Είναι η καλύτερη σχέση που είχα ποτέ! Αποφασίσαμε να το επισημοποιήσουμε και να προχωρήσουμε σε γάμο. Περνάμε τέλεια μαζί, είμαστε ευτυχισμένοι, σεβόμαστε και εκτιμάμε ο ένας τον άλλον. Είναι κάτι το τόσο ξεχωριστό!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή τη χαρά μου αποφάσισα να τη μοιραστώ με τη μητέρα μου που δεν ήξερε τίποτα μιας και δεν μένουμε μαζί εδώ και πολλά χρόνια. Όταν της είπα ότι είμαστε μαζί εξαγριώθηκε και δεν θέλει να ακούσει τίποτα μιας και ο Ν. δουλεύει μαζί με τον πατέρα μου και γνωριζόμαστε οικογενειακώς.
Δεν θέλει να καταλάβει πόσο ευτυχισμένη είμαι! Μου λέει ότι δεν το δέχεται και ότι έχει επισκεφθεί και ψυχολόγο για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει. Ο πατέρας μου δεν το ξέρει ακόμα ότι είμαι μαζί με τον Ν., σκοπεύουμε να του το πούμε λίγο αργότερα.
Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Πώς να το αντιμετωπίσω; Δεν προτίθεμαι να χωρίσω ούτε και να την ακούσω απλώς θέλω μια ήρεμη ζωή χωρίς κόντρες. Θέλω το φυσιολογικό… να χαρεί μαζί μου… να χαρεί που μετά από αποτυχημένες σχέσεις είμαι πολύ καλά στη ζωή μου και ευτυχισμένη…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παρέλειψα να σας πω ότι ο Ν. είναι χωρισμένος (εδώ και 4 χρόνια -υπήρχε άλλο πρόσωπο από την πλευρά της γυναίκας του) και έχει έναν γιο 5 ετών (δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το παιδί, τα πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά).
Τι με συμβουλεύετε λοιπόν;
Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μου…
Μαρίνα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Από τη στιγμή που είστε πραγματικά ευτυχισμένοι και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το παιδί τότε δεν υπάρχει τίποτα να σας χωρίσει. Έχεις συζητήσει με την μητέρα σου γιατί δεν τον θέλει; ποιο είναι το πρόβλημα της; αν όχι προσπάθησε να τα βάλετε κάτω και να σκεφτείτε καθαρά..παρ’όλα αυτά χωρίς να γνωρίζω βέβαια δεν είσαι λίγο μικρή για γάμο;
να κοιτάξεις την ευτυχια σου μακρια απο κομπλεξικους κ μιζερους ανθρωπους…
Οι φοβίες της μητέρας σου είναι δικαιολογημένες. Κάθε μητέρα ονειρεύεται το καλύτερο για τα παιδιά της και ίσως αυτή η διαφορά ηλικίας και το διαζύγιο του συντρόφου σου να την τρομάζουν. Δώσε της λίγο χρόνο και κάντη να καταλάβει ότι είσαι πραγματικά ευτυχισμένη. Από την άλλη, πρέπει να το ανακοινώσετε και στον πατέρα σου σύντομα για να μην υπάρξουν χειρότερες αντιδράσεις.
Χειριστική πολύ η μάνα σου έ;;; καλά που δεν μένετε και μαζί. Κάνε οτι γουστάρεις και μη την ακούς. Εκτός αν παίζει και τιποτα άλλο στη συνεργασία του δικού σου με τον μπαμπά σου που η μάνα σου κάτι παραπάνω καταλαβαίνει και εσύ δεν μας το λές ή είσαι πολύ αφελής…ε;; όχι;;
Diladi, gia na eisai esy eytixismeni tha kaneis ano-kato tin sxesi ton gonion sou, tha anastatoseis tin douleia tou patera sou, alla kai tha mperdeupseis tin katastasi tou N me ton 5xrono gio tou? Mpravo… Edo den mporeis na antimetopiseis tin Mitera sou, fantasou na to peis kai ston Patera sou ti exei na ginei…
Η ευτυχία cherona είναι προσωπική υπόθεση του καθενος. Ρωτάς εσύ την μαμά σου τί να κάνεις ή με ποιάν θα είσαι ώστε να ευτυχήσεις; Εαν η μανα και ο πατέρας έχουν θέματα και αναστατώνονται και ανακατεύονται με τις επιλογές και τις κινήσεις των ΕΝΗΛΙΚΩΝ παιδιών τους(η κοπέλα είναι στα24, όχι στα 14) , είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑΡΑ. Δεν τους μπερδεύει, δεν τους ανακατεύει… οι γονείς μπερδεύονται κι ανακατεύονται. Είναι κι εκείνοι ενήλικοι και έχουν την ευθύνη της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ Ζωής , αλλά όχι των άλλων . Απλά οι γονείς στην Ελλάδα δεν επιτρέπουν την ελευθερία των παιδιών τους. Τα θέλουν όλα με τους όρους και τις προυποθέσεις τους, αλλά αυτό δεν είναι ελευθερία… ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Ανάποδα να το γυρίσεις, αυτό αγάπη δεν είναι. Συμφέρον και επένδυση απο την πλευρά των γονιών μπορεί. Εαν η ευτυχία τους εξαρτάται απο το ποιόν θα παντρευτεί η κόρη τους στα 24, είναι άξιοι της μοίρας τους. Όλο αυτό παραπέμπει σε παλιά πρώτυπα, διόλου καλόγουστα, όπως ΄οι γονείς επιλέγουν τον άντρα της κόρης τους΄καθώς και το ΄οι γυναίκες φταίνε για όλα΄. Γιατί η κοπέλα δεν απείλησε τον Ν με σκοπό να είναι μαζί της… δεν τον εκβίασε, ούτε είναι ο ρόλος της να τον νταντεύει, να του κάνει την ΄μαμά΄και να τον συμβουλεύει για το καλό της καριέρας και του γιού του. Ως ενήλικος άντρας στα 38, είναι σε θέση να τα σκεφτεί ΟΛΑ αυτά μόνος του και να αποφασίσει υπεύθυνα. Εαν η σχέση του με τον γιό του είναι έκρυθμη και κινδυνεύει να αποδιοργανωθεί ακόμα περισσότερο με την παρουσία μιας δεύτερης γυναίκας, είναι δική του δουλειά να το σκεφτεί, κι όχι της Μαρίνας. Εκείνη δηλαδή τί να κάνει; Να υποθέτει ή να κινδυνολογεί ή μήπως να μυρίζει τα νύχια της; ʼλλωστε το δηλώνει καθαρά: ΄ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το παιδί, τα πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά΄. Ή μήπως πρέπει ο Ν να ντυθεί στα μαύρα και να περάσει την υπόλοιπη ζωή του μονος επειδή χώρισε στα 34; Τέλος δεν νομίζω η Μαρίνα να μην μπορεί να αντιμετωπίσει την μάνα της … την επιασε και της τα είπε όλα … μάλλον η μάνα είναι αμετακίνητη και δύσκαμπτη, γι αυτό και τα τραβάει όλα αυτά χωρίς γιατρειά (στην τελική η κόρη της δεν παντρεύεται παιδεραστή ή δολοφόνο). Αλλα η ζωή κοιτάει μπροστά.
Από τους γονείς ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΗΛΙΚΟΙ δεν ζητάμε την άδεια, ούτε την ευχή τους για να προχωρήσουμε στη ζωή μας. Ούτε ξοδεύουμε την ενέργεια μας και την ώρα μας στο να προσπαθούμε να τους πείσουμε για την πορεία της ζωής μας, ούτε τους παρακαλάμε γονατιστοί να μας καταλάβουν. Αυτά όσον αφορά την μητέρα σου η τον πατέρα σου. Το αληθινό σου πρόβλημα δεν είναι η στάση της μητέρας σου (αυτό είναι δικό της πρόβλημα, και όπως φαίνεται το έχει καταλάβει και γι’ αυτό, πολύ σωστά, ζήτησε βοήθεια από θεραπευτή για να μπορέσει να το χειριστεί – δηλ. να μπορέσει να χειριστεί το αυτονόητο, ότι το παιδί μεγάλωσε και είναι η θα πρέπει να γίνει ανεξάρτητο από εκείνη) αλλά το ότι δεν διακρίνεις κανένα πρόβλημα στο ότι στα 24 σου αντί να θέλεις να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις, να γνωρίσεις τον κόσμο, να καταλάβεις πιο πολύ τον εαυτό σου και τους άλλους, να καλλιεργήσεις το μυαλό και τα συναισθήματα σου, να μάθεις καλύτερα τις επιθυμίες σου, τρέχεις αμέσως από τον κλειστό ορίζοντα της οικογένειας σου (αυτό κατάλαβα από το ότι βασίζεσαι υπέρ το δέον στο πως αισθάνεσαι η μητέρα σου για την δική σου πορεία στη δική σου ζωή, και τον φόβο μη το μάθει ο μπαμπάς! Στα 24 σου) σε έναν άλλο κλειστό ορίζοντα με έναν άνθρωπο που είναι κατά πολύ μεγαλύτερος σου (δηλαδή έχει ζήσει όλη την δεκαετία των 20 και σχεδόν όλη την δεκαετία των 30) και έχει τεράστιες υποχρεώσεις (το παιδί του -το οποίο θα είναι πάντα η προτεραιότητα του, ελπίζω). Υποψιάζομαι ότι αυτός ο άνδρας είναι μια δικαιολογία για να φύγεις από τον οικογενειακό κλοιό και την καταπίεση που βιώνεις (ακόμα και αν σου παρέχουν τα υλικά αγαθά -το ότι είσαι εθελοντικά και αισθάνεσαι άνετα σε αυτό το καταπιεστικό σχήμα δεν το κάνει λιγότερο καταπιεστικό). Έτσι όμως αποφεύγεις για άλλη μια φορά την ευθύνη του εαυτού σου (την ευθύνη να διαμορφώσεις έναν εαυτό ανεξάρτητο που μετά θα παίρνει ευθύνες για και μέσα στη σχέση του). Υποψιάζομαι ότι ο κύριος λόγος που θέλει ο σύντροφος σου να (ξανα)παντρευτεί είναι ότι έχει ζήσει τις περιπέτειες της νεότητας του, έκανε σημαντικές επιλογές στη ζωή του, δημιούργησε τεράστιες υποχρεώσεις και ευθύνες και τώρα θέλει μια σύντροφό για να πιάσει λιμάνι, ίσως να ξεχάσει την άσχημη εμπειρία ενός διαζυγίου και, φυσικά, μια σύντροφό που θα τον βοηθήσει στις τεράστιες υποχρεώσεις του (όπως το μεγάλωμα του παιδιού του -που δεν είναι απλώς ένα άλλο πρόσωπο παρόν στο σπίτι του κάτι ώρες την εβδομάδα με το οποίο τα πηγαίνεις καλά). Είσαι έτοιμη να πάρεις την ευθύνη ενός παιδιού όταν δεν έχεις ακόμη πάρεις την ευθύνη του εαυτού σου; Σε κάθε περίπτωση, είμαι της γνώμης ότι στην δεκαετία των 20 οι άνθρωποι δεν πρέπει να αναλαμβάνουν τέτοιες ευθύνες, αλλά να έχουν άλλες προτεραιότητες. Έτσι πριν μπεις για τα καλά στη ζωή αυτού του παιδιού πρέπει να είσαι σίγουρη ότι δεν θα είσαι απλώς παρούσα στην ζωή του μερικές ώρες τα Σαββατοκύριακα αλλά επί μόνιμου βάσεως για όλες τις μέρες του χρόνου. Δεν είναι κακό βέβαια ο σύντροφος σου να επιθυμεί αυτά τα πράγματα, και εγώ στη θέση του το ίδιο θα ήθελα, αλλά είναι άδικο να τα ζητάει από μια 24χρονη. Η γνώμη μου είναι να μην προχωρήσεις σε γάμο και την ανάληψη τόσο τεράστιων ευθυνών όταν ακόμα δεν έχεις απελευθερωθεί από τα δεσμά της οικογένειας σου. Μπορείς κάλλιστα να διατηρείς σχέση μαζί του, αν είσαι ερωτευμένη και περνάτε καλά, αλλά το κυριότερο είναι να μπεις εσύ στη απαραίτητη διαδικασία της ενηλικίωσης, δηλ. της διαμόρφωσης ενός εαυτού ανεξάρτητου που προσπαθεί να κατανοήσει τις επιθυμίες του και τα όνειρα του. Αν μετά από αυτήν την απαραίτητη διεργασία καταλήξεις ότι με αυτόν τον άνθρωπο όντως ταιριάζετε, έχετε κοινά οράματα και αγαπάτε και σέβεστε ο ένας τον άλλο (και το παιδί του μέσα σε όλο αυτό το σενάριο) τότε προχώρησε σε ότι άλλο σχήμα σχέσης θέλεις να έχεις με αυτόν. Προς το παρόν νομίζω ότι δεν θα σου κάνει καλό η ‘διαφυγή δια του γάμου’.
“Diladi, gia na eisai esy eytixismeni tha kaneis ano-kato tin sxesi ton gonion sou,…” @cheronas Μήπως να ζει τη ζωή της για τους γονείς της και να υπακούει στα θελήματα τους ; Μερικοί έχετε παρακρουσει εδώ μέσα. Αν η σχέση των γονέων της γίνεται άνω-κάτω είναι δική τους η ευθύνη να την ξαναισιώσουν, όχι του παιδιού τους. Η δική της ευθύνη είναι να ενηλικιωθεί (και άργησε) και να ανεξαρτοποιηθεί. Το ότι φοβάται να τους αντιμετωπίσει δείχνει ότι βρίσκεται ακόμη στη θέση ανήλικου παιδιού πράγμα που την ωθεί σε λάθος εκτιμήσεις για την πορεία της ζωής της. Το ανήλικο παιδί του συντρόφου της είναι μεγάλη υποχρέωση (συναισθηματική, πνευματική και όχι μόνο απλό baby-sitting) και η ίδια θα πρέπει να σκεφτεί καλά αν είναι σε θέση να την επωμιστεί. Τα υπόλοιπα τα παραθέτω στο δικό μου σχόλιο.