Λία 29 – Fairytale gone bad

Όταν τον είδα πρώτη φορά, ήμουν σε σχέση. Βαρετή, φθαρμένη από την πολυκαιρία, πλην όμως σχέση. Πανόρμου, κοινή παρέα, γνωστός γνωστού, τυπικές συστάσεις. Και συσπάσεις στομάχου! Πρωτόγνωρα για μένα συναισθήματα, απλώς αδυνατούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Και ύστερα έφυγα μαζί με τον τότε σύντροφό μου, παλεύοντας να κρύψω την αμηχανία και την απορρύθμιση που μου είχε προκαλέσει η νέα γνωριμία.

Τον σκεφτόμουν συνέχεια αλλά κάτι το γεγονός πως ήμουν δεσμευμένη, κάτι που τα στοιχεία που κατάφερα να συγκεντρώσω παραήταν ελλιπή με εγκλώβισαν σε στείρες ονειροπολήσεις. Και μόνο.

Στο μεταξύ, η σχέση που κουβαλούσα σαν ρούχο παλιό που διστάζεις να ξεφορτωθείς από συναισθηματισμό, έληξε αθόρυβα και κοινή συναινέσει, οπότε ήμουν και τύποις ελεύθερη να οργανώσω σχέδιο δράσης. Αλλά “όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει” Και έτσι δεν πρόλαβα. Και ευτυχώς δε χρειάστηκε.

Ο κολλητός μου έφευγε φαντάρος, μαζί και κάποιοι άλλοι φίλοι μας. Έξοδος αποχαιρετιστήρια λοιπόν, να βγούμε να τα σπάσουμε πριν υπηρετήσουν τη μαμά πατρίδα. Μαζευτήκαμε πολλοί, κοντινοί και άσχετοι σ’ ένα μπαρ της γειτονιάς για αρχή, “και βλέπουμε…”

Και τότε τον ξαναείδα. Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα. Ταχυπαλμία, άγχος, νευρικότητα και ένας ενθουσιασμός ανεξέλεγκτος που αδυνατούσα να συγκρατήσω. Άσε που δεν ήθελα!

Αυτή τη φορά πιάσαμε την κουβέντα. Σοφιστικέ τριαντάρης, χαριτωμένα σαρκαστικός, με χιούμορ, και… επίσης φρεσκοχωρισμένος. Και εγώ με ένα ηλίθιο χαμόγελο ικανοποίησης να ευχαριστώ νοερά τον Θεό για την καλή μου τύχη.

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και δύο μέρες μετά ξαναβρεθήκαμε. Είχαμε και οι δύο την αίσθηση πως γνωριζόμαστε από πάντα, ή έστω πως ανέκαθεν επιθυμούσαμε να γνωριστούμε! Και για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου το timing ήταν ιδανικό και οι συνθήκες παραπάνω από ευνοϊκές.

Το πρώτο φιλί, ντελίριο ενθουσιασμού και εγώ μια γραφική που από το πρώτο βράδυ ανακοίνωνε στις φίλες της πως επιτέλους βρήκε τον άντρα της ζωής της.

Και επειδή είπα να αποφύγω να κάνω αμέσως σεξ μαζί του μήπως και χαλάσω την εικόνα μου, δέκα μέρες μετά ήρθε το πολυπόθητο, ονειρεμένο -νόμιζα, ήλπιζα, πίστευα, ήμουν σίγουρη- βράδυ.

Δεν είμαι επιφανειακός άνθρωπος. Ειλικρινά δεν είμαι. Αλλά ήταν μακράν το χειρότερο σεξ που έχω κάνει στη ζωή μου. Και που έχετε κάνει και όλες σας. Σίγουρα. Πάω στοίχημα. Ό,τι θέλετε!

Παρά την επιείκεια του τεράστιου ενθουσιασμού μου μόνο ως άθλιο μπορώ να το περιγράψω. Πόσο κρίμα. Έδωσα άλλη μια ευκαιρία. Και μετά ακόμη μια. Μήπως και σωζόταν. Μάταιος κόπος. Ο μέχρι πρότινος “άντρας της ζωής μου” ήταν ένας απαράδεκτος εραστής. Και δυστυχώς ούτε καν το υποψιαζόταν. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά εξαφανίστηκα. Πώς να του εξηγήσεις; Τι να του πεις; Κανείς δεν είναι τέλειος. Τώρα το ξέρω. Και πάντα είμαι προετοιμασμένη για τα χειρότερα. Αν και τόσο χάλια δε νομίζω να ξανασυναντήσω. Είναι βλέπετε θέμα πιθανοτήτων!