Κατερίνα: “Θέλω να χωρίσω, αλλά δεν το κάνω γιατί πάλι σκέφτομαι αυτόν και όχι τον εαυτό μου”.

Καλησπέρα παιδιά.
Έχω διαβάσει πολλές από τις ιστορίες σας κι έτσι αποφάσισα να σας μιλήσω κι εγώ για τη δικιά μου.
Τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα, αλλά ας τα πάρω από την αρχή…

Είμαι 26 χρόνων κι εδώ και 10 χρόνια είμαι με τον Θ. και τα τελευταία 3,5 χρόνια είμαστε παντρεμένοι με πολιτικό. Αφού παντρευτήκαμε, φύγαμε στο εξωτερικό λόγω κρίσης. Όλα τα χρόνια περνάμε απλά καλά, αγαπιόμαστε βέβαια, αλλά δεν σέβεται ο ένας τον άλλο όσο θα έπρεπε.

Ο Θ. είναι δύσκολος χαρακτήρας, νευρικός, ανασφαλής και πολύ εγωιστής. Πάντα είχαμε θέμα με τη ζήλια, δεν με άφηνε να βγαίνω μόνη μου για καφέ με φίλες, όταν σπούδαζα ειδικά σε άλλη πόλη ήταν ξεκάθαρος πως θέλει να είμαι σχολή-σπίτι-σπίτι-σχολή. Επίσης, δεν σεβόταν ποτέ τα θέλω μου και για να μην μαλώνουμε, άλλοτε έκανα αυτό που ήθελε κι άλλοτε αυτό που θέλω εγώ, χωρίς όμως να το ξέρει αυτός.

Θα με ρωτήσετε εύλογα: γιατί καθόμουν μαζί του; Η απάντηση είναι: επειδή είναι ο πρώτος μου έρωτας και ο πρώτος που είχα ερωτική επαφή. Είχαμε χωρίσει παλιότερα για ένα διάστημα για αυτόν το λόγο, αλλά ξαναγύρισα γιατί μου έλεγε ότι έχει αλλάξει κτλ. και καταλήξαμε στο γάμο.

Η αλλαγή του βέβαια δεν κράτησε για πολύ καιρό. Πλέον πιο ώριμη, καταλαβαίνω ότι δεν νιώθω ευτυχισμένη από αυτόν το γάμο. Νιώθω ότι δεν έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο που να μπορώ να σταθώ επάνω του, για όλα πρέπει να σκεφτώ και να τρέξω εγώ και αυτός έχει βολευτεί με αυτήν την κατάσταση.

Ευχαριστώ δεν ακούω βέβαια, αντιθέτως δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα και μου ρίχνει την αυτοπεποίθηση. Τελευταία τσακωνόμαστε συνέχεια, συζητάμε, αλλά δεν βγάζουμε άκρη. Θέλω να χωρίσω, αλλά δεν το κάνω γιατί πάλι σκέφτομαι αυτόν και όχι τον εαυτό μου. Σκέφτομαι ότι θα πληγωθεί, γιατί πλέον μου λέει ότι δεν θέλει να με χάσει και έχει αρχίσει να αλλάζει, αλλά είμαι της άποψης ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει!

Πριν 4 μήνες μπήκα σε ένα site γνωριμιών και εκεί άρχισα να μιλάω με τον Σ., αλλά για αρκετό διάστημα τελείως φιλικά. Με τον καιρό άρχισα να τον ερωτεύομαι, το ίδιο κι αυτός εμένα. Μιλούσαμε κάθε μέρα με πολλές υποσχέσεις από την πλευρά του και λόγια αγάπης. Ξέρει την κατάσταση με τον Θ. και λέει ότι για εμένα θα είναι πάντα εδώ είτε χωρίσω είτε όχι.

Τελευταία έχουμε απομακρυνθεί λιγάκι με τον Σ. λόγω ενός προβλήματος με την υγεία του και μου λέει να κάνω υπομονή. Από κοντά έχουμε βρεθεί μόνο μία φορά λόγω απόστασης, αλλά μαζί του νιώθω λες και τον ξέρω χρόνια και έχουμε μεγάλη χημεία.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω τόσο πιεσμένη και μπερδεμένη. Νιώθω ότι πάνω από όλα έχω χάσει τον εαυτό μου. Εσείς τι λέτε για όλα αυτά; Τι θα ήταν καλύτερο να κάνω;

Κατερίνα