Κλειώ: “Πήρα το θάρρος να τον πλησιάσω και να του μιλήσω. Του ζήτησα να βγούμε και δέχτηκε”

Τον γνώρισα σε ένα πάρτυ. Μου άρεσε από την αρχή που τον είδα και άρεσα και σε αυτόν πιστεύω γιατί με κοιτούσε συνεχώς.

Οπότε κάποια στιγμή πήρα το θάρρος να τον πλησιάσω και να του μιλήσω. Του ζήτησα να βγούμε κι εκείνος δέχτηκε αμέσως. Βέβαια, μου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν ήθελε αυτόν τον καιρό κάποια σχέση, ενώ εγώ ήθελα.

Παρόλα αυτά βγήκα μαζί του γιατί μου άρεσε πολύ. Όταν λοιπόν βγήκαμε πρώτο ραντεβού περάσαμε πολύ ωραία. Ήταν πολύ γλυκός και τρυφερός μαζί μου. Με κοιτούσε μέσα στα μάτια και μου χαμογελούσε συνεχώς. Στο τέλος του ραντεβού με φίλησε και μου είπε ότι θα ήθελε να με ξαναδεί.

Την επόμενη μερα μάλιστα μου έστειλε μήνυμα και μου έγραφε ότι πέρασε πολύ καλά μαζί μου, ότι του άρεσα και θα ήθελε να με ξαναδεί σύντομα. Κάτι με το οποίο συμφώνησα γιατί κι εμένα μου άρεσε.

Ωστόσο τις επόμενες μέρες εξαφανίστηκε. Τι τηλέφωνα τον πήρα, τι μηνύματα του έστειλα… τίποτα. Άφαντος. Και να πω ότι δεν είχε περάσει καλά, θα ήταν δικαιολογημένη η συμπεριφορά του.

Αυτός όμως μου έδειχνε και μου έλεγε συνεχώς πόσο καλά περνούσε… Οπότε τώρα γιατί εξαφανίστηκε; Κι αν για κάποιο λόγο ξενέρωσε μαζί μου, γιατί δεν μου το λέει και επιμένει να μην απαντάει καθόλου;

Εγώ φυσικά δεν πρόκειται να ασχοληθώ ξανά και να τον κυνηγήσω, απλώς αναρωτιέμαι γιατί άλλαξε έτσι.

Κλειώ