Λίλλη: “Η μοίρα μας ήθελε μαζί και τα κατάφερε!”

Πιστεύετε στο κάρμα; Εγώ δεν πίστευα… μέχρι που το έζησα.

Με τον Δ. γνωριστήκαμε πριν τέσσερα χρόνια αν και κανονικά ήταν να γνωριστούμε πριν πολύ καιρό.

Είχαμε έναν κοινό φίλο, ο οποίος μου έλεγε για πολύ καιρό ότι έχει έναν φίλο που μου ταιριάζει γάντι. Το ίδιο έλεγε και σε εκείνον. Εγώ όμως είχα άλλες σχέσεις κι εκείνος το ίδιο. Οπότε δεν έτυχε ποτέ να συναντηθούμε.

Βρεθήκαμε πολλές φορές στο ίδιο μέρος, αλλά χωρίς να το ξέρουμε! Ίδια πάρτυ, ίδια μαγαζιά… ακόμα και στην πενταήμερη της τρίτης Λυκείου, στο ίδιο ξενοδοχείο, στο ίδιο αεροπλάνο, με το ίδιο ταξιδιωτικό, ίδιες φωτογραφίες…

Είχε έρθει κατά λάθος στο δωμάτιό μου, αλλά εγώ έκανα μπάνιο. Τον είδε μόνο η κολλητή μου.

Μέχρι που μετά από έναν χρόνο βρεθήκαμε…

Είχα κανονίσει να βγω με τον “κοινό” μας φίλο και κάποιους άλλους, αλλά ο Δ. δεν ήταν καλεσμένος. Εγώ ήμουν στεναχωρημένη, γιατί μόλις είχα χωρίσει και τελικά το ακύρωσα.

Με τα πολλά, και μετά από ώρες, αποφάσισα να πάω. Μιας και τα παιδιά ήταν ακόμα εκεί, πήγα. Εκείνη την ώρα είχε έρθει και ο Δ. να χαιρετήσει τον φίλο μου…

Γνωριστήκαμε, μιλήσαμε, μου είπε ότι μόλις χώρισε, του είπα ότι κι εγώ… και μετά από συζήτηση κατάλαβα ότι ήταν το για πολύυυυυ καιρό “προξενιό” μου!

Μετά από έναν μήνα τα φτιάξαμε κι ακόμα είμαστε μαζί. Είμαστε μια χαρά!!!

Δεν ξέρω αν είναι κάρμα, πάντως η μοίρα μας ήθελε μαζί και τα κατάφερε!!!

Λίλλη