Μαρία: “Είμαι σχεδόν 31, άνεργη αυτήν την περίοδο, χωρίς φίλους και μόνη μου…”

Είμαι σχεδόν 31, άνεργη αυτήν την περίοδο, χωρίς φίλους και μόνη μου… Εργασία βρίσκω κατά καιρούς… Φίλους δεν έχω επειδή δεν ήθελα να πίεζα καταστάσεις με κάποιους όπως πχ. να προτείνω συνεχώς εγώ για καφέ ή εξόδους αλλά περίμενα και αυτούς να μου προτείνουν κάτι αλλά δεν…

Το πρόβλημα είναι το ερωτικό… Δύο άνδρες έχω γνωρίσει μόνο, που κράτησαν ελάχιστους μήνες και όλα τα υπόλοιπα χρόνια είμαι μόνη μου. Είναι φορές που πιστεύω ότι θα μείνω για πάντα μόνη μου, ότι δεν θα με αγαπήσει ή ερωτευτεί κανένας άνδρας, ότι δεν θα ζήσω ποτέ τον έρωτα, την τρέλα, το πάθος, κάτι που δεν έχω ζήσει επειδή και με τους δύο ήταν χαλαρά από άποψη πάθους και πόθου… Πολύ χαλαρά… (Ο πρώτος μου γύρισε στην πρώτη του αγάπη που είχαν χαθεί για σχεδόν 10 χρόνια και ο δεύτερος απλά εξαφανίστηκε χωρίς να ξέρω το λόγο. Τα αναφέρω απλά για να δείτε με τι άνδρες έχω κάνει κάτι παραπάνω. Φυσικά έχω γνωρίσει και άλλους αλλά δεν προχώρησε με κάποιον άλλον).

Από την άλλη σκέφτομαι πώς θα γνωρίσω κάποιον τη στιγμή που δεν κυκλοφορώ καθημερινά και δεν έχω την οικονομική άνεση για να κάνω πράγματα αλλά ούτε υπάρχει και κάτι δωρεάν εδώ στον τόπο μου;

Νομίζω ότι έχω χάσει τα νιάτα μου στη μοναξιά και πως θα είμαι με κάποιον απλά για παρέα χωρίς συναισθήματα, πάθος και πόθο. Δεν με λες άσχημη κοπέλα για να πεις ότι ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα. Απλά πιστεύω οτι κάτι συμβαίνει με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μου και κυρίως αν γνωρίσω κάποιον που μου αρέσει αρκετά, κολλάω πάνω του…

Ξέρω θα μου πείτε ότι είμαι νέα ακόμα και πως ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και πως να έχω αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία και πως θα έρθει ο έρωτας εκεί που δεν θα το περιμένω, αλλά πραγματικά έχω αρχίσει και απογοητεύομαι πολύ….

Εξάλλου, μερικοί άνθρωποι γεννήθηκαν για να είναι μόνοι τους.

Μαρία