Lina: “Ίσως να με θεωρήσετε ένα ανώριμο κοριτσάκι. Πιστέψτε με όμως, είμαι σε πολύ δύσκολη θέση”

Αγαπημένο TLIFE,
στέλνω αυτό το μήνυμα γιατί χρειάζομαι να ακούσω τη γνώμη σας…

Μόλις τελείωσα τη φοιτητική μου ζωή. Μια ζωή ανέμελη, ξέγνοιαστη, με υποχρεώσεις σχολής μεν, αλλά ευχάριστη και χαρούμενη. Η στιγμή που φοβόμουν τέσσερα χρόνια, έφτασε. Αποχαιρέτησα την πόλη και τη φίλη μου, με την οποία έζησα πολύ ευτυχισμένες στιγμές… Και τώρα, τι;

Νιώθω μια μεγάλη ανασφάλεια για το τι θα κάνω μετά (και πιο πολύ από θέμα δουλειάς) και μια μεγάλη στεναχώρια που γυρίζω πίσω…

Είμαι 22 χρόνων και ο φίλος μου δεν είναι από το ίδιο μέρος με εμένα. Και μου έκανε πρόταση να πάω μαζί του.

Ξαφνικά νιώθω πως τα πράγματα στη ζωή μου σοβαρεύουν. Από εκεί που ήμουν ξέγνοιαστη ξαφνικά πρέπει να πάρω σοβαρές αποφάσεις. Αποφάσεις ζωής. Το θέμα είναι ότι δεν νιώθω σίγουρη.

Τον ερωτεύτηκα, τον αγαπάω, αλλά αν όντως τον αγαπούσα και ήταν το άλλο μου μισό θα έτρεχα κοντά του. Εμένα κάτι με βαστάει πίσω. Και νομίζω πως αυτό που με κρατάει είναι το άγνωστο, ο φόβος πως αν πάω εκεί, είμαι πολύ μακριά από γονείς και φίλους. Κι αν κάτι δεν πάει καλά με το παιδί; Τότε τι θα κάνω;

Έχουμε διαφορά ηλικίας, αλλά δεν είναι τόσο αυτό που με πειράζει, όσο ότι φοβάμαι το μετά.

Από την άλλη, η επιστροφή στο πατρικό μου θα ήταν μια καλή λύση όσον αφορά στο θέμα της δουλειάς, γιατί λόγω γνωστών προσώπων θα μπορούσα να κάνω κάτι, αλλά μακριά από το φίλο μου και πάλι μαζί με τους γονείς…

Δεν ξέρω τι να κάνω. Βρίσκομαι στην πιο μπερδεμένη στιγμή της ζωής μου. Είναι μια κρίσιμη καμπή. Ακόμα δεν μπορώ να προσαρμοστώ πουθενά και το μυαλό μου γυρίζει συνεχώς στις φοιτητικές μου στιγμές. Πόσω μάλλον να μπορώ να ξαναπροσαρμοστώ στο “σπίτι μου” ή να κάνω μια καινούρια αρχή στην πόλη του φίλου μου…

Ίσως να με θεωρήσετε ένα ανώριμο κοριτσάκι. Πιστέψτε με όμως, είμαι σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν ξέρω τι να κάνω. Να ακολουθήσω τον Χ και όπου βγει ή να μείνω πίσω στην πόλη μου με μεγάλο ενδεχόμενο να χωρίσω για πάντα με τον φίλο μου;

Θα τα καταφέρουμε μαζί ή η διαφορά ηλικίας, η απόσταση από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον μου, οι λιγοστές παρέες του θα μας χωρίσουν;

Αυτός είναι σίγουρος από ότι δείχνει, απλά εγώ νιώθω μια μεγάλη στεναχώρια κι έναν μεγάλο φόβο. Κι από την άλλη, οι γονείς μου που με πιέζουν να πάρω μια απόφαση για το που θα μείνω και με τι θα ασχοληθώ…

Τι μου προτείνετε;

Lina