Lilian: “Με αποτέλεσμα να με βρίσει που πήγα σπίτι του και δεν έκανα κάτι…”

Καλησπέρα σας!

Πριν αρκετό καιρό γνώρισα κάποιον που δεν ήθελε σχέση ενώ εγώ πριν καν μου το πει τον ήθελα πολύ. Αντί την ώρα που του έλεγα ότι πρέπει να το κόψουμε αφού τα θέλω μας είναι άλλα να το κόψει, έκανε τον κόσμο άνω κάτω, παρατούσε φίλους και εξόδους και ερχόταν κάτω από το σπίτι μου να μου μιλήσει. Το τονίζω γιατί η Αθήνα, όπως όλοι ξέρουμε, έχει τεράστιες αποστάσεις…

Για κάποιο λόγο το θεωρούσε σοβαρό το ότι τον άφηνα. Γενικά υποστήριζε ότι χημεία και επαφή σαν τη δική μας δεν έχει ξαναβρεί εδώ και χρόνια, αλλά δεν μπορεί να κάνει σχέση.

Όλο αυτό κράτησε ένα εξάμηνο και παρόλο που το τελειώσαμε ποτέ δεν έπαψε να με σκέφτεται. Μεταμεσονύχτια μηνύματα κλπ. όπου εγώ ήμουν τυπική την επόμενη μέρα.

Όλο αυτό το κυνηγητό κράτησε ένα χρόνο ακόμα μέχρι που αποφάσισα να βρεθούμε σπίτι του να τα πούμε. Κατενθουσιάστηκε που ήμουν εκεί και με φρόντισε με το παραπάνω. Όμως εγώ δεν μπόρεσα να κάνω κάτι ολοκληρωμένο μαζί του τις δύο φορές που πήγα γιατί φοβήθηκα μην κολλήσω ξανά.

Με αποτέλεσμα να με βρίσει (όχι χυδαία, μου την είπε άσχημα όμως) που πήγα σπίτι του και δεν έκανα κάτι. Πέρα από το ότι το παιδί δεν ξέρω τι αισθανόταν, πείτε μου, πόσο άσχημα να αισθάνομαι που με είπε διπρόσωπη; Τι παθαίνουν όταν γίνεται αυτό; Σε σιχαίνονται; Ξενερώνουν ή νομίζουν ότι τους κοροϊδεύεις;

Ευχαριστώ πολύ!
Lilian