Βρίσκομαι σε απόγνωση…

Τους πρώτους τρεις μήνες ήμασταν σε ελεύθερη σχέση. Δεν ήθελα σχέση. Ήθελα να πάει με όποια θέλει αρκεί να μου το πει, να είναι ειλικρινής. Δεν θα με πείραζε αν πήγαινε με άλλη διότι δεν κοιτούσα σοβαρά το άτομο που είναι 18 ακόμη (δεν είχε ενηλικιωθεί), αφού πήγε Κρήτη για δουλειά κι εγώ δούλευα στο χωριό μου.

Δεν μας χαλούσε ούτε η απόσταση. Είχαμε το διαδίκτυο, μιλούσαμε αρκετά στο Skype. Αργότερα όμως, πριν έρθει καλά ο Σεπτέμβρης, αφού πέρασαν τρεις μήνες, ήρθε αυτός από την Κρήτη στο χωριό του. Το χωριό του είναι 20 λεπτά απόσταση από το δικό μου χωριό.

Ένα βράδυ μου ζήτησε να κάνουμε σχέση. Αφού δεν πήγαινα με άλλον (δεν μου έκανε κανείς “κλικ”), είπα εντάξει, ναι. Ήλπιζα ότι δεν θα κρατήσει πολύ, γιατί δεν τον έβλεπα σοβαρά.

Πέρασε ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης και ο Νοέμβρης… Ήμασταν πολύ κρύοι σε συνομιλίες, δεν βρισκόμασταν και πολύ. Μετά όμως ήρθαν τα Χριστούγεννα. Εκεί ανοίχτηκα, άρχισα να τον σκέφτομαι τακτικά και ζητούσα περισσότερα…

Σας περιγράφω επίσης: Δεν έχουμε πιαστεί χεράκι, ούτε έχουμε φιληθεί σε ολόκληρη Θεσσαλονίκη που σπουδάζω, έρχεται να με βλέπει μια φορά την εβδομάδα, δεν το ξέρουν πολλοί ότι είμαστε σε σχέση (το πολύ 5-7 άτομα), δεν έχουμε καμία φωτογραφία στο fb ή στο κινητό… Είναι τρελή σχέση, νομίζουν ότι είναι ξάδερφός μου.

Ήρθε Ιανουάριος, Φλεβάρης. Του είπα πως είμαι ερωτευμένη μαζί του. Δεν ξέρω πως γίνεται. Τον σκεφτόμουν πάρα πολύ, αλλά δεν του τα έλεγα. Εκείνο το βράδυ μου είπε ότι πήγε με την πρώην του όταν ήμασταν σε ελεύθερη σχέση και ότι είναι από Θεσσαλονίκη. Μου είπε πως φασώθηκε με άλλες κοπέλες, αλλά δεν ήμασταν ακόμα σε σχέση και ότι τώρα με βλέπει σοβαρά.

Δεν ζήλεψα. Με πείραξε που δεν μου τα είπε εκείνη την εποχή. Έπρεπε να ήταν ειλικρινής και όχι να μου τα πει μετά από μήνες. Ένιωσα παιχνιδάκι. Ένιωσα απόγνωση. Όλο το Φλεβάρη ήμουν σκατά. Ήρθε ο πρώην από τη Γερμανία εν τω μεταξύ…

Δεν έχω τίποτα μαζί του. Είμαστε οικογενειακώς φίλοι. Έχουν περάσει τρία χρόνια από το 2012 που τα χαλάσαμε. Πέρα από αυτό, ήρθε Θεσσαλονίκη. Είπα στον δικό μου ότι θα βγω με τον πρώην έξω.

Αφού δεν είχε που να κοιμηθεί είπα θα τον φιλοξενήσω εγώ. Το κακό ήταν ότι δεν το είχα πει στον δικό μου, γιατί είχα νεύρα μαζί του ακόμη με το γεγονός ότι πίστευα ότι είναι ψεύτης. Επίσης έβλεπα κρυφά τα μηνύματα του δικού μου. Μιλούσε με κοπέλες κάπως ανοιχτά…

Μια μέρα τον ρώτησα “τι κάνεις” και μου απάντησε “παίζω λολ”, ενώ ταυτόχρονα τον έβλεπα να μιλάει με άλλη κοπέλα στο fb, αφού μπήκα κρυφά (δεν το ξέρει ότι μπαίνω fb). Με νευριάζει που ξέρω την αλήθεια κι αυτός υποστηρίζει ότι δεν κάνει τίποτα.

Δεν με πειράζει… ας μιλάει με εκατό κορίτσια. Θέλω να είναι ειλικρινής, θέλω να μου λέει αλήθεια… Κι από τότε δεν λέω τι κάνω, ούτε τι έχω κάνει. Έχει νεύρα μαζί μου, επειδή φιλοξένησα τον πρώην μου, επειδή δεν του το είπα νωρίς, αλλά στο τέλος!

Δεν με νοιάζει. Καλά έκανα και δεν του είπα. Η διαφορά είναι τι γίνεται όταν είμαστε κοντά. Λιώνουν, λιώνουμε, λιώνω για αυτόν, αλλά πάμε πολύ κόντρα σε χαζά πράγματα.

Ένα ακόμα: Μένω με συγκάτοικο. Όταν έρχεται με το φίλο του, ο φίλος του είναι ήσυχος. Κι εγώ ήσυχη. Η συγκάτοικός μου με τον δικό μου: μιλάνε, την πειράζει, τη γαργαλάει… σαν να τα έχουνε. Εγώ απλά χαζεύω στην τηλεόραση.

Τώρα, τι πάει να πει σχέση, τι σχέση είναι αυτή; Του είπα μια μέρα ότι: “θέλω σοβαρή σχέση, θέλω όλα αυτά που κάνουν οι άλλοι, θέλω να με αγαπάς…” Και ο ηλίθιος φοβάται λέει! “Θέλω το fb σου, θέλω να είσαι κλειστός με άλλες, σχετικά σοβαρός, όχι παιδάκι…”

Έχω δώσει το fb μου. Εγώ δεν φοβάμαι, δεν κρύβομαι, δεν μου αρέσει άλλος. Θέλω μόνο αυτόν, το παιδάκι. Ήταν να γράψει πανελλήνιες ξανά και είπε να κάνει το 10%… Και από τότε ξενύχτια με φίλους, χανόμαστε σε συνομηλίες, το τηλέφωνο είναι χαλασμένο, όλο παίζει λολ, τώρα θα πάει Καστοριά χωρίς να μου το πει (αφού το είδα το μήνυμα: θα πάει στον φίλο του για δύο μέρες).

Ξέχασα να αναφέρω ότι είναι 18 κι εγώ 20.

Έχω ξενερώσει τόσο άσχημα… Ποιο είναι το λάθος; Εγώ είμαι; Εγώ φταίω; Που δέχτηκα να κάνω σχέση; Τόσο καιρό (από το 2012) ήμουν καλά… Είπα να ερωτευθώ να γευθώ τη ζωή!

Λίνα