Αγαπημενη φιλη, γεια σου! Αρχικα, ποσο χρονων ειστε; Δευτερον, ασχολεισαι με κατι, εχεις καποιο πτυχιο η κανεις τελος παντων κατι στην ζωη σου; Οσο ησουν στην Αθηνα, αλλα και τωρα στην επαρχιαμ Τριτον, ειστε σε πολη η σε χωριο; Εχει κι αυτο διαφορα. Προσωπικα, βλεπω 2 μεγαλα λαθη στη σχεση σας. Εκεινος δεν αναγνωριζει πως πρεπει να σε βοηθησει να προσαρμοστεις, πιθανον γιατι εκεινος δεν χρειαστηκε να το κανει και γιατι εχει και πολλες δουλειες που τον απασχολουν. Απο την αλλη, εσυ τον κατηγορεις πως παρατησες τη ζωη σου για εκεινον. Λυπαμαι που στο λεω, αλλα δεν ειναι ετσι. Πηρες μια αποφαση και πρεπει να την στηριξεις εσυ. Εκεινος σου εκανε μια προταση, εσυ ομως την δεχτηκες. Αν τον κατηγορεις συνεχως πως αφησες τα παντα για εκεινον, δεν θα εχει αδικο να σου πει να επιστρεψεις πισω στην παλια ζωη σου. Εξηγησε του πως εχεις δυσκολιες προσαρμογης και τον χρειαζεσαι, χωρις κατηγοριες. Τελος, προσπαθησε να βρεις πραγματα να σε γεμιζουν. Γυμναστικη, χορο, καποια ξενη γλωσσα, πτυχιο.. Προφανως και πρεπει να αναγνωρισει πως τον ακολουθησες, αλλα μεχρι εκει. Την αποφαση για τη ζωη μας την παιρνουμε εμεις, οχι οι γονεις μας η η σχεση μας. Σου ευχομαι τα καλυτερα!

Επειδή συμπάσχω και είμαι και εγώ έτοιμη να αφήσω τα πάντα και να πάω στην “επαρχεία” για τον φίλο μου, έχω να σου πω ότι μετά από αυτό που έκανες θα έπρεπε να σε προσέχει περισσότερο από πριν. Θα έπρεπε τα συναισθήματα του να έχουν δυναμώσει κι άλλο και να στο δείχνει καθημερινά. Προσπάθησε να βρεις μία δουλειά και να μεγαλώσεις τον κοινωνικό σου κύκλο. Ίσως να σου φαίνεται βουνό τώρα, αλλά αν σε βοηθήσει ο σύντροφος σου τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα. Μην τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία, προσπάθησε κι άλλο και όπου βγάλει. Αλλά στο τέλος να μπορείς να πεις: ” Εγώ όμως προσπάθησα” . Καλή δύναμη!