Γεια σας!
Έπειτα από σκέψη στέλνω και τη δική μου ιστορία… Αρχίζω λοιπόν…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πριν περίπου ένα χρόνο γνώρισα το αγόρι μου. Από την αρχή ήξερα ότι μου έλεγε ψέματα για έναν συγκεκριμένο λόγο, όχι όμως για κακό αλλά γιατί δεν ήθελε να με χάσει.
Όταν πια μου είπε ότι είναι παντρεμένος σε διάσταση (η γυναίκα είχε φύγει και είχε πάει στους γονείς της στην Αθήνα κι αυτός εδώ) με δύο παιδιά (τυχαία εγκυμοσύνη και ο λόγος που παντρεύτηκε) το πρώτο που ρώτησα ήταν αν αυτό θα επηρεάσει τη σχέση μας κι αν μπαίνω εγώ κάπου στη μέση!
Μου είπε όχι και στα δύο που ρώτησα. Όλα πήγαιναν καλά, χωρίς προβλήματα πάνω σε αυτό το θέμα ώσπου ήρθε το καλοκαίρι και ήθελε να δει τα παιδιά του. Η μαμά των παιδιών είπε ότι μόνα τους δεν τα αφήνει, αφού είναι μικρά (δυόμιση χρόνων). Έτσι ήρθε για τρεις μήνες να μείνει σπίτι του για τα παιδιά.
Δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους. Έντονοι καβγάδες και πολλά προβλήματα. Εγώ έκανα υπομονή αφού τον αγαπούσα και με αγαπούσε. Είπα ότι θα περάσει όλο αυτό…
Ελάτε όμως που την πήραν στη δουλειά εδώ για 9 μήνες από παλιά αίτηση στο δημόσιο… Είπα θα το καταπιώ κι αυτό και θα περάσει, αφού εμείς στη σχέση μας δεν είχαμε θέματα. Απλά μόνο που δεν μιλούσαμε στο τηλέφωνο συνέχεια. Με έπαιρνε μόνο αυτός για να μην καταλάβει τίποτα η γυναίκα. Μιλούσαμε συχνά.
Όλα άρχισαν πριν δυο εβδομάδες… Σηκώθηκε κι έφυγε η γυναίκα με τα παιδιά κι άλλαξε τη διαδικασία διαζυγίου από συναινετικό σε αντιδικία. Το αγόρι μου είναι χάλια και καταλαβαίνω απόλυτα.
Προσπαθώ να τον στηρίξω. Του είπα αν θέλει να κάνω πίσω για να πάει στα παιδιά του και μου είπε “όχι” κι ότι δεν υπάρχει μέλλον έτσι κι αλλιώς με την γυναίκα.
Μέχρι που σήμερα μου είπε ότι θέλει να τα βρει με τον εαυτό του και θα με πάρεις αυτός τηλέφωνο. Ρώτησα αν χωρίζουμε και μου είπε όχι. Τι να κάνω;
Βοηθήστε με. Δεν θέλω να τον χάσω. Έχω κάνει τόση υπομονή και δεν θέλω να πάει στράφη.
Μαριτίνα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ