Μαίρη: “Θεωρούμαι σε ηλικία γάμου και πολλοί συγγενείς θέλουν να μου γνωρίσουν παλικάρια για να παντρευτώ”

Ελάχιστα πάνω από τα 30, μόνη μου και άνεργη. Ζω σε επαρχία.

Θεωρούμαι ότι είμαι σε μια ηλικία γάμου και πολλοί συγγενείς ή ακόμα και απλοί γνωστοί θέλουν να μου γνωρίσουν παλικάρια για να παντρευτώ, χωρίς όμως να τους έχω ζητήσει κάτι τέτοιο. Πολλοί δε, το κάνουν με το σκεπτικό πως μιας και έχω δικό μου σπίτι ο γαμπρός θα μείνει στο δικό μου και το λένε ξεκάθαρα και κάπου εκεί σκέφτεσαι αν το προξενιό θέλει εμένα σαν γυναίκα ή τη σίγουρη κατοικία.

Πριν λίγο η μάνα μου, μου είπε ότι πρέπει κι εγώ να παντρευτώ γιατί τα χρόνια περνάνε και θα μείνω μόνη μου και ότι θα κοιτάνε τις μικρότερες… Το τι άκουσε δεν λέγεται: τι το ότι δεν είμαι 60 χρονών για να φοβάται ότι έμεινα μόνη μου, τι το ότι δεν θα κάνω κάποιον γάμο λόγω μοναξιάς και να ψάχνομαι ταυτόχρονα για να βρω αυτό που θέλω, τι το ότι σαν μάνα πρέπει να λέει να είμαι καλά και ευτυχισμένη και αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει σίγουρα με το αν παντρευτώ.

Είναι και μια θεία της μάνας μου που έχει μια κόρη ηλικίας 43-44 ανύπαντρη και όποτε βλέπει την μάνα μου της λέει ότι έμεινε μόνη της η κόρη της και ότι όταν ήταν μικρότερη έπρεπε να παντρευόταν τον οποιονδήποτε για να μην είναι μόνη της, και επηρεάζεται και η δικιά μου.

Βγαίνω ραντεβού, γνωρίζω άνδρες αλλά με κανέναν δεν έχει φτάσει στο σημείο για κάτι πιο σοβαρό. Δεν σας κρύβω όμως το γεγονός ότι έχω ψιλοαγχωθεί για το τι θα γίνει στο μέλλον, για το αν θα βρω κάποιον άνδρα που θα έχουμε αμοιβαία συναισθήματα και δεν θα είμαστε μαζί για να λέμε ότι παντρευτήκαμε αλλά και λόγω μοναξιάς.

Από την άλλη, μερικές-οί θα πείτε ότι δεν είναι κακό να γνωρίζεις ανθρώπους μέσω προξενιού (ξέρετε τα προξενιά της επαρχίας που πηγαίνει όλη η οικογένεια και όχι μέσω φίλων που γίνονται γνωριμίες και όπου βγει)… Αλλά όσους μου έχουν πει με αυτόν τον τρόπο, μιας και ήξερα τα παιδιά αυτά, δεν μου άρεσαν και έτσι δεν ξεκίναγα ούτε καν για καφέ.

Έχω και μια τρελή εμπειρία όπου συγγενής 45 χρονών ήθελε να μου γνωρίσει έναν ξάδερφό του στην ηλικία μου και δέχτηκα να τον γνωρίσω και να τον δω. Όταν αρνήθηκα για κάτι παραπάνω, μετά όποτε με έβλεπε στο δρόμο μου το έλεγε ξανά και ξανά ότι δεν έκανα κάτι με τον ξάδερφό του… 45 χρονών άνθρωπος που παντρεύτηκε τη γυναίκα του μετά από δεσμό πολλών χρόνων, από εφηβική ηλικία, άρα την ήθελε και πίεζε εμένα να κάνω κάτι με κάποιον που δεν μου άρεσε. Άρα φανταστείτε τι θα λένε οι 70-75χρονοι και πως θα με πιέζουν αν δω κάποιον “γαμπρό” και τον απορρίψω!

Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι μαζί με την ανεργία και τον μικρό κύκλο γνωστών, σκέφτομαι μήπως όντως μείνω μόνη μου.

Κάπου είχα διαβάσει το εξής: ο έρωτας κυκλοφορεί παντού και πάντα όλες τις ώρες και σε όλα τα σημεία (ακόμα και στο δρόμο, σε σούπερ μάρκετ, στη στάση), αλλά το θέμα είναι να τον αντιληφθείς εγκαίρως.

Μαίρη

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;