Είμαι 18 χρόνων κι έχω ένα παιδάκι 1,6 χρόνων. Με τον πατέρα του μικρού έχουμε χωρίσει εδώ και ένα χρόνο διότι δεν μου έδινε χρόνο κλπ.
Τώρα είμαι με ένα άλλο παιδί ένα χρόνο. Το ξέρει για τον μικρό. Τα πάμε πολύ καλά, βγαίνουμε, κάνουμε τα πάντα μαζί, ώσπου μου ζήτησε μια μέρα να κοιμηθούμε μαζί (τότε που τον παίρνει ο πατέρας του το μικρό σπίτι του -είναι 19).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτός με τον οποίο είμαι σε σχέση είναι 18 και αυτός. Δεν με αφήνουν, με καταπιέζουν και δεν με αφήνουν να κάνω τη ζωή μου, δεν με αφήνουν να προχωρήσω παρακάτω. Πώς να ξεκαθαρίσω τα πράγματα; Θέλω να κοιμάμαι μαζί του όταν παίρνει ο πατέρας του τον μικρό, όπου έχω πολύ χρόνο. Πώς να πω στους γονείς μου ότι θέλω να κοιμάμαι μαζί του, ότι θέλω να προχωρήσω παρακάτω; Δεν με ακούνε ό,τι κι αν τους πω…
Δεν μπορώ να ζήσω με την καταπίεση. Μόνο 8 φορές το μήνα μπορώ να βγαίνω, γιατί τις υπόλοιπες δεν με αφήνουν. Τι να κάνω; Σκέφτηκα πολλές φορές να δώσω το μικρό στον πατέρα του για 1-2 μήνες… Δεν το δέχονται. Πείτε μου, τι να κάνω;
Μ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Ε; ορίστε;; πώς είπατε;;
Αγαπητη μου M ειναι λογικο επειτα απο μια (αναπαντεχη) να υποθεσω εγκυμοσυνη,γιατι σε τοσο μικρη ηλικια να εχεις ηδη εναμισι ετους παιδακι μου φαινεται λιγακι δυσκολο,ειναι λογικο οι γονεις σου να ειναι διστακτικοι και επιφυλακτικοι απεναντι σου και για αυτο φταις καθαρα εσυ.Στα 16,5 σου χρονια εφερες στον κοσμο ενα παιδακι που εχει ευθυνες και χρειαζεται και τους δυο τους γονεις του για να ζησει και να μεγαλωσει σε ενα υγιες περιβαλλον και να γινει σωστος ανθρωπος.Τα πραγματα δεν ειναι τοσο τραγικα οσο τα περιγραφεις,γιατι το να σε αφηνουν 8 φορες το μηνα να βγαινεις εξω δεν μου ακουγεται και λιγο εμενα…Δυστυχως η ευτυχως οταν φερνεις ενα παιδακι στον κοσμο,αλλαζουν πολλα πραγματα,παυει η ανεμελια και αρχιζουν οι ευθυνες.Στο χερι σου ειναι να δειξεις στους γονεις σου οτι εισαι πιο ωριμη,φροντιζοντας για τις σπουδες σου και για το παιδι σου πανω απο ολα.Οι γονεις ολα τα παρατηρουν πιστεψε με και να μην σκεφτεσαι μονο τις βολτες και το σεξ,το παιδακι σου πανω απο ολα και ολα θα παρουν σιγα σιγα το δρομο τους.Δεν μπορεις να φανταστεις τι αγαπη εχεις να παρεις απο το παιδακι σου καθως θα μεγαλωνει.Εκει να εστιαζεις και οχι αλλου.Ευχομαι να πανε ολα καλα.
Να την κάνεις την ζωή σου…. αλλά μην ξεχνάς ότι πάνω από όλα είναι το παιδί σου!!!!! Και το νου σου…..μην αποκτήσεις και δεύτερο στην κατάσταση που είσαι τώρα!!!! Θα σε συμβουλευα να αφοσιωθείς στην επαγγελματική σου αποκατάσταση και στο παιδί σου .
Έχεις ζοριστεί πολύ. Συμφωνώ απόλυτα με scorpio. Θα προσθέσω ότι πολύ σημαντικό είναι να μιλήσεις σε κάποιον για να μπορέσεις λίγο να βρεις τον εαυτό σου. Να ηρεμήσεις να δεις πιο καθαρά τα πράγματα κ τότε θα καταλάβεις το μεγαλείο που ζεις. Έχεις μια όμορφη σχέση (κατά τα λεγόμενα σου), ένα μωράκι που άλλες γυναίκες παλεύουν και δεν αποκτούν ποτέ. Την οικογένεια σου που σε στηρίζει (πολύ πολύ σημαντικό). Και είσαι πολύ νέα. Έχεις όλη την ζωή μπροστά σου να ΖΗΣΕΙΣ.
Εμένα όλα αυτά που γράφεις μου δείχνουν ανωριμότητα. Όπως λέει και ο/η scorpio, οι γονείς σου μάλλον έχουν δίκιο που δεν σε εμπιστεύονται και που προσπαθούν να σε περιορίσουν. Κάνεις βιαστικές και αντιδραστικές κινήσεις. Τι είναι το παιδί για να το δώσεις 2 μήνες στον πατέρα του; Τη μάνα του έχει ανάγκη! Δεν είπαμε να μονάσεις, προς Θεού, θα ζήσεις τη ζωή σου, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει παιδί στη μέση, καλώς ή κακώς αυτό έχει προτεραιότητα. Ακούγονται λίγο σκληρά τα όσα σου λέω, το ξέρω, αλλά έτσι είναι. Και στην αρχή είναι δύσκολο, αλλά θα ανταποδώσει.
Έγινα κι εγώ μάνα στα 18 μου, οπότε δεν έχουμε μεγάλη διαφορά (αν και τώρα είμαι 27). Δεν ήμουν πολύ τυχερή σαν εσένα, γιατί ο πατέρας τότε αρνιόταν γονεϊκές ευθύνες (ήταν 6 χρόνια μεγαλύτερός μου κιόλας) κι έφυγε για Καναδά με άλλη γυναίκα και δεν μας ξαναείδε ποτέ. Αλλά μοιάζουμε στο ότι έχουμε τη στήριξη των γονιών μας. Η αλήθεια είναι πως όταν γίνεσαι μαμά, η ζωή σου είναι το παιδί σου. Σίγουρα δεν μπορείς “να κάνεις τη ζωή” σου όπως λες κι αυτό σε γεμίζει πικρία επειδή νιώθεις ότι δεν χαίρεσαι τα νιάτα σου. Από την άλλη, και τι, πες ότι δεν είχες παιδί… Πόσες φορές πια να ξενυχτήσεις χοροπηδώντας στα κλαμπ και να κάνεις από εδώ κι από εκεί ανούσιες σχέσεις; Δεν στερείσαι κάτι σημαντικό. Πίστεψέ με, αν υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνω σήμερα για τα 18 μου είναι το γεγονός ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι έγινα μαμά, όλο παραπονιόμουν στη μαμά μου ότι ξοδεύω τα νιάτα μου στο να αλλάζω πάνες κι εκείνη μου έλεγε χαμογελώντας σοφά “θα καταλάβεις αργότερα.” Και όντως, τώρα καταλαβαίνω ότι είναι υπέροχο να έχεις ένα πλασματάκι για το οποίο ζεις με κάθε έννοια της λέξης! Χαρίζεις ζωή και σου χαρίζει πίσω. Μη στεναχωριέσαι, σχέσεις θα προλάβεις να κάνεις πολλές. Και αν ο άντρας είναι ώριμος, θα μεγαλώσει και το δικό σου παιδί σαν δικό του, αντί να αγανακτεί που δεν το φορτώνεις στον βιολ. πατέρα για να μείνετε μόνοι να κρεβατωθείτε ή να γκρινιάζει που δεν βγαίνεις. Η μητρότητα, πέρα απ’ όσα θα δώσει στο παιδί σου, θα σε βοηθήσει να γίνεις επιλεκτική με οτιδήποτε κι οποιονδήποτε βάζεις στη ζωή σου. Απόλαυσε, λοιπόν, το ρόλο σου ως νεα μαμά και να θυμάσαι ότι όπως πλάσεις το παιδί σου, έτσι θα μεγαλώσει. Να του περάσεις σημαντικές αξίες γιατί, πέρα από τη στήριξη με την οποία θα σε ανταμείψει αργότερα, θα το χρωστά σ’ εσένα οταν πετύχει σαν άνθρωπος. Έχε το από κοντά, όμως, μην το δίνεις με κάθε ευκαιρία στον πατέρα γιατί δεν ξες τι επιρροές θα περάσουν από αυτόν στο παιδί. Και μη θυμώνεις με τους δικούς σου. Ξέρουν πώς είναι να έχεις παιδί και θέλουν να σε προστατεύσουν γιατί θα σε νιώθουν ακόμα σαν μικρό παιδί με ενα μωράκι. Σας αγαπούν πολύ και τους δύο αφάνταστα! Να το θυμάσαι.
8 φορές το μήνα είναι κάθε Σαββατοκυριακο ας πουμε!Τι εννοείς μόνο;τι έννοιες ότι θελεις να το δώσεις 1-2 μήνες στον πατέρα του;τι είναι το παιδι;παιχνίδι; αν και 18 χρονών θα πρέπει να μαθεις να είσαι υπεύθυνη των πράξεων σου..προταιρεωτητα είναι το παιδί σου και όχι ο κάθε ένας που θα βρεθεί στο δρόμο σου ..Σήμερα είναι αυτός ,αύριο θα είναι κάποιος άλλος, μεθαύριο καποιος άλλος.. Και στην τελική αν δεν μπορείς να ζήσεις με την καταπίεση, βάλε στόχους..βρες μια δουλεια..Για να μπορέσεις να γίνεις ανεξάρτητη… Μάθε να είσα υπεύθυνη μητέρα..Εσύ πρέπει να μεγαλώσεις το θαυματακι σου και οι γονείς σου να βοηθάνε..Όχι το αντίθετο..
Οk, για να το σκεφτώ λίγο. Ένα παιδί, έκανε ένα παιδί. Σοκ. Και μετά ως γονιός, τί κάνεις? στηρίζεις και φροντίζεις και αγαπάς και τα δυό “παιδιά” , σαν δικά σου. είναι δικά σου. ¨Ομως, το ένα παιδί, έκανε ένα παιδί! είναι δικό του. έχει ευθύνες. δυσανάλογες για την ηλικία του, αλλά πολλές και μεγάλες ευθύνες που είναι όλες δικές του. γιατί αυτές οι ευθύνες, θα είναι αύριο η κατάκτησή του απέναντι στη ζωή. ακούγεται δραματικό για την ώρα, για τη δική σου σκέψη, για τη δική σου ζώη, όμως πίστεψε με: σε όποια ηλικία κι αν κάνεις παιδιά, νιώθεις ότι κάτι στερείσαι. όταν είσαι μικρή, αυτά που δεν έζησες και όταν είσαι μεγάλη, αυτά που έζησες. όμως, δες το πρακτικά και αισιόδοξα. έχει ενα δώρο Θεού για να μεγαλώσετε μαζί. στα 30 σου, θα είναι κοντα 15 χρονών! ΄τοτε που οι περισσότερες από εμάς ξεκινάν να σκέφτονται τον γάμο και την οικογένεια, εσύ θα έχεις ξεμπερδέψει από όλα και θα ανοίγεται ένας λαμπρός κόσμος μπροστα σου με μια απίστευτη συντροφια: το παιδι σου!! κανένας άντρας που δεν καταλαβαίνει αυτό που ζεις, δεν μπορεί να είναι στη ζωή σου. κανένα κορίτσι στα 18 δεν κοιμάται με τον φίλο της τα βράδυα. είσαι ακόμα μικρή, αλλά και πολύ μεγάλη. είναι λίγο μπερδεμένο. αν δεν θέλεις τους γόνεις σου, να σου λένε τι να κάνεις, να σε υπερπροσταυεύουν και να σου μεγαλώσουν εκείνοι το παιδι, ΒΡΕΣ το συντομότερο το δρόμο σου. προσπάθησε να σπουδάσεις, να βρεις δουλειά! αυτά θα σε κάνουν δυνατή, και όχι να δώσεις το σπλάχνο σου στον πατέρα του. μίλησε σε εναν ειδικό, που θα μπορέσει να καθοδηγήσει και να σε στηρίξει χωρίς να σε κρίνει, γιατί ο,τι περνάς είναι πολύ για ένα κορίτσι της ηλικίας σου.