιά, κάτι που τ’ αγόρια βρίσκουν κωμικό, αλλά με τίποτα σέξι!

Ασε μας κουκλίτσα μου. . . .