Marilena: “Εγώ δουλεύω, εγώ πληρώνω, εγώ πηγαινοέρχομαι… εγώ… εγώ… εγώ…”

Καλησπέρα κι από μένα.

Το πρόβλημά μου είναι το εξής… Είμαι σε μια σχέση ενάμιση χρόνο κι εγώ είμαι αυτή που δουλεύει και μπορώ να αυτοσυντηρούμαι (απλά μένω με τους γονείς μου, όλα τα άλλα μόνη μου). Εκείνος ακόμα σπουδάζει σε μια σχολή πολύ δύσκολη, αλλά δεν έχει πλέον μία… Μία όμως… Εγώ φαίνομαι αυτή που έχει και εκείνος που πρέπει συνέχεια να κάνει οικονομία.

Στην αρχή δεν ήταν έτσι όμως… Τώρα χειροτέρεψε το θέμα. Εξαρτάται πλήρως από τους γονείς του. Το μόνο καλό είναι ότι έχουμε σπίτι (το πατρικό του) όπου οι γονείς του λείπουν για δουλειά μαζί σε άλλη πόλη, οπότε έχουμε χώρο.

Εγώ μένω πάρα πολύ μακριά από το κέντρο και χρειάζομαι μια ώρα και κάτι για να πάω σπίτι του. Εκείνος δεν με βοηθάει με τις αποστάσεις λόγω βενζίνης. Μόνη μου έρχομαι μόνη μου φεύγω… Πάμε supermarket, νιώθω ότι πρέπει να πληρώσω κι εγώ τα μισά (προφανώς πάντα δίνω). Καμιά φορά πάω και τα παίρνω μόνη μου. Αλλά είχα γενέθλια τις προάλλες κι ένα τριαντάφυλλο δεν μου έφερε. Και όλοι με ρωτάνε τι μου πήρε ο καλός μου…

Το θέμα είναι ότι μου μπαίνουν υποψίες ότι με εκμεταλλεύεται και ότι του είμαι πολύ βολική. Εγώ δουλεύω, εγώ πληρώνω, εγώ πηγαινοέρχομαι, εγώ… εγώ… εγώ… Έχω ανασφάλεια γιατί παλιά βρισκόμασταν μετα βίας τρεις φορές την εβδομάδα -πάντα δύο.

Γενικά ποιος είναι ο άντρας της σχέσης; Μετράει το “στα εύκολα και στα δύσκολα”; Κι εγώ συνέχεια τον καλύπτω με δικαιολογίες στους φίλους μας.

Marilena