Κατερίνα: “Εφόσον με θέλει γιατί δεν θέλει να βρισκόμαστε;”

Γεια σας.
Με λένε Κατερίνα και είμαι 22 χρόνων. Θα ήθελα τη γνώμη σας γιατί είμαι πολύ μπερδεμένη…

Είχα μια σχέση με ένα παιδί στην ηλικία μου για έξι μήνες. Μια χωρίζαμε μια τα βρίσκαμε αλλά ακόμα και χωρισμένοι μιλούσαμε και βρισκόμασταν.

Μια σχέση έντονη με πολλούς καυγάδες αλλά και πολύ πάθος. Οι καυγάδες ήταν συνέπεια των κόμπλεξ του παιδιού γιατί δεν είχε ποτέ μια φυσιολογική σχέση. Στήριζε τη ζωή του στους φίλους του.

Χωρίσαμε οριστικά πριν ένα διάστημα. Εγώ άρχισα να προχωράω και δεν με ένοιαζε πλέον. Γύρισε όμως μετανιωμένος κι έτοιμος να αλλάξει πολλά γιατί ήξερε ότι η συμπεριφορά του φταίει κυρίως.

Πριν χωρίσουμε να σας πω και πως μου αποκάλυψε ότι σε έναν μεγάλο τσακωμό έστειλε στην πρώην του να τα βρούνε αλλά αυτή αρνήθηκε κι αυτός κατάλαβε πως ήταν λάθος κι έτσι ενώ είχαν κάποια επαφή το έκοψε τελείως.

Εγώ δεν τον δέχτηκα πίσω. Με παρακαλούσε, ερχόταν έξω από το σπίτι μου -κάτι το οποίο δεν το πίστευε κανείς, γιατί η ζωή του είναι καφέδες και φίλοι και οι κοπέλες για να περνάει την ώρα του όταν δεν έχει τι να κάνει.

Με το άλλο παιδί στράβωσε πολύ το θέμα γιατί ζητούσαμε διαφορετικά πράγματα κι έτσι λύγισα και είπα να δώσω στον πρώην μου ευκαιρία. Ήταν τέλειος. Έκανε πολλά για εμένα και γενικά προσπαθούσε όσο δεν πάει.

Το θέμα το κυριότερο όμως παρέμενε. Μόνο επαφή από μακριά και βρισκόμασταν δύο φορές την εβδομάδα το πολύ, ενώ κάθε μέρα ήταν έξω. Άρχισα να τσαντίζομαι. Μαλώναμε συνέχεια. Κι έτσι, πάλι άλλαξε.

Γενικά το θέμα του είναι να μην μαλώνουμε. Έχει ψυχολογικά; Δεν ξέρω. Όταν είμαστε καλά είναι πολύ καλός, υπομονετικός, γλυκός. Μόλις μαλώνουμε, άλλος άνθρωπος γίνεται. Λέει πως δεν ξέρει αν με θέλει και σκέφτεται να χωρίσουμε και πάντα τον παίρνω με το καλό και όλα οκ μετά. Ενώ όταν είμαστε καλά λέει πως αισθάνεται ό,τι ποτέ για καμία.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Μήπως με δουλεύει τελικά; Γιατί δεν γίνεται να μην υπάρχουν τσακωμοί. Αλλά δεν γίνεται να είσαι με τον άλλον μόνο στα καλά. Φοβάμαι αν κάνω ένα παράπονο ότι θα έχουμε δράματα και τσακωμούς. Τα παίρνει όλα πολύ σοβαρά.

Αλλά και εφόσον με θέλει γιατί δεν θέλει να βρισκόμαστε; Λέει γιατί όταν είναι μαζί μου θέλει να μην έχει τίποτα άλλο να κάνει ούτε να σκέφτεται.

Ποια είναι η γνώμη σας; Τι να κάνω;

Σίγουρα σας μπέρδεψα, αλλά κι εγώ είμαι πολύ μπερδεμένη. Στο μυαλό μου κυριαρχεί χάος.

Κατερίνα