Κατερίνα: “Νιώθω ότι μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο και ότι στο τέλος θα τρελαθώ.”

Καλημέρα σας.
Θα χαρώ πολύ να σας πω την ιστορία μου και να μου δώσετε τις απόψεις σας…

Είμαι η Κατερίνα, 22 χρόνων. Είμαι με τον Μάνο από τα 15. Εκείνος τώρα είναι 29. Τα πρώτα τρία χρόνια, μια ήμασταν μαζί μια όχι, αλλά βρισκόμασταν πάντα και πάντα τα ξαναβρίσκαμε. Σε κάποια φάση που ήμασταν έτσι free, με κεράτωσε με μία που ήταν πολύ μικρότερη και από μένα, αλλά αυτή η κοπέλα πήγαινε σχεδόν με όλους απλά και μόνο επειδή την πήγαινες κάπου με το αμάξι, γιατί δεν είχε μέσο -καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Μετά από δύο μήνες θυμού και στεναχώριας έκανε πολλές προσπάθειες και επειδή τον αγαπούσα, ξαναπροσπαθήσαμε. Είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν η μόνη φορά αφού εκείνες τις εποχές είχε πολλά γυναικεία ονόματα στο κινητό του και είχε και την πρώην του να τον κυνηγάει, αλλά δεν έδινα σημασία μιας και μου είχε ξεκαθαρίσει ότι θα ήμασταν free. Ήμουν και πολύ μικρή και ακόμα δεν γνώριζα πολλά για σχέσεις…

Αργότερα, πάλι σε έναν χωρισμό μας, είχε βγει έξω με την κολλητή μου και της την έπεφτε. Ήταν μια φάση στην οποία ήμασταν τσακωμένες για άσχετους λόγους, αλλά επειδή η κοινωνία μας είναι μικρή, έμαθα ότι δεν έγινε κάτι μεταξύ τους, αλλά ήταν κάτι που με πλήγωσε, με έκανε να χάσω την εμπιστοσύνη μου σε όλους και να μείνω χωρίς φίλους-φίλες.

Μετά από λίγο καιρό με τον Μάνο, συζητήσαμε και αποφασίσαμε να το πάμε πιο σοβαρά και να συγκατοικήσουμε. Τα τελευταία τρία χρόνια είμαστε μαζί συνέχεια και τα τελευταία δύο μένουμε μαζί.

Εκείνος μερικές φορές είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος κι άλλες φορές μπορεί να παίζουμε ξύλο, να βριζόμαστε γιατί είμαστε και οι δύο πολύ νευρικοί. Νιώθω ότι μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο και ότι στο τέλος θα τρελαθώ. Έχω μόνο αυτόν τώρα πια και υπάρχουν μέρες που πραγματικά δεν είμαι καλά. Τον ακούω να με κατηγορεί, ενώ οι φίλοι του λένε συνεχώς πόσο τυχερός είναι αφού είμαι πάντα πιστή, δεν βγαίνω, είμαι συνεχώς στο σπίτι, καθαρίζω, μαγειρεύω και ζω μόνο για αυτόν.

Πόσο χαζός είναι που με κατηγορεί… Έχουμε και οικονομικά προβλήματα. Εγώ δουλεύω μόνο καλοκαίρι και αυτός όλο το χρόνο, αλλά δεν ξεκολλάει από τη μάνα του στην οποία δίνει συνεχώς λεφτά και μένουμε εμείς ταπί και ψύχραιμοι. Με πειράζει αφού και η μάνα του δεν με συμπαθεί καθόλου γιατί μένει μαζί μου και όχι στο σπίτι της και επειδή ξοδεύει κάποια λεφτά για εμάς, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω, είναι η οικογένειά του.

Με αυτά και με αυτά έχω καταντήσει να είμαι ασθενής. Νομίζω ότι έχω κατάθλιψη. Δεν υπάρχει διέξοδος. Έχω μείνει μόνη μου. Μόνο αυτόν έχω και αυτός θέλει να με τρελάνει. Κάθε φορά που τον διώχνω γυρνάει πίσω, γίνεται ο πιο γλυκός άνθρωπος όπως είπαμε και πριν και μόλις ηρεμήσω πάλι τα ίδια, κολλημένος στην τηλεόραση μέσα στα νεύρα…

Τι να κάνω; Είμαι πολύ μπερδεμένη. Αδιέξοδος!!!
Katerina 2