Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν τέσσερα χρόνια όταν γνώρισα τον Β. σε μια φάση της ζωής μου που όλα πήγαιναν στραβά!

Τον ερωτεύτηκα με το που τον είδα σε ένα κλαμπ στην επαρχία. Ήξερα από την αρχή της σχέσης μας ότι θα έφευγε για την Αθήνα μετά από λίγους μήνες. Όμως, μακάρι να μπορούσαμε να ελέγξουμε την καρδιά μας!!!

Τον αγάπησα τόσο πολύ, όσο δεν θα αγαπήσω ξανά, ποτέ… κανέναν. Όσο ήταν εδώ ήμασταν καλά. Όταν έφυγε όμως, όλα κατέρρευσαν! Εγώ, η ζωή μου, τα πάντα!!!

Το μόνο που ευχόμουν κάθε μέρα ήταν να πεθάνω. Είχα μείνει μόνη έχοντας χάσει τον άνθρωπο που αγαπούσα όσο τίποτα άλλο. Έκανα κακό στον εαυτό μου, περίμενα ατελείωτες ώρες μπροστά στο παράθυρο νιώθοντας ότι θα τον έβλεπα.

Πλήγωνα τους ανθρώπους γύρω μου, λες και… τι μου έφταιγαν οι άλλοι; Πέρασα τόσα πολλά για εκείνον κι αυτός δεν θα μάθει ποτέ τίποτα!! Τι ειρωνία!

Μετά από αρκετό καιρό, κατάφερα να κάνω πάλι σχέση με κάποιον που κυριολεκτικά με λατρεύει. Κι εγώ ακόμα εύχομαι να μπορούσα να είμαι με τον Β.

Τώρα πια μιλάμε σπάνια στο τηλέφωνο, αλλά έχω να τον δω από τότε που έφυγε.

Ποτέ δεν θα μάθει πόσο πολύ τον αγάπησα. Το μόνο που θέλω πια είναι να είναι καλά κι ευτυχισμένος. Ακόμα κι αν δεν τον ξαναδώ ποτέ!

Εγώ πάντα θα τον περιμένω…

Πόσο πολύ πονάει η αγάπη τελικά!!!

Μαίρη