Κατερίνα: “Να του μιλήσω πριν τον χάσω για πάντα ή να τον αφήσω να φύγει χωρίς να μάθει ποτέ τίποτα;”

Καλησπέρα σας!

Θα ήθελα κι εγώ να σας πω την ιστορία μου γιατί αυτή τη στιγμή είμαι πιο μπερδεμένη από ποτέ…

Με τον Χ. χωρίσαμε πριν δυόμιση χρόνια λόγω δικής μου κακής συμπεριφοράς αλλά και λόγω απόστασης. Είναι άνθρωπος πολύ ξεχωριστός, ευγενικός, έξυπνος, όμορφος, εν ολίγοις όλα όσα θα ήθελε η κάθε γυναίκα.

Το μοναδικό του ελάττωμα; Ο έρωτας που έχει για την καριέρα του η οποία πάει ανέλπιστα καλά. Βραβεύσεις, διπλώματα, προτάσεις για δουλειά στο εξωτερικό κλπ.

Ενώ λοιπόν είχαμε χαθεί για κάποιο διάστημα τον τελευταίο καιρό ξαναβρεθήκαμε για επαγγελματικούς κυρίως λόγους και έπειτα βγήκαμε 2-3 φορές πάντα σε φιλικό κλίμα. Εγώ αν και τον αγαπάω και δεν τον ξεπέρασα ποτέ δεν είπα τίποτα γιατί στην τελευταία μας συνάντηση μου είπε ότι είναι μόνος καιρό τώρα λόγω δουλειάς και θα φύγει στο εξωτερικό για δύο χρόνια περίπου. Έτσι ενώ σκόπευα να του μιλήσω δεν είπα τίποτα…

Οι μέρες περάσαν όμως και σε λίγο καιρό φεύγει και τον χάνω για πάντα! Και εδώ είναι το πρόβλημα. Να του μιλήσω; Δεν νομίζω να αλλάξει κάτι (σίγουρα δεν θα μείνει για χάρη μου να θυσιάσει την καριέρα που περιμένει και φυσικά δεν θα το ήθελα αυτό).

Κάνω υπομονή και δεν λέω τίποτα γιατί δεν θέλω να φύγει έχοντας στενοχώρια για μένα (γιατί ξέρω ότι θα στενοχωρηθεί), δεν μπορώ όμως και να το κρατάω μέσα μου με την αγωνία τι θα γινόταν αν ήξερε πόσο πολύ τον αγαπάω.

Εσείς τι λέτε; Να του μιλήσω πριν τον χάσω για πάντα ή να τον αφήσω να φύγει χωρίς να μάθει ποτέ τίποτα;

Περιμένω τις απόψεις σας…

Ευχαριστώ!
Katerina