Είμαι με ένα παιδί εδώ και 9 μήνες περίπου. Χωρίσαμε και μετά από ενάμιση μήνα γύρισε μετανιωμένος. Από τη μέρα που αρχίσαμε να βγαίνουμε μέχρι σήμερα εγώ είμαι εκεί δίπλα του και αυτός απλά με έχει δεδομένη, αυτό μου έρχεται στο μυαλό!

Κάθε φορά που δεν είναι καλά, είμαι εκεί… και πάει λέγοντας. Όταν κάτι δεν πάει καλά μεταξύ μας προσπαθώ να το λύσουμε και μου λέει πως σκέφτομαι και μιλάω σαν μωρό.

Μόλις άρχισα να τον γράφω λίγο, άρχισε να νιώθει αμφιβολίες ότι δεν τον θέλω και τέτοια και μου έδειξε πιο πολύ ενδιαφέρον. Το θέμα είναι ότι καταπιέζομαι να του δείχνω αυτό το πρόσωπο γιατί πολύ απλά δεν γουστάρω να τον γράφω. Όλο αυτό θέλω να το ζω μαζί του και όχι να γράφει ο ένας τον άλλον…

Χθες μαλώσαμε πάλι… δεν ξέρω… να του στείλω ή να περιμένω να μου στείλει;
Είναι και εγωιστής!!
Μαρία

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;