Μαρία: “Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως αυτά τα 4 χρόνια ζω ένα ψέμα”

Η ιστορία μου ξεκινάει πριν τέσσερα περίπου χρόνια που γνώρισα τον Χ…

Μόλις είχα περάσει στο πανεπιστήμιο, αλλά στην επαρχία όπου δεν ήθελα να πάω. Όμως δεν είχα άλλη επιλογή.

Εκείνες τις μέρες είχα κλειστεί στον εαυτό μου …και στον υπολογιστή μου. Χαζολογούσα στο διαδίκτυο. Έτσι, μια μέρα έλαβα ένα e-mail από κάποιον, χωρίς να ξέρω που βρήκε την ηλεκτρονική μου διεύθυνση.

Να μην μακρυγορώ και σας κουράζω, πιάσαμε την κουβέντα στο msn κι έτσι ξεκίνησε. Εκείνος αρκετά μεγαλύτερος από μένα. Ζούσε σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Έλληνας μεν, στο εξωτερικό -για κακή μου τύχη- δε.

Στην αρχή με φλέρταρε πολύ και κολακευόμουν αφάνταστα. Βλέπετε δεν είχα εμπειρίες και ποτέ τα αγόρια της σχολικής παρέας δεν έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κι έτσι είχα αρχίσει να νιώθω πολύ όμορφα που κάποιος έδειχνε ενδιαφέρον για μένα.

Με αυτά και με αυτά είμαστε ακόμα μαζί (και καλά) έχοντας πολλά προβλήματα λόγω της απόστασης, με συνεχείς τσακωμούς. Τον βλέπω από κοντά πολύ αραιά και φοβάμαι τελευταία ότι με κοροϊδεύει…

Έχουν ελαχιστοποιηθεί τα τηλέφωνα… τα γλυκόλογα… οι κολακείες… και κυρίως νιώθω από τη μεριά του ότι έχει μειωθεί ο πόθος… Δεν ξέρω τι να κάνω, τι να πιστέψω πλέον.

Όποτε πάω να του πιάσω κουβέντα για αυτούς μου τους προβληματισμούς μου λέει ότι απλά είναι πιεσμένος με τη δουλειά του. Στο τέλος βέβαια τσακωνόμαστε και γίνομαι εγώ η κακιά της υπόθεσης.

Όσες φορές πάω να τον “απειλήσω” με χωρισμό για να αλλάξει στάση απέναντί μου, μου υπόσχεται πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο… Μόνο που αυτές οι υποσχέσεις έχουν δωθεί εδώ και ένα χρόνο!

Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως αυτά τα τέσσερα περίπου χρόνια ζω ένα ψέμα που δεν θα έχει ευτυχές τέλος…

Τον Χ., τον αγαπάω πάρα πολύ. Ίσως και για αυτό δεν βλέπω την πραγματικότητα… Μακάρι να βελτιωθούν τα πράγματα.

Απλά μια συμβουλή σε όλες σας… Μην κάνετε σχέση από απόσταση… Αν αγαπήσετε πονάει πολύ!

Μαρία