Γνωριστήκαμε ένα βράδυ που είχα βγει με τις φίλες μου. Κεραυνοβόλος έρωτας! Ο πρώτος έρωτας της ζωής μου, η πρώτη μου σχέση. Όλα ήταν υπέροχα σαν παραμύθι. Ένιωθα ότι βρήκα τον πρίγκηπά μου.

Τον τελευταίο καιρό όμως είχαμε αρκετούς καβγάδες για ασήμαντους λόγους. Κυρίως από πλευράς μου λόγω των εκρηκτικών θυμών που είχα. Πάνω στα νεύρα μου έλεγα βαριές κουβέντες.

Συμφωνήσαμε να μείνουμε απλά λίγες μέρες χώρια. Έτσι κι έγινε. Αν και δεν βλεπόμασταν από κοντά, είχαμε καθημερινή επικοινωνία.

Μετά από μια βδομάδα συναντηθήκαμε για να συζητήσουμε από κοντά και να τα ξαναβρούμε αλλά δεν άντεξα άλλο την πίεση. Σηκώθηκα, έφυγα και τον άφησα. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξαναγυρνούσε πλέον αφού του έστελνα μηνύματα και δεν απαντούσε.

Είχα γίνει κουρέλι. Έκλαιγα ασταμάτητα. Δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα, ήμουν κλεισμένη στο σπίτι.Τρεις μέρες αργότερα με πήραν οι φίλες μου να βγούμε έξω να ξεχαστώ λίγο και μου γνώρισαν κάποιον.

Ήμασταν μια παρέα όλοι. Συζητούσαμε και κάποια στιγμή φιληθήκαμε. Όμως εγώ φρίκαρα. Σηκώθηκα αμέσως κι έφυγα σαν τρελή μέσα στη βροχή χωρίς να ήξερα που ήμουν.

Την επόμενη μέρα απροσδόκητα επέστρεψε το αγόρι μου για να τα ξαναβρούμε. Αν και στην αρχή του είπα ψέματα ότι δεν έκανα τίποτα, δεν άντεξα. Ένιωθα ενοχές και μετά από λίγο αποκάλυψα την αλήθεια.

Με χώρισε και από τότε είμαι ράκος! Ο πόνος είναι ανυπόφορος! Δεν μπορώ μακριά του. Πως μπορώ να τον ξανακερδίσω πίσω; Τον αγαπάω πιο πολύ και από τη ζωή μου και θέλω όσο τίποτα άλλο να είμαστε μαζί ξανά.

Κρυσταλία