Ονομάζομαι Μάρθα και είμαι 22 ετών. Είχα σχέση αρκετά χρόνια (3,5) με ένα αγόρι συνομήλικό μου. Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι, δεμένοι. Εκείνος πιο πολύ θα έλεγα. Έδειχνε να με λατρεύει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ξαφνικά χωρίσαμε με δική του πρωτοβουλία, γιατί ήθελε να ζήσει τη ζωή του, λέει, χωρίς σοβαρές δεσμεύσεις. Ωστόσο τα βρήκαμε πάλι δύο φορές, αλλά ξαναχωρίσαμε οριστικά.
Αυτός γνώρισε άλλη και τα έφτιαξε μαζί της αμέσως. Παρόλο που ήταν μαζί της γυρνούσε πάλι σε μένα κατά κάποιο τρόπο.
Μετά από αρκετούς μήνες χωρισμού, μου έστελνε μηνύματα και βρεθήκαμε αρκετές φορές οι δυο μας. Σε κάποιες από αυτές τις φορές βρεθήκαμε και ερωτικά. Νόμιζα ότι θα γύριζε πάλι, αλλά μου είπε ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό γιατί έτσι δεν θα ξεκολλήσουμε ποτέ ο ένας από τον άλλον.
Το δέχτηκα και του είπα να μην με ενοχλήσει ξανά. Παρόλα αυτά τον θέλω όπως παλιά. Μου λείπει και νιώθω πως όλο αυτό που είχαμε ήταν κάτι ιδιαίτερο και δεν γίνεται να χαθεί έτσι.
Ξέρω, είναι με άλλη. Ok. Αλλά από τον τρόπο που με κοιτάει όταν συναντιόμαστε τυχαία νιώθω πως με θέλει ακόμα. Κι εγώ κάθε φορά που τον βλέπω τρέμω ολόκληρη.
Πείτε μου τι να κάνω; Δεν αντέχω άλλο να τον σκέφτομαι 24 ώρες το 24ωρο. Να σημειώσω ότι δεν δουλεύω για να ξεχαστώ, κέφι δεν έχω για να βγαίνω. Γενικά έχω μια μεγάλη θλίψη. Μου λείπει και κανένας άλλος δεν μου κάνει το “κλικ”.
Τόσο καιρό με κανέναν δεν έκανα τίποτα. Έχω κατάθλιψη μήπως; Να επισκεφτώ κάποιον ειδικό; Είμαι έτσι ένα χρόνο και δεν αντέχω άλλο.
Μάρθα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ