Μαρίζα: “Το πρόβλημα ξεκινάει από την οικογένειά μου και πιο συγκεκριμένα από τον πατέρα μου”

Σκέφτηκα να γράψω κι εγώ την ιστορία μου προκειμένου να ακούσω και μια άλλη άποψη…

Ας τα πάρω όμως από την αρχή… Έχω σχέση εδώ και τρία χρόνια σχεδόν. Εγώ είμαι 22 κι εκείνος είναι 30. Δεν μένουμε μαζί και λόγω εργασίας βρισκόμαστε 2 με 3 φορές την εβδομάδα, αλλά αυτές τις φορές περνάμε αρκετό χρόνο μαζί και πιστεύω ότι το δικαιούμαστε.

Είμαστε πολύ αγαπημένοι. Η σχέση μας είναι άριστη. Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη κι εκείνος το ίδιο. Και στα τρία χρόνια που είμαστε μαζί οι φορές που έχουμε καβγαδίσει είναι ελάχιστες.

Το πρόβλημα ξεκινάει όμως από την οικογένειά μου και πιο συγκεκριμένα από τον πατέρα μου. Το θέμα του είναι ότι λείπω αρκετές ώρες την ημέρα από το σπίτι, ότι ακούει εδώ και τρία χρόνια για κάποιον και δεν τον έχει δει καν.

Εμμέσως μου ζητάει να τον γνωρίσει, αλλά για κανέναν λόγο σοβαρά. Απλά να δει ποιος είναι αυτός που βγαίνει η κόρη του και τέλος -όπως θα γνώριζε την οποιαδήποτε παρέα μου.

Ώσπου πήρα τη “δύναμη” και το ζήτησα από το αγόρι μου κι εκείνος παρ’ όλο που είναι πολύ συζητήσιμος μου είπε χαρακτηριστικά: “Καταλαβαίνεις, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί αυτό”.

Δεν το σκέφτηκε, δεν το διαπραγματεύτηκε καν και δεν μπήκε καν στη διαδικασία να με ρωτήσει για ποιο λόγο έφτασα στο σημείο να του προτείνω κάτι τέτοιο, αν έχω κάποιο πρόβλημα με το σπίτι μου και προφανώς το πόσο πιεσμένη ήμουν ώστε να του το ζητήσω αυτό.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μετανιώσω και μόνο που του το ανέφερα και να έχω επηρεαστεί γενικότερα. Τελικά δεν ξέρω τι ακριβώς θα έπρεπε να με προβληματίζει και να με θυμώνει περισσότερο: Η συμπεριφορά του πατέρα μου; Το γεγονός ότι ανέφερα κάτι τέτοιο στο αγόρι μου και πολύ πιθανόν επηρέασα τη σχέση μας; Η συμπεριφορά και η κάθετη αντίδρασή του;

Είμαι πολύ προβληματισμένη και μπερδεμένη.

Μαρίζα