Είμαι σε σχέση από απόσταση εδώ και πέντε μήνες περίπου. Το αγόρι μου είναι ναυτικός. Έχουμε σχέση 8 μήνες. Τον αγαπάω πάρα πολύ και όταν ήταν εδώ περνούσαμε πολύ όμορφα. Τον ήθελα πολύ και ακόμα τον θέλω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θα έρθει σε περίπου πέντε μήνες. Είμαι όμως πολύ μπερδεμένη. Ενώ τον αγαπάω και δεν θέλω να τον χάσω, μου έχει κολλήσει ένας άλλος στο μυαλό, με τον οποίο πάμε στο ίδιο σχολείο, αλλά δεν τον θέλω, ούτε θέλω να είμαι μαζί του. Απλά έχει κολλήσει στο μυαλό μου.
Μήπως είναι επειδή φοβάμαι μην ερωτευθώ κανέναν άλλον και χάσω το αγόρι μου; Ή επειδή έχω πολύ καιρό να τον δω και να περάσουμε κάτι μαζί;
Δεν ξέρω. Φοβάμαι πολύ. Δεν θέλω με τίποτα να τον χάσω. Κάνω όμως υπομονή μέχρι να γυρίσει το αγόρι μου και να είμαστε πάλι όπως ήμασταν πριν φύγει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θα χαρώ πολύ να μου πείτε τη γνώμη σας! Αγαπάω πολύ το αγόρι μου και δεν θέλω να τον χάσω. Είναι τα πάντα για μένα!
Litsa
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
litsa καταλαβαινω τι περνας καθως κι εγω ειμαι σε σχεση με ναυτκο εδω και 2 χρονια. εμενα θα ερθει το καλοκαιρι οποτε οπως καταλαβαινεις πρεπει να κανω μεγαλη υπομονη.! πιστευω οτι εισαστε λιγο καιρο μαζι ωστε να αντεξεις εσυ αλλα και αυτος ενα τοσο μεγαλο εμποδιο αλλα ειναι ολα πιθανα σε τουτη τν ζωη!!!! αν τον αγαπας οπως λες αυτον θα τν ξεχασεις αν οχι τοτε σκεψου τν εκδοχη να χωρισεις καθως δν σου φταιει αυτο το αγορι που τν δερνουν τα κυμματα να του λενε ψεματα. δεν μπορουν ολοι την αποσταση φυσιολογικο ειναι.
Litsa τα μαθήματά σου τα διάβασες για αύριο κοριτσάκι μου;
Δεν θα σου πω τι νιώθεις, γιατί εσύ μπορείς να το μάθεις καλύτερα από μόνη σου, αν το ψάξεις βαθύτερα μέσα σου. Ωστόσο, πέντε μήνες είναι πολλοί, είναι σχεδόν μισός χρόνος μέχρι να ξαναδείς το αγόρι σου. Και μήπως κατά βάθος έχεις ανασφάλεια μην τυχόν και εκείνος δεν σου είναι πιστός; Ψάξε το κι αυτό το ενδεχόμενο. Θα σου έλεγα, επίσης, πως αν κάποιος κόλλησε στο μυαλό σου, αυτό συνήθως εξελίσσεται σε κάτι, και συνήθως είναι κάτι ακραίο: είτε μια αντιπάθεια είτε ένας τρελός έρωτας, ή μπορεί και πρώτα το ένα και αργότερα το άλλο. Έτσι ξεκινούν αυτά. Για να έχει κολλήσει στο μυαλό σου, σημαίνει ότι κάτι σ’ έκανε να τον προσέξεις και να τον σκέφτεσαι. Θυμήσου τα λόγια μου και ψάξε καλύτερα μέσα σου τι συμβαίνει. Αρκεί να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Το οφείλεις αυτό σ’ εσένα.
Πολύ καραμέλα εχετε κανει το “Σ’αγαπω” δεν νομιζετε? Σε μια 8μηνη σχεση όπου τους 5 λειπει, δηλαδη 3μηνη και προλαβες μεσα σε μια 3μηνη “σχεση” να αγαπησεις τον άλλον και να γινει και ο κόσμος σου ολος??? Εντωμεταξυ ειπες και κατι για σχολειο? Πες μας λοιπον την ηλικια σου, ποσο χρονων ειναι ο ναυτικος, τι αξιωσεις εχεις απο αυτη την “σχεση”, τι θελεις απο τη ζωη σου,για να σου απαντησουμε κι εμεις αναλογα…..
Θα συμφωνήσω με τη Dora στο σημείο που ρωτάει τι αξιώσεις έχεις εσύ από αυτή τη σχέση. Τι περιμένεις από εκείνον; Και ποια είναι η εγγύηση πως όταν εκείνος γυρίσει, θα είστε μαζί όπως πριν; Οι άνθρωποι αλλάζουν, και αν αυτός είναι νεαρός, θ’ αλλάξει σίγουρα. Και δεν ξέρεις εάν και κατά πόσο θ’ αλλάξει και απέναντί σου. Δεν θα σου πω τώρα κάτι για την ηλικία σου, ότι είσαι ακόμα πολύ νεαρή και ότι καλό είναι να βάλεις κάποιους στόχους στη μετά τα 18 ζωή σου κτλ. Αυτό πρέπει να είναι αυτονόητο. Αλλά θα σου πω ότι δεν αξίζει να το κουράζεις το πράγμα τόσο πολύ στο μυαλό σου. Το να νιώθεις ότι αγαπάς το δεσμό σου και να φοβάσαι να τον χάσεις είναι λογικό. Κανείς δεν κάνει σχέση λέγοντας “ας πάει στον αγύριστο”. Αλλά η ζωή μπορεί να τα φέρει έτσι, που μπορεί εν τέλει να γνωρίσεις τον άνθρωπό σου εκτός σχέσης. Η πρώην μου έτσι έκανε. Είχαμε απόσταση (λόγω σπουδών στο εξωτερικό), ήμαστε ερωτευμένοι πολύ, μιλούσαμε σχεδόν καθημερινά μέσω Skype ή τηλεφώνου και η κοπέλα ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί μου, το ένιωθα. Μέχρι που γνώρισε κάποιον άλλον εκεί που ήταν. Τι να κάνεις, συνέβη. Ήμαστε μαζί 9 μήνες, ενώ με εκείνον είναι ήδη δύο χρόνια, παντρεύτηκαν κιόλας απ’ ότι ξέρω… όμως φυσικά και δεν της κράτησα κακία. Συμβαίνουν αυτά, μέσα στη ζωή είναι.
Litsa, είσαι καταρχήν σε μια ηλικία που το μυαλό μεγαλοποιεί και συχνά διαστρεβλώνει τα πράγματα. Η αγάπη δεν έρχεται έτσι απλά, επειδή τα “φτιάξατε” μια ωραία καλοκαιρινή μέρα, αλλά μέσα από τη συνεχή κοινή καθημερινότητα. Με το να ζεις τον άλλο και να μοιράζεστε τις σκέψεις σας και τις στιγμές σας. Και σίγουρα δεν “αγαπάς” κάποιον και δε σου γίνεται απαραίτητος μέσα σε 3 μήνες. Μπορεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ακόμα και μετά από μια μόλις ματιά, να νιώσεις ερωτευμένη, αλλά ο έρωτας είναι εφήμερος, ενώ η αγάπη κάτι πολύ βαθύτερο και σημαντικό. Ας μην ευτελίζουμε λοιπόν το μεγαλείο της λέγοντας τόσο αβίαστα ότι “αγαπάμε πάρα πολύ” κάποιον που σχεδόν δεν γνωρίζουμε. Αυτούς τους 5 μήνες που λείπει, είμαι σίγουρη πως η συχνότητα και η διαρκεια της επικοινωνίας σας είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Δε μοιράζεστε λοιπόν κάτι, απλά περιμένεις να περάσει ο καιρός. Γι’αυτό και (μάλλον ασυνείδητα) το μυαλό σου “ψάχνεται”, γιατί έχεις μπει σε μια διαδικασία δέσμευσης, αλλά με τι? Με ποιόν? Με την ιδέα κάποιου που θα κάνεις να δεις 10 μήνες? ‘Εχεις ανάγκη, υποθέτω, να δεσμευθείς συναισθηματικά με ένα πρόσωπο που να μπορείς να βλέπεις ζωντανό μπροστά σου και να αγγίζεις, κάποιον με τον οποίο να μπορείς να επικοινωνήσεις όποτε νιώθεις την ανάγκη, να αγκαλιάζεις, να ζεις μαζί του κοινές στιγμές και να μεγαλώνετε μαζί, ιδιαίτερα σε αυτή την ηλικία. Κι αυτό είναι φυσιολογικό και υγιές. Δεν πιστεύω ό,τι μπορεί να σου προσφέρει κάτι (ειδικά σε αυτή την ηλικία) η σχέση σου με το ναυτικό. Και γενικά σε καμιά γυναίκα θεωρώ ότι έχει να προσφέρει κάτι (έχω ξαδέρφη παντρεμένη με καπετάνιο εμπορικού, με 2 παιδιά και πέρα από την οικονομική άνεση – σημαντικότατη, δε λέω – ζει, καρδιοχτυπάει και καλά – άσχημα, τα τραβάει ΟΛΑ μόνη της). Εχεις ελάχιστη εμπειρία για το τι θα πει δεσμός και σχέση και δεν πρόκειται να αποκτήσεις περισσότερη μένοντας με έναν άνθρωπο που θα βλέπεις 2-3 μήνες το χρόνο. Κάθεσαι και περιμένεις να γυρίσει. Για μένα είναι σπατάλη χρόνου. Και το μυαλό σου αντιδρά. Φυσικά, αφού δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ζήσει αυτό το οποίο έχει τόση ανάγκη…
Χμ, όχι, πιστεύω ότι δεν αξίζει να μπαίνεις από τώρα σε τέτοιες αγχωτικές διαδικασίες. Διακρίνω έναν ψυχαναγκαστικό φόβο ότι θα χάσεις το φίλο σου και μία τάση να θέλεις ν’ αποδεικνύεις πόσο τον αγαπάς… Εσύ γνωρίζεις τα συναισθήματά σου και κανένας δεν μπορεί ν’ αμφιβάλλει γι’ αυτά εάν εσύ είσαι σίγουρη. Αλλά και μόνο που ανησυχείς πως έχει κολλήσει άλλος στο μυαλό σου, αυτό σε κάνει να στρέφεις την προσοχή σου σ’ εκείνον. Ακόμα και η αρνητική προσοχή, είναι προσοχή. Δεν θέλω να γρουσουζέψω τη σχέση που έχεις τώρα, γιατί φαίνεσαι να επενδύεις πολύ σ’ εκείνη, όμως στην πραγματικότητα δεν πιστεύω να κρατήσετε. Όχι επειδή εσύ ή αυτός θα κάνει κάτι, αλλά επειδή έχετε διαφορετικές ανάγκες. Εσύ χρειάζεσαι κάποιον να μοιράζεσαι την καθημερινότητά σου, να είσαι μαζί του και στις εξόδους με φίλους και παρέες, αλλά και στις εξετάσεις του σχολείου (και τις Πανελλαδικές). Η απόσταση είναι κάτι που θα παίξει μεγάλο ρόλο. Σε άλλα ζευγάρια μπορεί να μην ισχύει, αλλά πίστεψέ με, εσύ έχεις διαφορετικές ανάγκες για να δεχτείς κάτι τέτοιο. Συνεπώς, δεν χρειάζεται ν’ αγχώνεσαι και να καταπιέζεσαι.
Λίτσα μου πιστεύω ότι δεν είσαι και τόσο όριμη κοπέλα και αυτό μην το βλέπεις σαν προσβολή,όλες μας πάνω κάτω περάσαμε από ένα τέτοιο στάδιο. Καταρχάς αν τον αγαπούσες πραγματικά όπως μας αναφέρεις δεν θα είχες αυτόν τον προβληματισμό πόσο μάλλον όταν λες ότι το άλλο παιδί ούτε το θέλεις ούτε θέλεις να είσαι μαζί του. Τότε γιατί ακριβώς είσαι κολλημένη μαζί του; μήπως τελικά ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι αγαπάς το αγόρι σου;; Πρέπει να αφιερώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου και να σκεφτείς με απόλυτη ειλικρίνεια τι θέλεις και τι όχι. Η γνώμη μου από προσωπική εμπειρία είναι να μην θυσιάσεις αυτό που αγαπάς για έναν απλό ενθουσιασμό γιατί αυτό είναι όλο,είσαι νέα κοπέλα και θα υπάρξουν όπως είναι λογικό τέτοιες στιγμές.Μην κολλάς όμως και σκέψου τι σε κάνει ευτυχισμένη.
Εμένα, ρε παιδιά, άλλο με απασχολεί. Γιατί σε τόσο νεαρές ηλικίες οι κοπέλες ψάχνετε να μπείτε σε κάτι πολύπλοκες διαδικασίες; Αντί να ψάχνετε μια σχέση (ουσιαστικά, δηλαδή, εξόδους για παρέα, γέλιο αλλά και για να μοιράζεστε ό,τι σας απασχολεί), με ένα νορμάλ παιδί υπό νορμάλ περιστάσεις, δυσκολεύετε τη ζωή σας με κάτι κυρίους μεγαλύτερούς σας, που βρίσκονται σε άλλη φάση, που δεν θα σας προσφέρουν αυτά που θέλετε και στο τέλος θα καείτε έτσι κι αλλιώς. Οπότε, Λίτσα, δεν καταλαβαίνω γιατί εσύ, μαθήτρια ακόμη, έχεις επιλέξει να είσαι με κάποιον, τον οποίο θα βλέπεις μία φορά στο μισό χρόνο (και αν), θα ξεροσταλιάζεις πάνω από το τηλέφωνο αντί να απολαμβάνεις το σαββατόβραδο έξω με μια καλή παρέα και θα θέτεις στον εαυτό σου περιορισμούς να κάνεις νέες γνωριμίες, πείθοντας εσένα την ίδια ότι “τον αγαπάς και δεν θέλεις να τον χάσεις”. Κι αυτό μόνο μετά από 3 μήνες. Μόνο όταν τα καταλάβεις όλα αυτά, θα μπορέσει ν’ ανοίξει το μυαλό σου και να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύουν οι ανάγκες σου σαν νεαρή κοπέλα.
Εννοείται θα μείνεις με το αγόρι σου,γιατί να χαλάσεις κάτι τόσο όμορφο μόνο και μόνο επειδή σου κόλλησε στο μυαλό ένας άλλος;
Αλλά για να ρωτάς σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά..σίγουρα τον θες όσο λες; Και πες μου κάτι πόσο χρονών είσαι και πόσο το αγόρι σου;