“Μου έστειλε κατά λάθος πρόσκληση από το mail. Δεν με γνώρισε γιατί είχα αλλάξει και μου έπιασε κουβέντα”.

Γεια σας!

Θα ήθελα να πω κι εγώ την ιστορία μου καθώς είμαι κάπως μπερδεμένη και θα ήθελα τη γνώμη σας.

Είμαι 26 και ζω σε μια επαρχιακή πόλη, αρκετά κοντά στην Αθήνα. Πριν δυόμιση χρόνια είχα γνωρίσει τυχαία ένα παιδί -29 εκείνος τότε. Μιλούσαμε καμιά δεκαριά μέρες στο msn. Είχαμε απίστευτη χημεία, επικοινωνούσαμε κάθε μέρα για κανένα τετράωρο και κάποια στιγμή είπαμε να βρεθούμε. Κι έτσι κατέβηκε να με βρει (έμενε Αθήνα).

Ήρθε. Όλα κύλησαν μια χαρά και είπαμε να δοκιμάσουμε να είμαστε μαζί. Ξανακατέβηκε να με βρει. Πάλι όλα υπέροχα, ώσπου έκανα μια βλακεία καθότι ήμουν μικρότερη, με λίγη εμπειρία… Του είπα ότι δεν είχα ολοκληρώσει ως τότε.

Εκείνος αρχικά ήταν οκ, αλλά τελικά μου είπε να το αφήσουμε γιατί δεν ήταν ο κατάλληλος για πρώτη φορά. Γενικά μου φέρθηκε άψογα, με σεβάστηκε και μου εξήγησε για ώρα. Εγώ σκάλωσα λίγο μαζί του. Έκανα περίπου δυο χρόνια να πάω παρακάτω, ώσπου μια μέρα πριν ένα εξάμηνο μπήκα για πλάκα σε ένα site και τον πέτυχα μέσα.

Μου είχε στείλει κατά λάθος πρόσκληση από το mail. Δεν με γνώρισε καθότι είχα αλλάξει και μου έπιασε κουβέντα. Κάποια στιγμή του αποκάλυψα ποια είμαι και διέγραψα το λογαριασμό μου από το site κι εκείνον από τις επαφές στο νέο msn μου.

Οπότε εκεί που τον είχα ξεχάσει και είχα προχωρήσει μου έστειλε πριν ένα μήνα ξαφνικά mail τι κάνω κι αν θέλω να επικοινωνήσω μαζί του. Επειδή όπως είπα μου άρεσε πολύ, ήταν για μένα ο μεγάλος έρωτας, του έστειλα μήνυμα, μιλήσαμε λίγο και του ζήτησα χαλαρά να πάμε για έναν καφέ κάποια στιγμή και δέχτηκε.

Βρεθήκαμε μετά από κάποιο διάστημα. Ήταν ευγενέστατος. Με χαιρέτησε φιλώντας με στο μάγουλο. Δεν υπήρχε πια εκείνη η επικοινωνία του παρελθόντος, η “χημεία”… αλλά ρωτούσε για μένα: τα νέα μου, πως περνάω, μου έλεγε τα δικά του, ανέφερε ότι γενικά είναι δύσκολες οι σχέσεις σήμερα κι ότι οι άνθρωποι δεν συμβιβάζονται κι ότι γενικά η σχέση έρχεται φυσικά κι αβίαστα.

Μου είπε ότι δείχνω πιο γυναίκα τώρα και μετά με ρώτησε αν έχω σχέση. Έπειτα από μια ώρα και κάτι όμως μου είπε: “πάμε σιγά-σιγά να προλάβεις το τρένο να γυρίσεις”. Κι αφού με κέρασε -ενώ απουσίαζα από το τραπέζι για λίγο- με συνόδευσε στο μετρό και μου είπε ότι χάρηκε που με είδε και ότι θα ξαναμιλήσουμε.

Από τότε, ενώ γενικά ήταν κύριος και έδειχνε να νοιάζεται για μένα δεν έστειλε κάτι. Του έστειλα εγώ μήνυμα, ευχές λόγω των ημερών για Χρόνια Πολλά και ούτε καν απάντησε. Πως ερμηνεύετε τη συμπεριφορά του; Γιατί να γυρίσει ξαφνικά και τελικά να μην κάνει κάτι;

Εκείνος παλιά έλεγε ότι δεν γυρνά στο παρελθόν. Η ζωή προχωρά κι ότι είναι να γίνει θα γίνει, αλλά τώρα τι μπορεί να ήθελε από μένα;

Νόμιζα ότι τουλάχιστον θα θέταμε τη βάση για κάτι νέο, έστω μια φιλική σχέση για αρχή.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας.