Μαρία: “Πονάει πολύ το άλλο μισό σου να το βλέπεις με το ίδιο σου το αίμα, με την αδελφή σου.”

Γεια σας!
Με λένε Μαρία και έχω ένα μικρό πρόβλημα και θέλω τη βοήθειά σας…

Λοιπόν, πριν τέσσερα χρόνια, η αδελφή μου που με περνάει δύο χρόνια, τα είχε με ένα αγόρι μεγαλύτερο από εκείνη -την περνάει τέσσερα χρόνια κι εμένα 5.

Τα είχαν τρία χρόνια και μου άρεσε πολύ, ταιριάζαμε τόσο πολύ. Με την αδελφή μου όχι και τόσο γιατί είναι εγωίστρια και τον χώρισε εκείνη για χαζό λόγο, ενώ εγώ δεν θα το έκανα. Και ναι, τέλος πάντων… μου άρεσε και του το είχα πει.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωσα… Από τη μία ένιωθα ότι μου έφυγε ένα βάρος και από την άλλη ένιωθα άσχημα. Φυσικά, δεν το είπε στην αδελφή μου, γιατί δεν ήθελε να τσακωθώ μαζί της.

Και τώρα, που έχει περάσει ένας χρόνος που έχουν χωρίσει -ή ενάμισης, ναι δεν θυμάμαι, κάπου εκεί- η αδελφή μου τα έχει με άλλον έξι μήνες κι εμένα ακόμα μου αρέσει ο πρώην της. Έχω αγόρι, αλλά είμαι ερωτευμένη με τον άλλον. Τον θέλω πολύ… Και αυτό το ξέρω ότι είναι λάθος, αλλά δεν μπορώ να το πολεμήσω. Ξέρετε κάποιες φορές βρίσκεσαι ανάμεσα σε ένα δρομάκι με δύο κατευθύνσεις κι εσύ πρέπει να διαλέξεις το ένα…

Βέβαια, από την άλλη έχουν χωρίσει, τον έχει ξεπεράσει, αλλά είμαι σίγουρη πως αν μάθαινε ότι τον θέλω θα σπαζότανε γιατί ήταν μαζί του τρία χρόνια.

Κάποιες φορές, όταν το παθαίνουν αυτό κάποια άτομα, να θέλουν το αγόρι/κορίτσι του/της από τα αδέλφια τους, δεν το κάνουν επίτηδες, γιατί δεν αγαπάνε τα αδέλφια τους. Απλά συμβαίνει… Και πονάει πολύ το άλλο μισό σου να το βλέπεις με το ίδιο σου το αίμα, με την αδελφή σου.

Την αγαπώ πολύ, αλλά αυτό που νιώθω για εκείνον, δεν ξέρω, με ξεπερνάει. Με ωθεί κάτι σε εκείνον, τον σκέφτομαι συνέχεια.

Σας παρακαλώ, βοηθήστε με.

Μαρία