29 χρόνια που ζω, είμαι μόνη μου. Τόσο από φίλους όσο κι από συντρόφους. Συνεχώς διάλεγα άντρες που είτε δεν μου έδιναν καμία σημασία είτε με έπαιζαν και βάφτιζαν όλο αυτό “έρωτα” και έμενα κολλημένη σε ανούσιες καταστάσεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ίσως να ήταν το γεγονός ότι δεν πίστευα ότι θα με προσέξει κάποιος άντρας. Ώσπου γνώρισα ένα παλικάρι που από την πρώτη στιγμή πέρασα πολύ όμορφα μαζί του. Γελάμε, κάνουμε πλάκα, μου δείχνει ότι νοιάζεται για μένα, κάνει πράγματα για μένα, βλέπω ότι είναι ντόμπρος. Αλλά υπάρχουν δύο μικρά προβληματάκια: είναι 23 και μένει σε γειτονικό νομό.
Όταν κάποιος μας βλέπει μαζί δεν αντιλαμβάνεται την ηλικιακή διαφορά επειδή εγώ μικροδείχνω κι αυτός μεγαλοδείχνει. Κι έτσι φαινόμαστε γύρω στα 25 και οι δύο. Το θέμα της απόστασης μπορεί να εξαλειφθεί, αλλά το θέμα της ηλικίας;
Θα μου πείτε πως υπάρχουν και πολύ μεγαλύτεροί του που είναι ανώριμοι και πως δεν παίζει ρόλο η ηλικία, αλλά έναν φόβο τον έχω. Όταν του λέω τους φόβους μου, μου απαντάει να μην σκέφτομαι την ηλικία αλλά τον άνθρωπο (και έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό), πως εγώ από κάποια ηλικία θα αρχίσω να κρύβω τα χρόνια μου και πως αν συνεχιστεί έτσι εμφανισιακά αυτός θα δείχνει μεγαλύτερός μου. Αλλά αν θελήσω να κάνω οικογένεια σε ένα με δύο χρόνια, τότε δεν νομίζω να είναι σε θέση να με ακολουθήσει.
Από την άλλη, έχω και τους γονείς μου που τους έχω μιλήσει για αυτό το παιδί και αντιδρούν και στο θέμα της ηλικίας. Τους έχω πει 25 με 26 ότι είναι. Πάνω σε αυτό ο πατέρας μου, μου είπε πως δεν έχω χρόνια μπροστά μου για να δημιουργήσω οικογένεια, ενώ αυτός έχει. Κι έτσι θα έχει και περισσότερες ευκαιρίες σε σχέση με μένα που θα χάνω το χρόνο μου μαζί του. Αντιδρούν επίσης επειδή δεν έχουμε κοινούς γνωστούς οπότε δεν μπορούν να ρωτήσουν πληροφορίες για αυτόν -μήπως κακοπέσει το κοριτσάκι τους (ειρωνικό είναι αυτό)!
Μου λένε συνεχώς πως είναι μικρός, ότι θέλει απλά μια περιπέτεια κι ότι θα με παρατήσει. Κι ενώ το λέω ξανά και ξανά πως και ο συνομήλικός μπορεί να κάνει το ίδιο, αυτοί είναι κολλημένοι εκεί.
Όπως καταλαβαίνετε με επηρεάζουν πολύ και ό,τι και να κάνω θέλω την έγκρισή τους. Αλλά σε αυτό το θέμα φέρνω αντίρρηση επειδή μου αρέσει πραγματικά αυτό το παιδί και θέλω να το ζήσω. Ακόμα κι ένα διήμερο να θελήσουμε να πάμε, μου απαγορεύουν να κοιμηθώ μαζί του τη νύχτα λες και θα γίνει κάτι κακό.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τους ενδιαφέρει αν είναι καλός, αν μου φέρεται καλά, ότι τώρα είμαι ήρεμη και χαρούμενη, αλλά μόνο η ηλικία και το να μην κοιμηθώ μαζί του.
Θα μου πείτε γιατί κάθομαι και τους τα λέω και δεν κάνω ό,τι θέλω μόνη μου εφόσον δεν είμαι και 12 χρόνων και θα έχετε και δίκιο. Απλά από τη στιγμή που μένω ακόμα μαζί τους και ξέρουν ότι δεν κυκλοφορώ και πολύ, όποτε βγαίνω λέω ότι θα είμαι με αυτό το παιδί. Τους έχω πει ακόμα και να τον δούνε έστω για μισή ώρα, να τον γνωρίσουν λίγο, αλλά δεν θέλουν να τον δουν καθόλου.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Από τη μία στεναχωρώ και το παιδί επειδή δεν μπορούμε να κοιμηθούμε κάποιο βράδυ μαζί, αλλά μόνη την ημέρα βρισκόμαστε κι από την άλλη δεν θέλω να τσακώνομαι με τους δικούς μου που θα σταματήσουν τη γκρίνια μόνο όταν χωρίσω μαζί του.
Αλλά δεν θέλω να χωρίσω…
Μαρία
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ