Δεν είσαι η μόνη, Μαίρη. Στη σημερινή Ελλάδα, και μάλιστα ακόμα και στην πρωτεύουσα, νέοι με ενδεχομένως περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες από σένα (και μιλάω τώρα για πεδία που όντως είναι χρήσιμα, όπως η Μηχανική ή η Πληροφορική ή η Βιοτεχνολογία), με γνώσεις ξένων γλωσσών, ίσως και με τελειωμένες σπουδές, μεταπτυχιακές κιόλας, στο εξωτερικό, παλεύουν να τα βγάλουν πέρα σε κάτι δουλειές όπου ο μισθός είναι απλά προσβλητικός ενώ η θέση τους ξεθεώνει απ’ το πρωί ως το βράδυ (κατά τ’ άλλα “junior” θέση). Νέοι που περίμεναν πώς και πώς να επιστρέψουν από Παρίσια και Λονδίνα, που αρνήθηκαν μια πολύ καλύτερη μοίρα σε ξένη χώρα γιατί ήθελαν να προσφέρουν στον δικό τους τόπο και να γυρίσουν να μείνουν στα γνώριμα γι’ αυτούς μέρη, τώρα πέφτουν θύματα κανονικής εκμετάλλευσης σε δουλειές και λένε “πάλι καλά που έχω δουλειά.” Και φυσικά, για σχέσεις και χτίσιμο οικογένειας ούτε λόγος γιατί αν ο μεν νεαρός είναι “junior” λογιστής (συμπεριλαμβάνεται και το καθήκον “παιδί για όλες τις δουλειές”) με ωράριο 08:00-20:00 και η δε κοπέλα κυνηγάει το ευρώ δουλεύοντας σερβιτόρα ακόμα και σε μεταμεσονύχτιες ώρες, δεν ακούγεται και πολύ καλό ξεκίνημα για συμβίωση και έπειτα γάμο. Πουθενά δεν είναι εύκολα. Και νομίζω (και εύχομαι ειλικρινά) ότι χειρότερα δεν μπορούν να πάνε πια τα πράγματα για την Ελλάδα, παρά μόνο καλύτερα. Αν δεν γίνει τώρα μια ολική κοινωνική μεταστροφή σε νέες αξίες, δεν θα υπάρξει καμιά βελτίωση. Όσο για σένα, μια ελπίδα στο να βρεις εργασία είναι η ενασχόληση με ξενοδοχειακά. Είναι μεν εποχιακή εργασία και πλέον οι τρεις με πέντε μήνες που περνάς εκεί μπορεί να σου φανούν εξαντλητικοί, μα ευτυχώς ο τουρισμός δεν έχει πεθάνει. Ακόμα, ως ξενοδοχοϋπάλληλος μπορεί να γνωρίσεις εκεί έναν άντρα και να ταιριάξεις. Ξέρω πολλές περιπτώσεις γάμων μεταξύ συναδέλφων σε ξενοδοχεία – είναι ένας τεράστιος χώρος δουλειάς με πολλά τμήματα, οπότε ακόμα περισσότερες προοπτικές να κάνεις ενδιαφέρουσες γνωριμίες. Ποτέ δεν ξέρεις. Κάνε λοιπόν μια “βουτιά” στο hotel business φέτος το καλοκαίρι, αν δεν έχεις δουλέψει ήδη στον κλάδο. Πιστεύω ότι και αξίζει, και θα εκμεταλλευτείς τις γνώσεις σου και το επίπεδό σου και η εμπειρία από μόνη της στο να εργαστείς σε πολυπολιτισμικό περιβάλλον θα είναι συναρπαστική.

Διαβάζοντας το γράμμα σου σκεφτόμουν αν θα μπορούσες να αυτοαπασχοληθείς. Γνωρίζεις κάποια τέχνη ή θα μπορούσες να μάθεις κάποια , ακόμα κ εάν τα προιόντα σου χρειαστεί να διοχετευτούν στην αγορά μέσω μη ιδιόκτητου καταστήματος, τουλάχιστον στην αρχή. Θα μπορούσες να βάλεις μια αγγελία ή εάν έβρισκες κάποιο forum σχετικό με παζλ, ώστε να σου φέρνουν άλλοι τα δικά τους παζλ, που ενδεχομένως να βαριούνται να φτιάξουν οι ίδιοι, για να τους τα ετοιμάσεις εσύ…με το αζημίωτο φυσικά. Είχες μικρή κάποιο όνειρο ή κάποιο ταλέντο? Μας γράφεις ότι γυμνάζεσαι. Θα μπορούσες να το εξελίξεις με κάποιον τρόπο? Ξέρω ότι σε κάποιες μεγάλες πόλεις, όπως η Θεσσαλονίκη, υπάρχουν studio yoga και pillates που κάνουν εκπαιδεύσεις δασκάλων και χορηγούν πιστοποιητικά άσκησης επαγγέλματος . Ίσως κάτι τέτοιο να λείπει από τον τόπο σου. Δεν καταλαβαίνω στο γράμμα σου την φράση «έχω δουλέψει σε αρκετές εργασίες και όσο μπορώ και οικονομικά κιόλας να μαθαίνω νέα πράγματα». Έχεις εργαστεί στον τομέα των οικονομικών ? Εάν ναι, έχεις κάποιο πτυχίο? Έχεις σκεφτεί την αναβάθμιση των γνώσεών σου με κάποια πιστοποίηση αναγνωρισμένη από το κράτος? Κατά τα άλλα, σκέψεις , λόγια και πράξεις είναι τα τρία εργαλεία της δημιουργίας. Όσοι το γνωρίζουν αυτό, μπορούν να επιλέγουν να είναι η αιτία της εμπειρίας τους και όχι το αποτέλεσμά της. Οπότε οι θετικές σκέψεις σε συνδυασμό με την κινητικότητά σου και διάθεση για ζωή ευνοούν. Μείνε όσο το δυνατό πιό μακρυά από όλα όσα ακούγονται περί ανεργίας. Προσωπικά γνωρίζω αρκετά άτομα που βρήκαν εργασία εν μέσω αυτού που ονομάζουμε ‘κρίση’. Ο Υδροχόος υποστηρίζει κάτι εύστοχο «Αν δεν γίνει τώρα μια ολική κοινωνική μεταστροφή σε νέες αξίες, δεν θα υπάρξει καμιά βελτίωση». Πράγματι , για να καταλήξουμε τι συμβαίνει μα τα εθνικά θέματα , πρέπει πρώτα να εξετάσουμε την συλλογική δημιουργία . Αλήθεια, ως λαός ποια είναι τα πρότυπά μας, ποιες οι εμπειρίες, ποιες οι απόψεις μας, οι φόβοι μας? Τι πιστεύουμε για το χρήμα? Για την κοινωνική προσφορά? Για την γαλήνη? Την ευημερία? Είμαστε μια κοινωνία ενηλίκων που λαμβάνουμε την ευθύνη για τις εμπειρίες της ζωής μας και είμαστε αυτάρκεις και δυνατοί ή μήπως βρέφη, που για όλα φταίνε οι άλλοι? Επιπρόσθετα συμφωνώ με την anna, η οποία λέει «πίστεψε και αγάπα τον εαυτό σου και αν ηρεμήσεις και δεν σκέφτεσαι αυτά που σε απασχολούν όλα θα πάρουν τον δρόμο τους!». Εστίασε σε σένα. Μην επιτρέπεις στους άλλους να επιβάλουν τα πιστεύω τους και να επηρεάσουν την ζωή σου. Όποιοι κ αν είναι αυτοί οι άλλοι. Όρισε εσύ τι θα γίνει με αυτήν Πήγαινε βόλτες στην φύση και εξασκήσου στο να εστιάζεις. ʼναψε ένα μικρό κερί και κοίτα την φλόγα . Μείνε ήσυχη γαλήνια κ απλά ανάσαινε… βρες δηλαδή εσένα. Κάντο μια καθημερινή συνήθεια για όσα λεπτά της ώρας σε ευχαριστεί . Βρες υλικό σχετικά με τον δημιουργικό οραματισμό _αυτό θα σε απαλλάξει από ρωτήσεις τύπου ‘πού θα βρώ…’ και κάνε καταφατικές δηλώσεις ξεκινώντας με ‘Είμαι’ ή ‘Έχω’ δηλαδή ‘έχω μια ευχάριστη εργασία όπου ξεδιπλώνονται τα ταλέντα και οι ικανότητές μου , το περιβάλλον είναι ευχάριστο και αμείβομαι καλά .Έχω ηθική υλική και συναισθηματική ικανοποίηση’ . Όσο για το θέμα «άντρας»… «λένε πως για να έρθει ο έρωτας πρέπει να το βγάλεις εντελώς από το μυαλό σου»…θα συμφωνήσω. Όταν σκεφτόμαστε κάτι τόοοσο πολύ, το πλακώνουμε και δείχνουμε και ανεμπιστοσύνη . Αυτό λειτουργεί συνδυαστικά με την ανάγκη. Ο υποψήφιος σύντροφος το αντιλαμβάνεται …καταλαβαίνει ότι θα γίνει πάνω του μια συναισθηματική επένδυση κ αυτό νομίζω ότι τον αποθαρρύνει. Σε νοιώθει και λίγο πιο ευάλωτη και υποσυνείδητα νομίζω φοβάται ότι θα κολλήσεις πάνω του. Όλοι θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι και κακά τα ψέματα έτσι πλαστήκαμε. «Ανάγκη, προσδοκία, ζήλεια…οι τρεις αγαποκτόνοι. Ανάγκη είναι να φαντάζεσαι ότι υπάρχει κάτι έξω από τον εαυτό σου που τώρα δεν το έχεις και το χρειάζεσαι για να εισαι ευτυχισμένος.Οι περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν αυτό που νομίζουν ότι χρειάζονται με μια ανταλλαγή. Ανταλλάσουν αυτό που ήδη έχουν με αυτό που επιδιώκουν να έχουν. Είναι η διαδικασία που αποκαλούν αγάπη.» Απόσπασμα από το βιβλίο ΘεικήΦιλία του Walsh.

Θα σχολιάσω ένα σχόλιο, μα ναι, η αυτοαπασχόληση όπου κάνεις κάτι που σ’ αρέσει δεν είναι μεν κακή ιδέα… αλλά δεν έχει ψωμί!! Και τι έγινε που φτιάχνεις βραχιολάκια και τα πουλάς online? Ή να μαζεύεις παζλ… Μα η ουσία του παζλ είναι να το φτιάξεις μόνος σου, αλλιώς δεν το αγοράζεις, όχι ν’ αγοράσει κάποιος παζλ και να το αναθέσει σε άλλον να του το φτιάξει. Επιπλέον, λίγη προσοχή με νιου έιτζ α λα Ρόντα Μπερν φιλοσοφίες του τύπου “πες ότι όλα είναι καλά και θα γίνουν όλα καλά.” Αυτό γιατί όχι μόνο είναι μια χαζή μέθοδος αυταπάτης (αν όλα είναι σκ…ά, πρέπει να το δεις, να το παραδεχτείς και φυσικά και να δεις τι μπορείς να κάνεις γι’ αυτό), μα υπονοεί και λίγο victim-blaming νοοτροπία. Με άλλα λόγια, αν είσαι στην κατάσταση που είσαι τώρα, φταις εσύ που δεν πιστεύεις ότι όλα είναι καλά. Και ο άστεγος εκεί έξω φταίει ο ίδιος για την κατάστασή του επειδή δεν ανάβει καθημερινά κεράκι που να το κοιτάζει σαν χάνος και να λέει ουουουάου, είμαι τέλεια, έχω σπιταρόνα και εκατομμύρια! Σίγουρα προκειμένου να είσαι σ’ αρμονία με τον εαυτό σου και πριν αποκτήσεις κάτι νέο, πρέπει να εκτιμήσεις όσα έχεις ήδη. Μα η Μαίρη μού δίνει την εντύπωση ότι εκτιμά και με το παραπάνω αυτά που έχει, μα δεν μπορεί να κάνει κάτι μ’ αυτά προς το παρόν. Συμφωνώ με την απασχόληση στα ξενοδοχειακά όπου υπάρχει η δυνατότητα και μιας σταθερότητας (δουλειά κάθε σαιζόν) σε συνδυασμό με έναν ελεύθερο χειμώνα, όταν μπορεί κανείς ν’ ασχοληθεί και με άλλα πράγματα. Αντί λοιπόν ν’ ανάβει κεριά και να διαβάζει κάθε λογής ημιμαθή self-help βιβλία που στις ΗΠΑ έχουν γίνει πιο πολλά κι απ’ τα ρολά υγείας, προτείνω στη Μαίρη ν’ αρχίσει από τώρα κιόλας να στέλνει βιογραφικά όχι μόνο σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες για τη θερινή σαιζόν αλλά και οπουδήποτε πιστεύει ότι θα μπορούσε να προκόψει. Εγώ πάντως έχω δουλέψει στα ξενοδοχειακά και συνεχίζω και οφείλω να πω ότι με άλλαξε αρκετά. Εκεί που νόμιζα ότι έχω ΤΙΣ δεξιότητες και ότι μου μένει μόνο να τις εκμεταλλευτώ, ανακάλυψα ότι τελικά μου έμεναν αρκετά ν’ αναπτύξω, και μάλιστα πράγματα που δεν αποκτώνται σ’ ένα σπιτικό περιβάλλον π.χ. αντοχή στο στρες και στην πίεση, αποτελεσματικότητα και καλή οργάνωση σε καθήκοντα που τα θέλει ο προϊστάμενος χτες κλπ. Στο καβούκι μας, στις φιλοσοφίες και στη γιόγκα μας όλοι καλοί είμαστε. Το ζητούμενο είναι ν’ αποκτήσουμε και εμπειρία δουλεύοντας με κόσμο, με πολύ κόσμο και με ξένο κόσμο, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις και να αναπτύξουμε και πρακτικές δεξιότητες που θα είναι πάντα χρήσιμες. Η αυτοπεποίθηση που θα αντλήσει κανείς από μια τέτοια εμπειρία ξεπερνά και τις εκατό συνεδρίες με ψυχολόγους.

Η αυτοπεποίθηση είναι εσωτερική υπόθεση κ δεν έρχεται ποτέ απ έξω … το λέει κάποιος με διδακτορικό. Πολλά ξεδιπλώνονται με το πέρασμα του χρόνου. και επειδή ήμουν και είμαι ‘εργαζόμενη’ στον δύσκολο τομέα των τηλεπικοινωνιών σου λέω ότι το σώμα δεν είναι πλασμένο για να αποθηκεύει στρες όσο … γαμάτη κ εαν μοιάζει η φράση ‘ΝΑΙ σκίστηκα σήμερα, έφτασε η ψυχή στα πόδια ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ είμαι και η πρώτη’ . Για πόσα χρόνια μπορεί να το κάνει κανείς αυτό? Επειδή μερικοί είναι μάλλον αρκετά νέοι… ας μην βιαστούν να απαντήσουν. Οστόσο χαίρομαι πραγματικά όταν βλέπω ανθρώπους να τα καταφέρνουν, να κερδίζουν την αυταξία τους κ να ζουν την αδρεναλίνη. Προσωπικά ένα μάθημα ιππασίας με το άλογό μου ή μιά κατάδιση μου δίνει πολλά περισσότερα απο το να τρέχω να προσπεράσω την σκιά μου. Αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και στην δική του φάση και αυτό το σέβομαι.Τέλος, ότι πρεσβεύω, πρεσβεύω, και να διαβάζετε τα μυνήματά μου υποχρεωτικό δεν είναι. Όπως κ να έχει, Μαίρη μου σου εύχομαι καλή ζωή